Bij het uit Breda afkomstige kwintet The Fifth Alliance wordt al een hele tijd een beweging gemaakt van meer hectische hardcore-oorden naar een andere uithoek van de heavy muziek, die waar de flitsende agressie vervangen wordt door een tragere, wat lompere variant. Death Poems is het voorlopige culminatiepunt daarvan.
Aanvankelijk dweepte de band nogal met invloeden als Botch en Coalesce, hyperenergieke gezelschappen die zo’n twintig jaar geleden de weg vrijmaakten voor een nieuwe generatie van hardcorebands, die de muziek een stuk complexer en hysterischer maakten. Invloeden daarvan waren nog altijd terug te vinden op debuutplaat Unrevealed Secrets Of Ruin, dat met o.a. “Reminiscing” en “Analgesia” een paar van die schuimbekkende stuiptrekkingen in huis had. Wie dat deze keer opnieuw verwacht, is er wel aan voor de moeite, want de loodzware, slepende invloeden die er toen al in zaten, staan nu helemaal op de voorgrond.
En dat zorgt ervoor dat Death Poems, dat bestaat uit amper vier songs (maar waarvan er dus wel drie rond de tien minuten hangen), een heel ander type plaat is. Door de schreeuwerige zang van frontvrouw Silvia Berger zullen ze de hardcore nooit helemaal van zich af kunnen schudden, maar muzikaal tapt dit uit heel andere vaatjes: de modderzware riffs en repetitieve structuren van de doom en sludge, gekoppeld aan de dynamiek en atmosferische stukken uit de richting van de postmetal.
Dat leidt op Death Poems tot een weinig opbeurend verhaal dat nu zich nu en dan met een epische grandeur voortsleept, maar daardoor natuurlijk wel ingeboet heeft aan explosiviteit. Er zijn immers niet zoveel manieren om die kolossen van songs te doen opvallen, waardoor vooral het middenluik van de plaat een beetje gebukt gaat onder een veilige efficiëntie die weinig bijzonder is. Het is donker, intens, massief en je hebt voortdurend het gevoel dat er ergens stormtroepen klaar staan met bijlen en schilden om een bloedbad aan te richten, maar echt opvallen doet het daarom nog niet. Zeker als je in België met de Church Of Ra beschikt over enkele vaandeldragers van het genre.
Maar goed, je kan een band ook niet eindeloos verwijten dat er bepaalde keuzes gemaakt werden. En bovendien: met opener “Your Abyss” en afsluiter “Dissension”, worden wel wat bonuspunten binnengerijfd. Het eerste valt al op door die kalme, dromerige aanloop met uitwaaierende gitaren en vervolgens door lang te wachten met het volledig indrukken van het gaspedaal, waardoor het even duurt voor de poort van het pompen helemaal opengezet wordt. Het slotstuk is dan nog beter: er komen niet enkel akoestische gitaren aan te pas, maar er zit meer dynamiek in: als er een graad intenser geschakeld wordt, dan voel je het deze keer ook. Idem voor een perfect getimede versnelling die het boeltje even openbreekt.
The Fifth Alliance heeft met Death Poems een degelijke en goed uitgevoerde plaat gemaakt, waar zeker een publiek voor bestaat, want dit soort kolossen met hardcore attitude zit nog altijd in de lift. Toch is er tegelijkertijd het vermoeden, of de vrees, dat ze zichzelf muzikaal in een iets te strak keurslijf gedwongen hebben, waardoor het moeilijker zal zijn om de gulzige, wat veeleisender liefhebbers van het genre te verrassen.
Naast de cd-versie (Consouling) is er ook een cassette- én vinylversie. Luisteren en bestellen kan via Bandcamp.
