“Om een of andere reden zijn jullie altijd heel lief geweest voor ons.” Inhaler stond zeker niet voor de volle 8000 man die de Lotto Arena kan huizen te spelen, maar deed zich verbaasd voor dat er überhaupt volk opgedaagd was. Fair: om écht van onze sokken geblazen te worden, gaan we naar andere Ierse gitaarband-collega’s. Waarom we er toch waren? Een springrefreintje hier, een meegebruld “1, 2, 3, 4, 5” daar. Soms moet dat niet meer zijn.
HIDEOUS om 18:50 al meepikken was op voorhand een verloren zaak, maar we waren wel op tijd om Blossoms zich voor de tigste keer te zien afvragen wat zij daar in godsnaam nog als support staan te doen. Hoewel ze in hun thuisland zeeën volk trekken en zich met folietjes mogen uitleven, zoals met Rick Astley covers van The Smiths brengen, blijft het op Europese wateren ter plekke trappelen voor de band. Ze komen nochtans steevast langs met rotaanstekelijk werk onder de arm dat u, al dan niet bewust, kent – het honingzoete “Your Girlfriend” is de theme tune van VTM-show Snackmasters, bijvoorbeeld.
Dat sterk gerief brachten ze met de nodige flair én main act allures. Voor een strak “Big Star” goochelde frontman Tom Ogden tijdens een praatje met de zaallichten, en verder verloor de band geen moment de balans op het koord dat ze tussen theatraliteit en nonchalance spanden. Bonuspunten voor “I Like Your Look”, een knipoog naar Blondies “Rapture” dat de Britten samen met CMAT schreven en ze zonder haar ook lekker campy neerzetten. En dan hadden we het nog niet over “Charlemagne”, banger eerste klas. ’t Is uitkijken naar hun show in Trix volgend jaar, waar we beloven enkel naar hun (wijde) pijpen te dansen.
Je moet het Inhaler geven: touren met een gerodeerde class act als Blossoms, dat is lef hebben. En laat dat bijvoeglijk naamwoord op muzikaal vlak nu net iets minder passen bij wat de Ieren brengen. Wie fan is, weet wel wat te verwachten: arenarock, poppy meezingers, een tof riffje op z’n tijd. Exact wat we kregen. Correct gebracht, geen verrassingen. Of het moet komen van kwinkslagjes zoals de intro van “X-Ray” die met een laagje “Gimme! Gimme! Gimme!” gepolijst was.
Misschien misten we dat nog bij deze band: meer humor, meer zelfrelativering? Dat ze niet te beroerd waren om “Little Things” met uitgestreken gezicht op te dragen aan One Direction, kon in dit geval wel tellen. Op hun nieuwe plaat (lees onze recensie daarvan hier) werkte Inhaler samen met Kid Harpoon, de producer van onder meer ex-1D’er Harry Styles, met als resultaat een pak gladde songs die net zo goed op diens laatste worp hadden kunnen staan.
Live brengen de heren hun werk even gepolijst, een prestatie op zich. Het vaste viertal Hewson-Keating-McMahon-Jenkinson kreeg voor deze tour versterking op keyboard van een vijfde lid, dat ze trots aankondigden als ‘weggesnoept bij Daft Punk’. En eigenlijk klinkt dat allemaal gewoon heel goed. Waar het hen aan inspiratie ontbreekt (“Totally” en “The Charms” kunnen we maar niet onthouden), wordt elders gecompenseerd met meezinggehalte (íémand – sleur “Billy (Yeah Yeah Yeah) uit ons hoofd). Hoewel de Lotto Arena er wat dunbevolkt bij stond, hing er een gezellige gloed over de bunker. Fijn, rustiger werk als “If You’re Gonna Break My Heart” en “Just to Keep You Satisfied” viel daardoor niet op een koude steen.
Nieuwe zieltjes zal Inhaler niet gewonnen hebben in Antwerpen. Voor wie al eens graag een van hun platen onder de naald legt, zal een show van Hewson en de zijnen echter altijd een vlot verteerbaar uitje zijn. Yeah yeah yeah!
