Er zijn zoveel tekortkomingen aan deze reeks dat het allemaal eigenlijk niet zou mogen werken. Er zijn enkele bedenkelijke narratieve keuzes van de makers, visueel zijn de kwaliteitsverschillen tussen de afleveringen nogal groot, niet alle acteurs zijn van hetzelfde kaliber (of ze lijken gewoon niet even gemotiveerd). Het allervervelendste is dat het einde geen einde is, maar zal vervolgd worden in het vierde seizoen van The Mandalorian, dat dan weer vervolgd zal worden in de langspeelfilm die David Filioni over x aantal jaar zal maken. Alles wijst erop dat dat een verfilming zal worden van Heir To The Empire, het eerste deel van de legendarische boeken van Timothy Zahn uit de vroege jaren negentig.
Het is bijna niet te geloven, maar er is ooit een periode geweest dat er geen aandacht bestond voor Star Wars. Na 1987, toen de eerste film zijn 10-jarig jubileum kende, werd het plots muisstil. Ook de comics die bij Marvel verschenen – een langlopende reeks van meer dan honderd delen en enkele miniseries rond Ewoks en Droids – werden stopgezet. Deze periode werd later met de nodige dramatiek ‘The Dark Times’ gedoopt. Er waren nog wel fans, maar die liepen wat verdwaald rond – hopende dat Lucas ooit de volledige cyclus van negen films zou draaien. Er waren wel al comic cons (comic book conventions), maar pas na de release van Tim Burtons Batman in 1989 werden die ‘serieus’ genomen. De jaren tachtig werden de jaren negentig en Star Wars was meer en meer een verre herinnering. De kids die in 1977–1980–1983 de films hadden gezien, waren nu of scholier/student of beginnend op de arbeidsmarkt en hadden nog weinig interesse in nostalgie. Toen kwam 1 mei 1991. Bantam bracht het boek van Timothy Zahn uit, een sci-fi schrijver die in 1984 wel een Hugo Award had gewonnen, maar niet meer was dan een dertien-in-een-dozijn auteur van licht space opera-vertier. De roman, Heir To The Empire, werd een onverwacht succes.
De roman leidde tot een hergeboorte van Star Wars. Sommigen beweren zelfs dat het succes ervan Lucas heeft overtuigd zich dan toch nog aan de prequels te wagen. Deze romans spelen zich af een paar jaar na The Return Of The Jedi. De Empire is dan wel verslagen, maar de heropbouw van de New Republic verloopt niet van een leien dakje. Ergens aan de rand van de gekende Galaxy wacht Grand Admiral Thrawn zijn tijd af. Hij wil de Empire doen herrijzen. Thrawn is zowat de beste slechterik van het hele Star Wars Expanded Universe. Thrawn is de intelligentste. Hij is een meestertacticus die het gehele speelveld vanuit alle hoeken tegelijk overschouwt. Hij kan bijvoorbeeld alle mogelijke zetten van een tegenstrever doorgronden enkel op basis van een studie van de kunstwerken die dat volk heeft voortgebracht. En zijn plannen zijn ondoorgrondelijk complex: “Thrawn was never one to do things simply. Even back in the old days when the Empire was capable of style or subtlety, he stood out above the rest”, zo laat Zahn een personage hem omschrijven.
Dit is dus waar Ahsoka naartoe zal gaan. Ergens over een paar jaar. Eerst moet Disney nog beslissen of ze nu eens eindelijk Luke en Leia gaan hercasten (Han kunnen ze recuperen van Solo: A Star Wars Story). Of zetten ze de evolutie voort die ze waren gestart met Rogue One, toen nog full ‘uncanny valley’, maar bijna perfect gekregen in het recente The Book Of Boba Fett. Krijgen we over een paar jaar een volledig uit AI opgetrokken Luke en Leia? Technisch zijn we daar. Nu, al dit is toekomst om Ahsoka te kaderen. De reeks draagt wel haar naam, maar daar houdt het ook bij op. Eigenlijk is deze reeks het vijfde seizoen van de animatie Star Wars: Rebels, wat al een spin-offsequel was van Star Wars: The Clone Wars.
