Weinig artiesten stuiteren zo kleurrijk door het leven als Chibi Ichigo – het alias van de Limburgs-Tataarse Sabina Nurijeva. Maar hoewel de zangeres op het podium nog lijkt te leven op een dieet van Red Bull en alkalinebatterijen, blijven haar voetjes ernaast stevig op de grond. Met haar tweede album Na Half 1 zet ze nu opnieuw een stap voorwaarts in de zoektocht naar zichzelf. “Ik weet nu al veel beter wie ik ben dan in de periode rond mijn debuutalbum.”
enola: Wat gebeurt er precies na half 1?
Chibi Ichigo: “De titel verwijst naar het moment dat je weer thuiskomt na een avondje uit in de club. Normaal zou de avond dan moeten eindigen, maar eigenlijk begint heel mijn reis dan pas. Ik bedoel dan niet per se een fysieke reis, maar eerder een innerlijke reis naar hoe ik mijn leven bekijk. Op dat moment lig ik in bed en begin ik bijvoorbeeld te fantaseren over mijn carrière. ‘NIKS TE KORT’ gaat daar onder meer over. Ik vond het op die manier gewoon een heel mooi geheel. De avond stopt, maar eigenlijk begint het verhaal van het album dan pas: ‘wat gebeurt er allemaal na half 1?’.”
enola: Voor veel artiesten is de ‘moeilijke tweede’ een lastige drempel om overheen te komen. Heb jij dat ook zo ervaren?
Chibi Ichigo: “Moeilijker niet per se, maar het was voor mij wel even zoeken om op deze plaat nog meer authentiek mezelf te kunnen zijn. Dat is iets waar ik ook in het dagelijkse leven heel erg mee bezig ben, en zeker op het vlak van mijn muziek vind ik het heel belangrijk dat ik steeds dichter tot mezelf kom. Dan komen er natuurlijk automatisch wel wat struggles, en dan zit je bijvoorbeeld even geblokkeerd. Maar muziek helpt mij ook ontzettend tijdens die zoektocht naar mezelf: ik weet nu al veel beter wie ik ben dan in de periode rond mijn debuutalbum.”
enola: Je debuutalbum was sterk geïnspireerd door keiharde elektronische dance. Na Half 1 gaat echter meer in de richting van techno en zelfs gabberpop, vanwaar deze evolutie?
Chibi Ichigo: “(lacht) Ik vond het vooral belangrijk om weer een nieuwe richting uit te gaan binnen mijn muziek, en ik vond daarnaast dat het allemaal wel nog een stukje harder en sneller mocht. Ik had nog meer de drang om echt harde muziek te maken.”
enola: Nochtans vind ik deze tweede plaat rustiger aanvoelen dan de vorige. De muziek is loeihard, maar je schreeuwt een stuk minder dan vroeger – soms zing je zelfs ingetogen.
Chibi Ichigo: “(denkt na) Daar had ik eigenlijk nog niet echt over nagedacht. Volgens mij is het een kwestie van contrast, een soort compensatie: als ik boven deze keiharde muziek ook nog eens hard zou beginnen schreeuwen zou het misschien wat too much zijn. Sowieso is mijn schrijfproces iets heel natuurlijk: ik volg gewoon heel erg mijn buikgevoel. Door de tijdsdruk was het daarnaast goed dat ik heel snel kon zeggen of ik iets voelde of niet, en dan stopten we desnoods ook gewoon.”
enola: Welk nummer op Na Half 1 betekent voor jou persoonlijk het meeste?
Chibi Ichigo: “Ik denk ‘Grofweg’ – dat is die gabbersong – omdat ik in dat nummer echt heel eerlijk ben. Ik zat op het moment dat ik het nummer schreef niet goed in mijn vel, om niet te zeggen: ik voelde mij superslecht. Ik wist op dat moment echt geen blijf met al mijn emoties. Het was al heel lang geleden dat ik nog zoiets in mezelf voelde, daar op hetzelfde moment meteen een lied over schreef én opnam, en mij daardoor meteen weer beter voelde. Normaal maak ik vooral muziek voor de fun – gek doen, schreeuwen, dansen, noem maar op – maar nu had ik er echt nood aan om nog eens op deze manier gebruik te maken van muziek. Het grappige is voor mij dan ook net dat er een gabberbeat in het nummer zit – iets wat ik daarvoor nog nooit had gedaan. Het is echt typische kermismuziek en daardoor voelde ik mij gewoon heel erg thuis. Het is een heel gekke combinatie en dat maakt het net zo leuk.”
