Ugly Duckling zijn drie blanke jongetjes die op de hiphopspeeltuin al enkele jaren hun eigen ding doen. In tegenstelling tot avanthoppers als cLOUDDEAD of de vuilbekkende shockhopper Eminem, blijven ze trouw zweren aan vrolijke hiphopdeuntjes en nonsensteksten. Een aangenaam tussendoortje.
Ugly Duckling is altijd een beetje een buitenbeetje geweest in de hiphopwereld. Wars van alle trends bouwden ze verder aan hun eigen kleine oeuvre. ”This Is Just A Little Samba” van hun debuut Journey Top Anywhere herkent u vast nog wel: deze kleine hit van prethoppers Ugly Duckling speelde met Latijnse ritmes en nam hiphopgrootpraat op de korrel: “Well, if that’s true, why you living with ya mama? Shh! It’s just a little samba …” Maar de doorbraak bracht het niet. En nu is er dus de beruchte tweede: Combo Meal.
Combo Meal is strikt genomen een heruitgave van het in de Verenigde Staten vorig jaar uitgebrachte en enkel via import verkrijgbare album Taste The Secret, aangevuld met
Taste The Secret heeft het fictieve fastfoodrestaurant Meatshake waar alles in het teken staat van vlees — zelfs de shakes worden uit vlees gepuurd — en haar overbuur annex natuurlijke vijand Veggie Hut waar vegetariërs zich thuis voelen. Maar voor we daar binnenstappen, horen we eerst de “Opening Act”, die met een jazzy loop begint en ons onmiddellijk in de juiste sfeer voor het album brengt. Ook “Turn It Up” haalt de blazers boven en laat de stemmen in crescendo “Turn it up” scanderen alvorens enkele vrolijke raps boven te halen en het geheel te laten uitmonden in samples, scratches en dies meer.
”Meatshake” klinkt als een hilarische kruising tussen een downtempo funknummer, dankzij een pompende bas, en een doorsnee Sesamstraatsong inclusief de vrolijke stemmetjes. “Dumb It Down” speelt met rockgitaren en grappige “dududuh’s” terwijl “Abigail Silk” opnieuw zachtjes de trompetten bovenhaalt. Maar een jazzy xylofoonachtig geluidje maakt hier het echte mooie weer. ”Mr Tough Guy” krijgt een zuiderse sfeer mee en opnieuw een heerlijk speels gitaartje in het refrein. Het is opnieuw een duidelijke sneer naar het “big willy-ism” in de hiphop. Ook de skits zijn hilarisch te noemen; waar ze op hiphopalbums vaak enerverend stoer klinken, inclusief de geweerschoten, fungeren ze hier als een vrolijke rode draad doorheen het album.
De grote sterkte van Ugly Duckling ligt in haar productie: ze weten perfect hoe ze goed in het oor liggende deuntjes moeten brengen. Sterk beïnvloed door loungy jazz en Zuid-Amerikaanse ritmes knikken we goedkeurend mee op de songs. Combo Meal is dan ook een vrolijk hiphopalbum geworden dat nergens pretentieus of stoer klinkt. Dizzy Dustin en Andy Cooper zijn zeker niet de beste mc’s ter wereld, maar laten het spelplezier in die mate primeren dat we het met plezier met de mantel der liefde bedekken. Dit is een vrolijk album geworden waar vooral fans van De La Soul en vrienden plezier in zullen hebben. Het is geen vijf sterrenmenu maar het slikt lekker weg.
