In Lord Of The Dance laten we maandelijks een dj aan het woord over het draaiend bestaan.
Je kunt hem bellen voor een Britpopfeestje, maar net zo goed krijgt hij een ABBA-party aan de gang. Een trouwfeest? Ook geen bezwaar. Als één dj van alle markten thuis is, dan wel Bart Somers, alias Brett Summers.
enola: Hoe ben je in het dj’en gerold?
Summers: “Heel toevallig. Ik hing een jaar of vijftien geleden vaak rond op indiefeestjes in Gent. Op een avond kreeg ik samen met een vriendin de kans om zelf eens te draaien in de Kinky Star, en van het een kwam het ander.”
enola: Wat haal je boven als je maar geen beweging in de dansvloer krijgt?
Summers: “Geduld en variatie. Als je de avond opent als dj, is het zaak om de eerste tien mensen aan het dansen te krijgen, de rest volgt dan vanzelf.”
enola: Wat als de techniek faalt?
Summers: “Die faalt gelukkig zelden. Je kalmte bewaren en op zoek gaan naar de oorzaak, meer kan je niet doen. Met wat geluk begint het publiek zelf spontaan massaal te zingen.”
enola: Vinyl, cd of mp3?
Summers: “Mp3, om praktische redenen. Tien lp’s wegen meer dan één stick met zesduizend liedjes.”
enola: Welk nummer zet je op wanneer je naar toilet moet?
Summers: “”Sympathy For The Devil” als het een ietwat alternatiever feestje is, en in het andere geval: ik kan gelukkig snel lopen.”
enola: Wat is de vreemdste plek waar je ooit terecht bent gekomen om te draaien?
Summers: “Op een zondagochtend in Kavka Oudaen tijdens de Urban Walk in Antwerpen. Draaien op het podium van een lege zaal, waar de deelnemers een tiental seconden door wandelen. Sommigen bleven wel een minuutje dansen, anderen staken dan weer snel hun vingers in hun oren. Bijzonder, maar voor herhaling vatbaar.”
enola: Zijn de hippe feestjes leuker dan de scoutsfeestjes?
Summers: “De leukste feestjes zijn meestal die met veel volk, hip of niet. Draaien voor duizend mensen geeft je sowieso een ander gevoel dan een set op een privéfeestje met pakweg vijftig personen.”
enola: Wat is je favoriete dansnummer aller tijden?
Summers: “Om te draaien: “Sweet Dreams” van Eurythmics, een onverwoestbare viaduct die als geen ander generaties verenigt. Om zelf te dansen: “The Only One I Know” van The Charlatans.”
enola: Ben je soms jaloers op de mensen op de dansvloer? Zou je er niet liever zelf tussen staan?
Summers: “Jaloers niet, al ben ik zelf wel meer een danser dan een tooghanger. Als er voor of na mij iemand anders draait, blijf ik meestal plakken om zelf een danske te placeren.”
enola: Wat vind je van vooropgenomen sets?
Summers: “Het bestaat blijkbaar, maar het spreekt me totaal niet aan. Sta je daar dan gewoon een uur met je armen te zwaaien? Ik pas de muziek liever aan de reactie van de dansvloer aan.”
enola: Heb je eisen bij het draaien? Een windblazer? Een favoriete cocktail?
Summers: “Deftig materiaal. In het begin was ik minder kieskeurig, maar dat is een paar keer enorm tegengevallen.”
enola: Liever goed in een niche of liever breed gaan?
Summers: “Ik ben waarschijnlijk een geval apart, want ik draai op ABBA-feestjes, indie nights maar occasioneel ook voor of na punk- of doom metalconcerten. Het is altijd wel fijn als een avond een soort thema heeft, zodat je min of meer kan inschatten wat het publiek verwacht.”
enola: Nuchter of in een roes draaien?
Summers: “Een pintje of twee smaakt altijd, maar daarna switch ik naar cola, want ik rijd na de set nog zelf naar huis. Ik heb bovendien zatte dj’s al dwaze dingen zien doen. Eentje speelde op een kwartier drie keer hetzelfde nummer.”
enola: Wat is de belangrijkste skill voor een dj?
Summers: “De dansvloer aanvoelen. Als er een thema is of als je de helft van de aanwezigen kent, is dit niet zo moeilijk. Op een verjaardags- of trouwfeest is je setlist soms helemaal niet wat je er op voorhand van had verwacht.”
enola: Heb je stiekem al een playlist opgesteld van wat ze moeten draaien op je begrafenis?
Summers: “Ik heb die zelfs al op Spotify gezet. Ik ben er als de dood voor dat er op mijn begrafenis slechte muziek zou worden gedraaid.”
enola: Is feesten nog feesten of is het enkel werk?
Summers: “Feesten blijft feesten, het doet keer op keer plezier om te zien dat je mensen aan ’t bewegen krijgt. ’t Is als een sportwedstrijd winnen, denk ik: ’t blijft plezant, ook na de zoveelste medaille.”
enola: Wat mag het publiek zeker niet doen terwijl jij draait?
Summers: “Af en toe gebeurt het dat je vijfhonderd mensen hebt die dansen, en dat er eentje ostentatief met de duimen naar beneden staat te wijzen omdat het liedje hem of haar blijkbaar echt niet aanstaat. Wreed irritant.”
enola: Wat doe je met verzoekjes?
Summers: “Verzoekjes kunnen de max zijn. Je hebt natuurlijk nooit alles bij, maar soms noteer ik dan snel zo’n nummer in mijn gsm zodat ik ’t kan kopen voor een volgende set. Alleen kan dat iets makkelijker in een café vol studenten of een foyer na een concert dan op het podium van een middelgroot evenement.”
enola: Bestaat er zoiets als foute muziek?
Summers: “Er zijn enorm catchy platen die ik niet draai omdat de teksten onverdraagzaam zijn. Dat vind ik echt fout, maar dan niet in de traditionele zin van het woord. Als je puur op genres afgaat, vind ik dat iedereen het recht heeft om graag te horen wat hij of zij wil.”
enola: Main stage Tomorrowland of een rooftopfeestje in New York met celebrities?
Summers: “New York zegt me momenteel vrij weinig. Stel me die vraag nog eens als er in ’the land of the free’ een nieuwe president is.”
enola: Op welke plek zou je graag eens draaien? Fantaseer er gerust op los.
Summers: “Pukkelpop, Rock Werchter en Lokerse Feesten staan sowieso heel hoog op mijn verlanglijst. Ze boeken er meestal wel dj’s die aan een of andere radio gelinkt zijn of die zelf succesvolle feestjes organiseren, maar ik zie het niet als een utopie. De vaste dj zijn voor thuiswedstrijden van Standard Liège lijkt me ook wel wat.”
Brett Summers speelt de komende maanden zowat overal. U vindt hem ook op 30 mei op Vestrock in Hulst.
