“I have a dream”, maar dan op zijn West-Vlaams. Chillow vertelt ons in zijn nieuwe single “Zweef” over zijn licht absurde dromen.
Ondernemen en nooit stilzitten, het blijft iets voor mensen van de Westhoek. Izegemnaar Chillow blijft, tussen zijn productiewerk voor goed volk als Brihang en samenwerkingen met internationale hiphophelden door, noestig verder bouwen aan zijn eigen oeuvre in de West-Vlaamse neo-soul. Die combinatie van woorden blijft zó far out aanvoelen dat we hier zelfs van een eigen genre mogen spreken. Debuut Pauze is alweer oud genoeg om schoolplichtig te zijn en dus kan er aan een opvolger gedacht worden.
Vorig jaar kregen we het vrolijke “Luszak” over hardcore luiheid, en nu is ook “Zweef” het gevolg van doorgedreven horizontaliteit. Op vraag van een oud-klasgenoot Arjan Vanmeenen van DreamCamEra schreef Chillow zijn dromen neer – en producers als Chillow dromen niet als gewone stervelingen over naar het werk gaan terwijl je vergeten bent je broek aan te trekken, maar wel van een droomtocht via de maan naar een plek vol skateparken waar je zwevend over de daken naartoe kan gaan, als je maar uit de klauwen van de maandouane weet te blijven. Het laat zich beluisteren als een absurd verhaal van Murakami, waarbij teksten als “Ol fret ik drie kilo gekapt en is mijn kot van koas, ik ben den boas in min hoofd” nooit ergens anders méér op hun plaats kunnen zijn dan hier.
Maar we krijgen hier geen jazz als soundtrack zoals bij de Japanse grootmeester, we neigen meer naar de funk met die startstop-bas en percussie die dartelt als de voeten op de daken uit het verhaal. Ondertussen bezingt Chillow zijn parallelle universum met een croon die nét lijzig genoeg is om te beklijven. Dit alles duurt slechts een kleine drie minuten – kort genoeg, net als de beste dutjes. Voor zijn nieuwe album mag hij ons ook steeds komen wakker maken.