enola: het nummer is inderdaad een vreemd soort feestmuziek: je herhaalt bijvoorbeeld steeds de tekstregel “Nuttig of niet, van pijn komt verdriet,…”
Chibi Ichigo: “…ik verschiet hoe weinig ik nog geniet.” Ja, ik was op dat moment gewoon echt niet aan het genieten. In de weken voordien was ik voortdurend bezig met wat nog zou komen: “waar kijk ik op dit moment naar uit?”. Om dan als het moment eindelijk daar was alweer uit te kijken naar iets anders. Ik leefde gewoon écht niet in het moment: Ik was niet aanwezig, het was nooit genoeg, ik voelde mij gewoon helemaal niet voldaan. Dan begin je na te denken of je je überhaupt ooit wel voldaan kunt voelen als je enkel maar bezig bent met wat er zich buiten jezelf afspeelt. Het antwoord is: nee, dat lukt nooit. Je kan je volgens mij enkel maar voldaan voelen als je stilstaat en luistert naar wat jij zelf op dat moment vanbinnen nodig hebt. En je moet voor jezelf kunnen zorgen, zonder hiervoor afhankelijk te zijn van de buitenwereld. Het is voor mij echt een heel belangrijk nummer, en Ik had het echt even nodig: een dieptepunt om vervolgens weer naar boven te komen.”
Schaduw
enola: Even terug naar “Half 1”, de titeltrack. Het nummer is een stevige knipoog naar “Born Slippy” van Underworld. Vanwaar deze keuze?
Chibi Ichigo: “UMI (haar vriend die het album ook mee producete – jvs) heeft mij het nummer zo een twee jaar geleden laten horen, en ik was er meteen helemaal verliefd op. Sindsdien zat het al in mijn hoofd om er ooit iets mee te doen, en nu dacht ik: ‘dit is het moment.’ We wilden een nummer maken met dezelfde sound, energie, en vibe – maar wel nog altijd iets wat ik ben. Het is een knipoog uit respect naar het nummer, we wilden het zeker niet om zeep helpen (lacht).”
enola: In het nummer zing je het aan het einde steeds weer “ik heb me zo hard gemist”. Wat heb je juist zo hard gemist aan jezelf?
Chibi Ichigo: “Een jaar geleden heb ik onder begeleiding van een coach een heel diepgaande meditatie gedaan. Tijdens die meditatie kwam ik in contact met mijn schaduw, dat is de kant van jezelf die alle verdriet, pijn, kritiek en dergelijke opvangt. Ik heb die schaduw heel lang niet willen zien, ook al is ze gewoon een deel van mij. Toen ik haar dan toch ontmoette tijdens die meditatie, was dat heel erg emotioneel. Ik heb mij enorm geëxcuseerd tegenover haar omdat zij er altijd voor mij was, maar ik niet voor haar. Ik was op dat moment keihard aan het wenen, ook al waren mijn ogen dicht (lacht). Maar toen ik wakker werd voelde ik mij voor het eerst in mijn leven sinds mijn kindertijd terug volmaakt, er was niets meer wat ik miste of wat ik niet wilde. Daarover gaat die zin. Ik voelde mij voor het eerst sinds lang weer echt verbonden met mezelf.”
enola: Je hebt dus eigenlijk aanvaard dat die schaduwkant van jezelf er altijd zal – en ook mag – zijn?
Chibi Ichigo “Ja, inderdaad. Ik voel nu dat ik gewoon altijd op mezelf kan terugvallen, ook op moeilijke momenten. Op die momenten voel ik nu ook enorm veel zelfliefde – ook een centraal thema op het album – en ik denk dat dat één van de mooiste dingen is.”
enola: Het meest opmerkelijke nummer op het album vind ik “ENERGIE”, een samenwerking met de Nederlandse protestzangeres Sophie Straat. Hoe is die tot stand gekomen?
