Rare jongens, die Japanners. Na het aanhoren van Buffalo Daughters album Pshychic zijn we er nog meer van overtuigd geraakt dat er iets ernstig fout loopt in Japan. Uit het land van de Rijzende Zon komt een trio dat elektronisch aandoende muziek maakt op een manier die we nog nooit gehoord hebben.
Komt het ooit nog goed met Japan? Na Godzilla, Manga en The Boredoms dachten we het ergste wel achter de rug te hebben, maar onze hoop bleek ijdel. Buffalo Daughter werd veelbetekenend onze richting uitgeschoven met de vraag of wij er iets van wisten te maken. De opmerking dat die andere gekke Japanner, Cornelius de groep hoog inschatte, bleek reden genoeg te zijn om dit Japanse meidentrio onder uw aandacht te brengen.
Stel u bij Buffalo Daughter geen schattige bubblegumpop voor zoals Shonen Knife en evenmin door merg en been snijdende noise waar Melt Banana het patent op heeft. Pshychic is een modern en erg organisch aandoend elektroalbum dat meerdere luisterbeurten vergt vooraleer het zijn geheimen prijsgeeft. De nummers lijken zo sterk van elkaar te verschillen dat het verschillende luisterbeurten vroeg vooraleer wij door de bomen het bos terugzagen.
Opener "Cyclic" begint met een bezwerende gitaarriff ondersteund door geklik, een bezwerend ritmische drumbeat en een bevreemdende stem – om na twee minuten uit te barsten in zware gitaar die in strijd gaat met de lichtere gitaarriff; beide uiteraard ook repetitief. De drum dient nog steeds als een leidraad door aanhoudend hetzelfde, haast primitieve ritme aan te houden. Het repetitieve blijft het hele nummer lang (net geen 11 minuten) aanhouden. De gitaarriffs wijzigen af en toe of verdwijnen voor korte tijd, om dan terug op de voorgrond te treden. Het nummer heeft je na de eerste minuut al bij je nekvel en laat je pas 11 minuten later los.
"Psychic A-Go-Go" kent een gelijkaardig trance-karakter, maar is anders van toonaard. De stemmen zijn soms elektronisch gestuurd maar altijd barser. Het drumpatroon eist de aandacht op, onder meer via de ingehouden gitaarriff. De bevreemdende percussie zet de luisteraar op een dwaalspoor waardoor die niet anders meer kan dan zich aan het nummer te onderwerpen. "Chihuaha Punk" is niet alleen dankzij zijn korte tijdsduur (slechts 4 minuten) een buitenbeentje. De klanktextuur op dit nummer refereert aan bepaalde uitstapjes van Aphex Twin. Het meer dan twintig minuten durende "303 Live" is ene indrukwekkend pièce de résistance die u op eigen risico dient te ontdekken. Ook "S.O.I.D." mag u zelf aan de lijve ondervinden. Voordien hadden we de zinsnede "I’ve been waiting for you" echter nooit zo bedreigend ervaren.
Buffalo daughter heeft een heel bizar album uitgebracht. Het repetitieve van de nummers dwingt de luisteraar zich volledig naar het album te richten en de hele trip uit te zweten, of geërgerd een einde te maken aan de trance. De eerste maal dat we het album aanhoorden, vonden we het rommel, maar bij elke luisterbeurt werden we meer aangetrokken tot het album. Nu kunnen we niet meer zonder. Psychic is zwaar verslavend, net als heroïne en sigaretten. Of het gezonder is durven we zomaar niet te zeggen.
