Hoewel het Oude Testament zowel voor de Joodse gelovige als de Christen een heilig boek mag heten, blijft het opvallend hoe vaak schurkenstreken, geweld en favoritisme goedgepraat en zelfs aangemoedigd worden. Zo is de legendarische held Simson/Samson niet meer dan een huichelachtige bruut in moderne ogen, maar geldt het Joodse volk zelf ook al weinig betrouwbaar wanneer het op hun trouw aan JHWH aankomt. Die is overigens zelfs verre van blaam in de manier waarop hij, in het bijzonder in Genesis, duidelijk maakt hoezeer hij steevast bepaalde figuren als zijn uitverkorenen aanduidt en zo de beloftes aan hun voorvaderen alvast maar ten dele nakomt.
Een van die verhalen uit Genesis is op dat gebied meer dan tekenend en vormt voor Simon Spruyt de gelegenheid om het Bijbelse verhaal te koppelen aan een moderne hervertelling binnen een hedendaags communicatiebedrijf. Omdat Spruyt maar al te goed beseft dat het merendeel van zijn lezers nauwelijks nog met Bijbelse verhalen bekend is, brengt hij dit afwisselend met zijn eigen interpretatie. Daarbij kiest hij naargelang het perspectief voor lossere vormen (het Bijbels verhaal) dan wel voor strakkere lijnen (huidig tijdperk) en laat hij bepaalde kleuren domineren. Zo krijgt de verliezer steevast een groene inkleuring en de winnaar een rode. Occasioneel duikt ook blauw als dominante kleur op wanneer woede tijdelijk domineert.
In het Bijbelse verhaal weet Jacob, met behulp van zijn moeder, zijn oudere tweelingbroer Esau te slim af te zijn en de zegen van hun vader, bedoeld voor de eerstgeborene, te verkrijgen. Na zijn daad moet Jacob evenwel vluchten naar zijn oom Laban en vraagt hij die om de hand van zijn jongste dochter Rachel. Laban dwingt evenwel niet alleen Jacob zeven jaar voor hem te werken maar weer dankzij een list hem ook te koppelen aan de oudste dochter Leah. Jacob zal na die jaren echter aan het langste eind trekken en beide dochters tot vrouw maken, alvorens als rijk man terug te keren naar zijn geboortegrond en vrede te sluiten met zijn broer Esau. Spruyt stipt daarbij ook op humoristische wijze aan dat Jacob dit alles met Gods zegen doet.
Zoals vermeld loopt parallel aan het Jacob/Esau-verhaal dit van een naamloze communicatie-adviseur die meermaals vermeldt hoezeer communicatie zijn passie is. Net als Jacob heeft hij er echter geen enkel probleem mee anderen een mes in de rug te steken. Zo misbruikt hij niet alleen het vertrouwen en talent van een collega om zelf hogerop te klimmen in het bedrijf, maar verleidt hij later in een bar ook een vrouw om zo niet alleen binnen te raken binnen het bedrijf waar ze werkt maar ook om haar knappere collega te versieren. In tegenstelling tot het Jacob/Esua-verhaal geeft Spruyt evenwel ook een inkijk in het leven van zijn hedendaagse verliezers en gunt hij hen zelfs een overwinning die hen in Genesis onthouden wordt (het kleurgebruik is hier veelzeggend). Zijn hedendaagse Jacob mag dan wel alle succes binnenhalen, de manier waarop Spruyt hem plaatst in de laatste pagina lijkt even veelzeggend te zijn.
De uitgelopen waterverfstijl en vooral kleurgebruik en kadrering zeggen vaak evenveel of zelfs meer dan de woorden zelf. Spruyt gunt zijn “underdogs” een eigenwaarde die in het “origineel” afwezig is terwijl het succes van zijn “winnaar” evenzeer in vraag gesteld mag worden. Zijn unieke tegenstijl breekt in het bijzonder in het “Bijbelse deel” met klassieke portretteringen maar draagt net daardoor bij tot het bevreemdende verhaal en hoe de vaders (of het nu de biologische dan wel de goddelijke zijn) geen probleem hebben met het verraad van Jacob en het zelf lijken aan te moedigen. Occasioneel laat hij die stijl zelfs doorsijpelen in het hedendaagse verhaal, zij het dan bij de “slachtoffers” van de moderne Jacob die meer nog dan zijn Bijbelse tegenhanger geen scrupules heeft.
Meer dan zes jaar geleden zou Spruyt naar eigen zeggen met het verhaal gestart zijn, geïnspireerd door Thomas Manns interpretatie van het verhaal (Jozef en zijn broers) maar werd zijn visie door een aantal uitgevers afgewezen. Dat Oogachtend de handschoen opgenomen heeft en Spruyt toelaat zijn interpretatie te brengen is dan ook een klein geluk, in het bijzonder daar Spruyt laten weten heeft dat hij de ambitie heeft verder te bouwen op het Jakob en Esauverhaal en dat het een science-fictionversie zou worden. Dat is voor volgend jaar gepland, in tussentijd kan de lezer zich laven aan De uitverkorene en voor zichzelf bepalen wie de winnaar en wie de verliezer is in dit verhaal, zo deze er zijn. Want finaal laat Spruyt dit over aan interpretatie van de lezer zelf.
