Het Belgische postrockfestival, een veilige thuishaven voor fans van het genre, blaast dit jaar 20 kaarsjes uit. En dan mag gevierd worden met klinkende namen als Cult of Luna en Years of no Light, een herenigd Maybeshewill en vrienden van het huis als Stories From The Lost of I Hear Sirens.
Maar het zijn niet enkel crescendo’s die u tijdens het Hemelvaartweekend zullen overspoelen. Het festival toont zich ook avontuurlijk tot in de kleinste hoekjes van haar programma. Hieronder zes goede redenen om zeker op tijd te komen in de VIERNULVIER dit weekend.
Astodan :: donderdag, 19u30, Club Wintercircus
De Belgische postrockformatie komt met hun nieuwe plaat Dirges onder de armen afgezakt naar Club Wintercircus. Sinds Évora uit 2022 voegt zanger Bart Van Der Elst ijle zangpartijen toe aan de stevige postrock van Astodan die raakt aan de postmetal. Live wisselen tranentrekkers als “The Falls” af met epische instrumentale postrocksongs over begrafenisrituelen en wat nog. De ideale opwarmer voor Cult of Luna, die een dag later Gent aandoen.
Use Knife :: donderdag, 21u50, Club Wintercircus
Wie zijn dag het liefst afsluit met wilde ritmes uit het Midden-Oosten en analoge synths die net niet de bocht uitgaan: Club Wintercircus is uw plek op Hemelvaart. Use Knife is het elektronische project van de Irakees Saif Al-Qaissy en Belgen Kwinten Mordijck en Stef Heeren (die u kan kennen van Kiss The Anus of a Black Cat). Ze coverden in het verleden anarchopunkband CRASS, werkten al samen met Radwan Ghazi Moumneh (Jerusalem In My Heart) en hun nieuwe plaat heet État Coupable. Politiek, rauw, opzwepend, dit trio is het allemaal. Vergeet uw Palestina-vlag niet.
Pijn :: vrijdag, 16u, Concertzaal
Geen Belgen, wel een band uit Manchester – de stad waar het leven altijd net wat meer kut aanvoelt dan in de rest van de UK. Toch als je op haar muzikale erfenis zou afgaan. De riffs van Pijn zijn messcherp, de muziek is donker en bij tijden loodzwaar zonder al te veel naar de clichés van postmetal te grijpen. En met songtitels als “Distress” of “Squalor” windt de band er zelf ook geen doekjes om. Pijn is de ideale soundtrack bij het postindustriële grootstadsleven. Benieuwd wat dat gaat geven als eerste band van de dag, terwijl buiten de zon nog schijnt.
Thisquietarmy :: vrijdag, 19u05, Theaterzaal
Tien jaar geleden liet Eric Quach zijn gitaardrones nog uitzwermen over het bos in Zottegem. Hij werkte ook al samen met Year of no Light. Nu zal hij – voor de gelegenheid met een volledige band – de theaterzaal overdonderen. Vaste klant bij het Gentse label Consouling Sounds is deze Canadees op zijn manier een gitaarheld, maar dan voor wie houdt van abstractie, gitzwarte klanktapijten en bij metal aanschurende improvisaties in plaats van voorspelbare bluestoonladders. Dit wordt ongetwijfeld eentje om de ogen bij te sluiten en vanbinnen zachtjes kapot te gaan.
James Blackshaw :: zaterdag, 17u10, Theaterzaal
Lang niet gezien, deze meester van de meditatieve gitaar. Een tiental jaar geleden hing Blackshaw zijn trouwe twelve-string aan de wilgen, maar nu is hij na enkele zware jaren toch terug. En dat meteen met tour de force Unraveling In Your Hands. Het titelnummer van bijna een half uur lang werd in één take opgenomen en meandert langs meeslepende gitaarloopjes die je hart omzwachtelen. Benieuwd of Blackshaw ons ook op het podium in het reine met het leven zal brengen.
De mannen broeders :: zaterdag, 19u20, Theaterzaal
En wie op de laatste dag van Dunk nog vooral nood heeft aan akoestische trips, kan na James Blackshaw gewoon in en rond de theaterzaal blijven hangen. Daar treden namelijk De mannen broeders op, oftewel het gothic folk project van Colin van Eeckhout (Amenra, CHVE) en Broeder Dieleman. Op Sober Maal vonden de twee elkaar perfect in een voorliefde voor donkere drones, kaal getokkel en de katholieke symboliek uit het Oude Testament (dat deel van de Bijbel waar God nog kwaad is op de mens). Zal ongetwijfeld goed zijn voor een alternatieve zaterdagavondmis.
Mogwai :: donderdag, 23u, Concertzaal
Want natuurlijk is het straf dat Dunk!festival, ooit begonnen als benefietconcert voor de basketbalclub van Zottegem, Mogwai kon strikken om mee de verjaardagstaart aan te snijden. Die lange weg mag toch nog eens benadrukt worden. En net als het festival zit Mogwai, toch een van de founding fathers van het postrockgenre, de voorbije jaren op een high met goed onthaalde albums en stevige tourschema’s. En nu maar hopen dat “My Father My King” het plafond naar beneden doet komen – figuurlijk gesproken dan. Pas in ieder geval op voor hoofd en vooral oren.
Dunk!festival begint op woensdagavond 28 mei en loopt tot zaterdag 31 mei. Er zijn nog tickets beschikbaar.