In Lord Of The Dance laten we maandelijks een dj aan het woord over het draaiend bestaan.
Niets is bestand tegen het gevààr van de discobar, of het zou die Discobaar met net iets vettere à moeten zijn. Die van A Moeder, dus, want Ras en Schele zijn al jaren vaste waarde in het Vlaamse feestcircuit. Ook de komende maanden moet je al van goeden huize zijn om niet door Discobaar A Moeder overrompeld te worden. Zoek dekking!
enola: Wat halen jullie boven als je maar géén beweging in de dansvloer krijgt?
Ras: “Ik liefst “Soul Drummers” van Ray Barretto, maar van 7 tot 97 werkt “You’re The One That I Want” van John Travolta en Olivia Newton-John ook bijzonder goed. En als we qua overgang even een dj-block hebben, dan is een reggaeplaat altijd goed om ons opnieuw te lanceren.”
enola: Wat is een persoonlijke favoriet die nooit echt aanslaat, maar die jullie toch al te graag draaien?
Schele: “Dat moet dan toch “Madan” zijn van Salif Keita in de Martin Solveig remix. Echt een superplaat, goeie vibes, goei ritme, afrique c’est fantastique! En toch is het voor velen een moeilijk nummer, hoewel je altijd fans van dit nummer vindt op de dansvloer, merk ik dat dit toch altijd een moeilijke fantastische plaat is. Bij deze een warme oproep: dans dans dans!”
enola: Welk nummer zetten jullie op wanneer je naar het toilet moet?
Ras: “Gelukkig zijn we een onafscheidelijk duo, tot we natuurlijk naar het toilet moeten. Als ik wegens omstandigheden al eens solo ergens een plaatje draai, dan zet ik een 12” maxiversie op. We draaien bijna uitsluitend vinyl en ik heb vroeger op een trouwfeest al eens meegemaakt dat mijn plaat bleef hangen middenin een plasbeurt. Spannend! Laatste druppelgevaar!”
enola: Wat is de vreemdste plek waar jullie ooit zijn terechtgekomen om te draaien?
Schele: “We zijn al vaak op vreemde plekken gaan draaien, maar wat is vreemd natuurlijk? Eentje die ons altijd is bijgebleven, is de duikersclub in Borsbeek. Er was niet echt een dansvloer voorzien, wat wij op zich al een beetje vreemd vonden, maar in plaats daarvan stonden er allemaal tafels opgesteld. Mensen hadden ook net gegeten, dus wij gingen ervan uit dat er nog tafels weggehaald zouden worden, maar dat was verkeerd gedacht. De mensen hebben heel de avond aan die tafels gezeten en hebben uiteindelijk op één nummer gedanst dat ze zelf zijn komen aanvragen, namelijk “Heb je even voor mij” van Frans Bauer. Omdat we dat niet bijhadden, hebben we dan maar “Heb je eten voor mij” van Edje Ska opgezet, een parodie. Er is toen een wilde polonaise ontstaan tussen de tafels door, waarna iedereen terug ging zitten. Na onze set hebben we zo snel mogelijk ingepakt omdat we ervan uitgingen dat het onze slechtste set ooit moest zijn geweest. Kwam er toch iemand naar ons toe om een extra centje toe te stoppen en ons te zeggen dat dit het beste feest was dat ze ooit hadden gehad. Zo zie je maar hoe je toch soms je eigen sets helemaal verkeerd kan inschatten.”
enola: Liever hipster-credibility of liever een goed fout feestje?
Schele: “Wat is hip en wat is fout … Muziek moet/kan dat overstijgen … Wat ik fout vind, kan door iemand anders hip gevonden worden en omgekeerd. Hip en fout zit enkel in mensen hun hoofd. Ik ben zeker de laatste die daar een oordeel over wil vellen.”
enola: Hebben jullie ooit dingen naar het hoofd gegooid gekregen?
Ras: “Jammer genoeg wel, maar gelukkig is het heel erg uitzonderlijk. Al kan het natuurlijk ook zijn dat ze slecht mikken. We stonden ooit eens op een ‘eerder beatfeest’ geprogrammeerd voor een korte set en tijdens onze intro was er iemand die, vermoedelijk aangeschoten en in een wedden-dat-ik-ze-kan-raken-sfeertje, een pint lanceerde. De pint belandde bij ons, door de inertie – wet van Newton – volledig vol, en viel perfect omgedraaid in onze platenbak. Alles hing onder het bier. Het gevoel dat onze dierbare plaatjes aan het pootjebaden waren, deed me kortsluiten. Ik heb de micro neergelegd en na een kort overleg hebben we, eensgezind, onze koffers gepakt en zijn we vertrokken. Eerste en enige keer dat we dat gedaan hebben.”
enola: Hebben jullie stiekem al een playlist opgesteld van wat ze moeten draaien op jullie begrafenis?