In Star Wars: Rebels maakten we voor het eerst (buiten de boeken) kennis met Thrawn, maar ook met andere karakters die in Ahsoka hun live actiondoop kennen: Ezra, Hera en Sabine. Enkel Lars Mikkelsen overleefde de overstap en mag ook de levende versie van Thrawn gestalte geven. En hij doet dat zeer overtuigend. Soms lijkt hij een beetje te veel op een blauwe kruising tussen Data (u weet wel, uit die andere ‘Star’ franchise) en Elon Musk (u weet wel, die fantaseert over zijn eigen ‘Star’ franchise). Op het eerste gezicht lijkt het overdonderend veel als je niets kent van die twee animatiereeksen, maar net omdat het zoveel is, doet het er eigenlijk niet meer toe. Je kan gewoon beginnen kijken zonder ook maar iets van de voorgeschiedenis te kennen, her en der wordt een en ander verduidelijkt, de rest is zelfs voor kleuters evident. Trouwens, voor de diehard fans van de animatiereeksen moet Ahsoka aanvoelen als een vijfde seizoen van Star Wars: Rebels, maar dan zonder de (onbestaande) tussenliggende film die ook voor hen alle nieuwe verbindingen verklaart. Om maar te zeggen, voorkennis is hier geen meerwaarde. Zelfs voor kenners blijft de weg verrassend (al kennen we wel de eindbestemming, maar dat neemt niets weg van de fun). Als je toch echt wat voorkennis wil opfrissen, check dan op YouTube een kanaal als screencrush, dat loodst je er op een half uur door.
Ondanks al het plezier dat deze reeks biedt, struikelt het verhaal over een gigantisch obstakel. Eentje waar Disney ook mee worstelt in het uitdijende MCU. Vergelijk het met de verderzetting van de strips Blake & Mortimer of XIII door scenarist Yves Sente. Die is ook al zo’n meester in het volproppen met nieuwe verhaallijnen van elke minuscule opening in het plotverleden van een reeks. Dit is wat showrunner/scenarist Dave Filoni hier ook doet, met helaas ook hetzelfde nadelige gevolg: het vreet aan het unieke van wat voordien kwam. In het geval van Star Wars waren zo goed als alle Jedi uitgemoord met Order 66 en toen Luke zijn training had volbracht met The Return Of The Jedi was hij de eerste nieuwe Jedi en kantelde hij eigenhandig de strijd in het voordeel van de rebellie. Nu blijkt dat er eigenlijk nog ontzettend veel andere Jedi rondhuppelden, zoals Ezra die succesvol Thrawn had bestreden 1 jaar voordat farm boy Luke de cantina van Mos Eisley betrad. Dit knabbelt toch wel aan de impact en effectieve draagkracht van de original trilogy.
Tegenover Ezra staan gelukkig ook interessante figuren als Hera Syndulla, Sabine Wren, de Night Witches en de Dark Jedi Baylan Skoll. Hoe ze de verhaallijn van die laatste gaan oplossen nu de acteur overleden is, wordt nog afwachten. Ray Stevenson zette dit personage, dat het allemaal al een keer gezien heeft en een eindoplossing zoekt, zeer sterk neer. Dat zijn verhaallijn en de anderen niet afgerond worden, heeft ook een impact op het vertelritme van de reeks. Acht afleveringen met best wel wat kabbelend trage momenten. Nu, traagheid is niet altijd slecht, maar in de “galaxy far far away”, waar diepgang nooit echt voet aan de grond heeft gekregen, lijkt dat vooral overbodig. Enkele van de regisseurs die meewerkten hebben een behoorlijk indrukwekkende pedigree: House Of The Dragon, Westworld, Mad Men, Orange Is The New Black, The Killing, Watchmen, The Americans, … dat zijn referenties die kunnen tellen voor elke sterke dramareeks, maar ze vormen voor deze live-action misschien toch niet de ideale match. Enkel Steph Green springt er echt uit. Hij blikte afleveringen twee en drie in, de episodes met vooral de beter in beeld gebrachte lightsabergevechten. Hij volgt een ritme dat een stijlkeuze ambieert. In de andere afleveringen, zeker die enkele geregisseerd door showrunner Dave Filoni, is dit armoede troef en lijkt alles wel overgelaten aan het stuntteam. Dit soort reeksen verdient toch een meer uitgekiende beeldvoering die consequent doorheen de afleveringen blijft, zeker als je talent als Peter Ramsey inhuurt, een man die ooit nog storyboards maakte voor Coppola en Spike Jonze en de laatste jaren als regisseur wist te verrassen met Spider-Man: Into The Spider-Verse en het wonderlijke Lost Ollie. Ligt het aan werken met ‘The Volume’, een tool die duidelijk niet voor iedereen even evident lijkt?
Conclusie na een paar jaar Star Wars op televisie: Ahsoka is even goed als seizoen 2 van The Mandalorian, pakken beter dan The Book Of Boba Fett, Obi-Wan en The Mandalorian 3. Dit seizoen bengelt wel wat achteraan in vergelijking met The Mandalorian seizoen 1. En net als alles zit het lichtjaren verwijderd van de uitzonderlijke kwaliteit van Andor (dat zeer terecht een Emmy-nominatie kreeg als ‘Outstanding Drama Series’).
Ahsoka is te zien op Disney+.