Chibi Ichigo: “Sophie had mij eigenlijk anderhalf jaar geleden al eens een bericht gestuurd, maar toen was het ons niet gelukt om samen te komen. Nu hadden we opnieuw contact – ik weet zelfs al niet meer juist hoe – en dan hebben we ‘ENERGIE’ eigenlijk gewoon samen in één dag gemaakt (lacht). Ik vind Sophie echt geweldig: hoe ze zo durft om maatschappelijk relevante thema’s aan te kaarten. Ik bewonder het enorm dat ze daar het zelfvertrouwen voor heeft. Ik ben zelf nog niet op de juiste plaats om zoiets te doen. Ik probeer het eerder op mijn eigen manier, door bijvoorbeeld mensen te inspireren om van zichzelf te leren houden. Sophie en ik doen het allebei op een heel andere manier, maar eigenlijk hebben wij hetzelfde doel voor ogen: de wereld een betere plek proberen te maken. Ik denk dat je dan vanzelf met elkaar klikt.”
enola: Nochtans trek je op het nummer “GRACHT” – vanop je debuut – wel stevig van leer tegen grensoverschrijdend gedrag, toch ook een vorm van maatschappijkritiek?
Chibi Ichigo: “Ja dat is waar, maar ik vind dat heel erg moeilijk. Zoiets moet voor mij echt vanzelf komen. Ik zou nu niet zomaar een nummer over Palestina kunnen schrijven – ik zou niet weten hoe eraan te beginnen. Misschien dat het in de toekomst nog wel komt, maar ik ga zeker niets forceren. Het enige wat ik kan doen is mijn gevoelens neerschrijven en hopen dat er mensen zijn die zich daarin herkennen. Zo hoop ik hen toch ook op mijn manier te kunnen helpen.”
enola: Met welke artiest zou je een samenwerking ook nog wel zien zitten?
Chibi Ichigo: “Ik zou echt énorm graag willen samenwerken met Stromae (lacht). Ik vind hem echt een geweldige artiest. Ook hoe hij er steeds in slaagt om zo mooie verhalen door zijn teksten te weven: ik vind dat bijzonder inspirerend.”
Gewiekst businessplan
enola: Binnenkort gaat de clubtour rond Na Half 1 van start. Je staat bekend om je energieke liveshows, wordt deze lijn komende tournee doorgetrokken?
Chibi Ichigo: “Absoluut, live gaat het opnieuw een stap vooruit. Het wordt een volledig nieuwe liveshow met alles erop en eraan. Mikael en Jento (haar dansers, – jvs.) hebben daarnaast ook heel wat nieuwe dansjes geoefend. Ik hoop zelf gewoon dat de mensen die komen kijken de boodschap nog meer voelen dat ze allemaal welkom zijn, dat ik hen allemaal volledig accepteer zoals ze zijn. Omdat ik weet dat mijn publiek mij ook volledig accepteert zoals ik ben. Dat gevoel van veiligheid is eigenlijk waar het voor mij om draait: het publiek en ik samen in één bubbel en de rest van de wereld bestaat voor ons even niet. Dát gevoel wil ik overbrengen, en daarom werk ik zo hard om die liveshows echt te laten knallen (lacht).”
enola: Heb je het gevoel dat je de voorbije jaren gegroeid bent als live-artiest?
Chibi Ichigo: “Honderd procent zeker. Ik vond optreden vroeger nooit leuk. Dat was voor een deel omdat ik toen nog hiphop deed, wat écht niet mijn ding was, maar ook omdat mijn hele mindset toen anders was. In het begin was ik enorm veel bezig met het publiek te overtuigen: ik wilde aan hen tonen dat ik hun aandacht waard was, dat ik wél goed genoeg was. Dat gevoel heb ik nu gelukkig niet meer. Ik heb natuurlijk meer ervaring – hoe meer je iets doet hoe meer zelfvertrouwen je vanzelf kweekt– maar ik heb daarnaast ook veel meer kunnen focussen op mezelf via therapie, yoga, en spiritualiteit. Gewoon door meer stil te staan bij wie ik was als persoon – en doordat ik meer durfde om mijn eigen authentieke zelf te zijn – kreeg ik zo ontzettend veel zelfvertrouwen. De wereld zou volgens mij echt gebaat zijn bij meer authentieke mensen.
enola: In Nederland ga je samen op tournee met Froukje, hoe kennen jullie elkaar?
Chibi Ichigo: “We hebben elkaar afgelopen zomer een tweetal keer kort ontmoet in de backstage van festivals waar we allebei stonden, maar ik kreeg nu gewoon een mailtje met de vraag of ik het zag zitten haar voorprogramma te verzorgen. Wij waren natuurlijk van ‘Euh ja, tuurlijk, hoe vet is dit’ (lacht). Ik ben echt enorm dankbaar voor deze kans, echt crazy dankbaar. De timing is ook gewoon perfect: we hebben beiden net een nieuw album, en wij gingen zelf sowieso een kleine tour doen. Alleen is dat nu een heuse tour geworden doordat we al die shows met Froukje mogen spelen (lacht).”
enola: Een samenwerking met Sophie straat, een tournee met Froukje: is er een gewiekst businessplan om de Nederlandse markt te veroveren?