Ras: “Ja, ik heb een boekje met de naam ‘Ras’ Favorieten’. Een soort van top 250 met enkel nummer één-posities. Mijn dierbaren weten dat dit boekje mag omgezet worden in een playlist tijdens het sleuren met mijn kist. Dat zal wel even duren, want ik neem een stevige selectie platen mee naar het hiernamaals.”
enola: Bestaat er zoiets als te veel drops?
Schele: “Toch wel, vind ik. Eén drop, dat gaat nog, maar van drop naar drop werkt niet. Geef mij dan maar een rustig opgebouwd feestje waar alles wat meer organisch tot stand komt, dat is voor mij toch een graadmeter dat je je vak beheerst. Het zotste vind ik persoonlijk dat je dit ook kan doen met nummers die niet echt heel bekend zijn. Een dj die je kan laten dansen op nummers die je niet kent: dat is in mijn ogen de strafste.”
enola: Als jullie zelf een feestje geven, kunnen jullie er dan tegen dat iemand anders draait?
Schele: “Sowieso! Ik kan dat echt goed loslaten. Als hij/zij niet echt goed bezig is, moet ik wel opletten dat ik niet tegen mijn gezelschap begin te zagen dat ik het beter zou doen. Maar met ouder te worden ben ik daar ook milder in geworden.”
enola: Is feesten nog feesten of is het enkel werk?
Schele: “Als het alleen werk is, kan je denk ik beter stoppen. Maar wij hebben natuurlijk makkelijk praten omdat het voor ons eerder een hobby is dan een job, we hebben namelijk naast ons draaiwerk ook nog een fulltime job… Als je jezelf amuseert, straalt dat af op het publiek voor je, en dat zorgt ervoor dat je zelf altijd een uitgelaten sfeertje creëert. Dat is ook een beetje ons geheim: wij amuseren ons altijd en dat maakt dat het al meer dan 20 jaar gewoon een feest is en blijft.”
enola: Draaien jullie liever alleen of liever in gezelschap?
Schele: “We zijn een duo, dus als ik nu zeg dat ik liever alleen draai, dan zou dat een beetje raar zijn. Toch draai ik af en toe wel eens alleen, dan speel ik compleet andere plaatjes. Wat ook wel eens plezant is natuurlijk. Er zijn minder verwachtingen dat het moet knallen of er altijd boenk op moet zijn. Daarom doen we links of rechts wel eens een ‘bij a moeder thuis’. Dan kunnen we echt ons eigen goesting doen. Verwacht je aan even eclectische sets als onze gewoonlijke show, maar dan helemaal anders.”
enola: Wat doen jullie met verzoekjes?
Ras: “Verzoekjes hebben ons al goede tips opgeleverd. Als we het liedje bijhebben en we vinden het, dan krijgen ze het instant, ook al past het misschien niet zo direct bij het vorige nummer. Meestal schrikken de mensen dan: ofwel bevriezen ze en vergeten ze hun dansbenen aan te zetten ofwel gaan ze volledig uit hun dak.”
enola: Wie bepaalt de muziek in de auto? Jullie, of jullie partners of gezinnen?
Schele: “Dat is door de jaren heen helemaal veranderd. Toen mijn kinderen jonger waren, gaf ik mijn kinderen mijn eigen smaak en plaatjes mee, maar ik heb de laatste jaren vaak dingen ontdekt via mijn kinderen waar ik al veel plezier aan heb gehad. Ook heerlijk dat ik merk dat mijn muzikale opvoeding toch is doorgesijpeld, in die zin dat ze een eigen smaak hebben ontwikkeld die ik ook nog best kan pruimen.”
enola: Op welke plek zouden jullie graag draaien? Fantaseer er gerust op los.
Ras: “Ik heb van onze collega’s al wel eens verhalen over Japan gehoord, en dat prikkelt me wel. Een compleet andere wereld waar ze mij niet direct verstaan en waar ‘wij’ dan eens als ‘exotisch’ bestempeld worden. Maar het moet voor mij zelfs géén fysieke plek zijn. Ik zou heel graag eens het script van een film krijgen om dan de gepaste songs bij de verschillende scènes te mogen zoeken. Lijkt me bijzonder plezant.”
enola: Zijn jullie bang voor gehoorschade?
Ras: “Daar ben ik de hele tijd mee bezig. Muziek is mijn leven en eindigen als Beethoven lijkt me bijzonder pijnlijk. De eerste tien jaar dacht ik daar minder over na, en de toen opgelopen schade is niet meer te genezen. Ondertussen zijn onze op maat gemaakte oordopjes het eerste wat we insteken. Zo kunnen onze oren alvast wennen tegen dat onze set begint. Tip van de discobaar: soundcheck = extra opletten!”
Discobaar A Moeder draait op 4 april op Willy’s Moustache in Willebroek, op 16 mei op Slolarock in Merksem, op 30 mei op het Belgian Bike Fest in de Ardennen en op 14 juni op het Legacy Festival in Mol.
