Stephen King zou z’n voortuin beter in de gaten moeten houden.
Schijnbaar heeft iemand door z’n vuilnis zitten snuffelen, en
papieren gestolen met ideeën die hij niet wilde gebruiken omdat ze
gewoonweg niet naar zijn standaards waren. Die persoon heeft daar
vervolgens het scenario van ‘Darkness Falls’ uit gepuurd, een
griezelfilmpje dat zo fenomenaal slecht is, zo onbeschrijflijk van
de hond z’n scrotum, zo hallucinant, waanzinnig knudde, dat zelfs
Rob Van Eyck in z’n ogen wrijft van verbazing.
Het verhaal speelt zich af in Darkness Falls, een klein stadje
in Maine (zelfs de locatie hebben ze van King gepikt), waar 150
jaar geleden een lieve oude dame gelyncht werd na de verdwijning
van twee kinderen. De dame in kwestie, Mathilda Dixon, had de
gewoonte om de kinderen van het stadje munten te geven in ruil voor
hun laatste melktandje, wat schijnbaar voldoende reden was om haar
met omhooggestoken rieken en fakkels te komen halen, eens twee van
die koters niet meer te vinden waren. De kinderen werden de dag
erop veilig en wel teruggevonden, maar Dixon was schijnbaar
enigszins op haar tenen getrapt (hoe zou je zelf zijn?), en
sindsdien spookt ze door de straten van Darkness Falls, en
vermoordt ze kinderen wanneer die hun laatste tand wisselen. Het
enige dat de Tandenfee – want zo noemt men haar nu – kan kwetsen,
is fel licht.
Jaren later is Kyle Walsh (gespeeld door Chaney Kley) het enige
potentiële slachtoffer dat een aanval van de Tandenfee overleefde.
Gedurende de laatste twaalf jaar is de sukkelaar er nooit overheen
geraakt, en slapeloosheid, angst in het donker en psychosis waren
zijn deel. Nu dreigt hetzelfde te gebeuren met het jongere broertje
van Caitlin (Emma Caulfield), Kyle’s vriendinnetje van toen. De
arme jongen heeft zijn laatste tand nog niet verloren, maar leidt
al wel aan enge dromen, slapeloosheid, enzovoort. Pre-mortuele
stress, heet dat dan.
Volgt er een lamlendig thrillertje waarin het hoofdpersonage
(voor zover daar al van te spreken valt), niet geloofd wordt door
de politie en de dorpsbewoners, op de vlucht moet slaan voor het
monster dat hem schijnbaar nooit vergeten is, zijn eigen
dramatische verleden onder ogen komt enzovoort… Vult u zelf maar
aan, u wéét het echt wel.
Het leukste aan heel dit misbaksel, is de verschillende films
identificeren waar de makers (hun nageslacht zij vervloekt tot in
de zevende graad!), hun situaties zijn gaan jatten. Dit is één van
de zeldzame gelegenheden waarin ik zou willen dat ik méér van dat
soort films had gezien, en junkies van het genre zullen er vast
meer kunnen spotten dan ik, maar zo voor de vuist weg, zag ik
althans enorme brokken van ‘The Fog’, ‘The Blair Witch Project’ en
zelfs ‘Jeepers Creepers’ opduiken.
Maar dan ontdaan van alle spanning, humor of dramatische
spankracht.
Ik zou kunnen zeggen dat er plotgaten in ‘Darkness Falls’
zitten, maar die vlag zou de lading niet dekken. Deze film is
eerder een groot, gapend zwart gat, waarin al uw hersencellen
dreigen te worden opgezogen als u niet oppast, met aan de randen
ervan, een heel klein beetje plot. Alles aan verhalende elementen
wordt tijdens de eerste tien minuten opgesoupeerd, en vervolgens is
het enkel nog een kwestie van strontverveeld toekijken hoe de
personages (welke personages?) van hot naar her rennen, schijnbaar
zonder dat ze een idee hebben waar ze naartoe gaan.
Alle logica schijnt mysterieus te verdwijnen eens mensen de
grens met het stadje Darkness Falls overschrijden. Als de Tandenfee
gevoelig is aan licht, waarom is dan niemand zo slim om gewoon eens
een lichtschakelaar te gebruiken, in plaats van steeds met
zaklampen te zitten klooien? Oké, goed, op het einde moéten ze wel,
maar tijdens de eerste helft van de film zit je continu met het
gevoel dat als iemand maar de intelligentie had om een licht aan te
doen, heel wat miserie voorkomen had kunnen worden. Wat voor soort
dokter gaat proberen om een kind dat bang is voor het donker, te
genezen door hem in de duisternis op te sluiten? Ik dacht dat de
middeleeuwen stilaan voorbij waren. Hoe komt het dat de Tandenfee
zonder problemen de felle lichtflitsen van de bliksem verdraagt,
maar zelfs voor een onnozele kerosinelamp op de vlucht gaat? En
sinds wanneer doen we niet meer aan wire removal als we een actrice
in een scène een val laten maken? Schijnbaar vond men het hier niet
zo erg dat mensen de draadjes zagen.
Komt daar nog bij dat de acteurs onvoorstelbaar staan te
schmieren. Akkoord, het scenario geeft hen bitter weinig om mee te
werken: Kley moet zo dikwijls uitroepen: “Stay in the light!”, dat
het behoorlijk irriterend gaat werken. Tegen het einde toe zit je
te hopen dat de Tandenfee hem in haar klauwen zal krijgen. Dat hij
een val maakt en z’n nek breekt. Dat hij langzaam en pijnlijk
sterft aan de één of andere kanker. Stay in the light! – Rot op met
je licht! Zelfs gezien de beperkingen van dat scenario, waar drie
personen op hebben zitten ploeteren en dat er nog steeds uitziet
alsof één van de hoofdpersonen uit ‘Gummo’ het heeft geschreven,
dan nóg staan ze slecht te acteren. Ik kan echt niet beschrijven
hoe die mensen op mijn zenuwen werkten. Ligt het er misschien aan
dat ik slecht gehumeurd was? Dat was ik niet toen ik begon te
kijken. Tegen het einde, daarentegen…
Je zou denken dat een film die zo slecht is, toch wel moet
werken als goeie camp, maar néé, zelfs dat geluk hebben we niet.
Want een B-horrorfilmpje hoeft dan wel niet goed te zijn, maar hij
mag absoluut niet saai zijn. En dat is ‘Darkness Falls’ wél.
Aangezien regisseur Jonathan Liebesman nog niet zou weten hoe hij
een waarlijk spannende situatie moet creëren in een film als het
naar hem toe kwam lopen en zei: “Hallo, ik ben een waarlijk
spannende situatie in een film,” mikt de man gemakshalve op
schrikeffecten die simpelweg niet werken. Niet één keer ben ik uit
m’n stoeltje gesprongen. Zelfs ‘The
Ring’ (een absoluut meesterwerk in vergelijking met dit), sloeg
daar nog in. Een film die griezelig behoort te zijn, maar z’n
publiek na een half uur al in slaap heeft gewiegd, is niet bestemd
voor campy video-avonden bij jongelui. Is nergens voor bestemd. Jan
Verheyen, kom terug! Alles is vergeven en vergeten!
http://www.sonypictures.com/movies/darknessfalls/
