Wat valt er te vertellen als je alle laagjes afpelt? Dat we het allemaal ook niet weten. Dat we twijfelen, vallen, en soms gewoon eens blijven liggen. En dat dat het dan is. Dat is soms genoeg.
Daar liggen we dan, samen met de nieuwe single van Bon Iver. Die heet “SPEYSIDE” en komt op een drie songs tellende EP, genaamd SABLE. Het zullen kale liedjes zijn, met nauwelijks arrangementen. Een magere oogst zou je denken, een half decennium na i,i. Dat leek een album waarop Justin Vernon spirituele vrede had gevonden met het leven en met Bon Iver, na het inktzwarte 22, A Million. Mis gegokt blijkbaar. Het personage Bon Iver zat Vernon dan toch niet helemaal lekker. Justin Vernon zat Justin Vernon niet lekker: “I know now that I can’t make good.” Vernon heeft mensen pijn gedaan en hij weet het. Zelfkennis is het begin van alle wijsheid. Zeggen ze toch. Vernon gaat nog eens door zijn baard en denkt er het zijne van.
Op “SPEYSIDE” klinkt geen zelfverzekerde, gelouterde man. Maar ook geen zielepoot. Vernon is iemand die het ook allemaal niet weet, daar een liedje over maakt en er bijna toevallig je hart mee breekt. Dat was altijd de kracht van Bon Iver : zelfs op de kleinste liedjes nam hij je mee in zijn twijfels en donkerte, zonder ooit ongeloofwaardig te klinken. Geen evidentie in singer-songwriterland. Bon Iver balanceert niet op de dunne grens tussen pakkende ernst en pathetiek, hij heeft er een blokhut gebouwd en een prachtig bloeiende tuin aangelegd. Vernon lijkt zich zelfs niet tot de luisteraar te richten, je zit gewoon toevallig naast hem terwijl hij “Nothing’s really happened like I thought it would” zingt. We snappen je verdomd hard, Justin.
Vernon tokkelt ondertussen een eind verder, met enkel eventjes een altviool erbij. Sinds dat bijna mythische debuut For Emma, Forever Ago heeft hij niet meer zo sober gehouden. We waren bijna vergeten hoe ontzettend schoon een uitgebeende Bon Iver klinkt.
‘SPEYSIDE” is langzaam kapotgaan.
SABLE komt uit op 18 oktober op Jagjaguwar.