Chibi Ichigo: “(lacht luid) Dat heb ik nogal gehoord! Maar nee, dit is echt gewoon zuiver toeval. Gelukkig maar. Ik ben sowieso niet echt een business-type dat goed afweegt wat de beste volgende stap is voor mijn carrière – ik hou meer van spontaniteit – maar ik ben wel heel blij dat het in Nederland zo makkelijk gegaan is. Nederland staat ook echt heel open voor mijn muziek. Ze kennen het daar natuurlijk ook al: door artiesten als The Opposites en De Jeugd Van Tegenwoordig weten ze daar wel dat er iets bestaat als hardere Nederlandstalige dance. Hier in België is dat precies een genre dat nog wat ontdekt moet worden. Het zou mij om eerlijk te zijn zelfs niet verbazen mocht ik in Nederland eerder ontploffen dan hier. Wat er eerst komt maakt voor mij eigenlijk niet uit, ik ben er alleszins klaar voor! (lacht)”
enola: Komende zomer zijn er natuurlijk ook weer festivals. Welk festival moet het jou geen twee keer vragen om er te komen spelen?
Chibi Ichigo: “Als ik echt mag kiezen zou ik heel graag in het buitenland een festival willen doen. Echt buitenland bedoel ik dan, niet Nederland of zo (lacht). Ik zou heel graag eens op een festival willen spelen waar niemand mij verstaat. Ik ben gewoon zo benieuwd naar hoe het publiek zou reageren op mijn muziek als het niets van de tekst begrijpt. Gaan ze voelen wat ik bedoel? Of echt helemaal niet? Maar als ik echt één specifiek festival moet kiezen moet kiezen dan ga ik voor het Belgian Beer Festival in Japan, dat lijkt me zalig om te doen (lacht).”
enola: En dichter bij huis?
Chibi Ichigo: “Dan ga ik voor Rock voor Specials (muziekfestival in Doornzele voor personen met een verstandelijke beperking – jvs). Ik heb daar vorig jaar gespeeld en dat was echt superleuk om te doen. De mensen daar hebben al helemaal geen vooroordelen, die zijn gewoon allemaal zo blij om daar te zijn, en dat maakt mij dan weer zo blij (lacht). Echt een hele mooie ervaring.”
enola: Tot slot nog: jij en je groep maken er geen geheim van deel uit te maken van de queer community. Zie jij jezelf ook echt als een gezicht van die gemeenschap?
Chibi Ichigo: “Daar heb ik vroeger eigenlijk nooit echt bij stilgestaan. De relatie die ik nu heb met UMI is bijvoorbeeld de eerste lange relatie die ik heb met een man, voorheen had ik enkel lange relaties met meisjes. Maar ik heb eigenlijk nooit het gevoel gehad dat ik dat echt in the picture moest zetten. Bijna al mijn vrienden zijn sowieso gay, dus het was ook gewoon nooit een big thing als ik met een meisje thuiskwam; voor ons was dat gewoon doodnormaal. Mijn ouders hadden het er wel heel erg moeilijk mee, maar verder heb ik eigenlijk nooit negatieve reacties gekregen op mijn geaardheid. Mikael en Jento zijn ook allebei queer, en ik heb nu wel gemerkt dat ik het ontzettend belangrijk vind dat mensen die deel uitmaken van die gemeenschap zich veilig voelen bij ons. Ik heb dat vroeger nooit expliciet in de verf gezet omdat ik er zelf nog helemaal niet klaar voor was om een soort rolmodel te zijn – Ik wist het gewoon zelf allemaal nog niet en had nog helemaal geen zelfvertrouwen op dat vlak (lacht). Maar intussen voel ik mij hierin veel sterker en durf ik mij hier ook over uit te spreken. Ik heb dan ook besloten om hierin wat meer op de voorgrond te treden, omdat ik weet dat het mensen kan helpen.”
Chibi Ichigo speelt op 29 februari in de Ancienne Belgique in Brussel en op 15 maart in de Cactusclub in Brugge.
