Met een ordinaire titel als Missing kun je werkelijk alle kanten op. Iedere mens met ook maar een beetje filmliefde in zijn lijf denkt dan natuurlijk meteen aan het meesterwerk van Costa-Gavras uit 1982 met Jack Lemmon en Sissy Spacek, maar dit kon het evengoed de zoveelste overbodige streamingrommel geweest zijn. Gelukkig is het een screenlife-film van de betere soort geworden.
Voor wie de term niet meteen herkent: een screenlife-film is een genre dat je netvlies overdondert met schermen van een computer, tablet of een smartphone. Wie zich daaraan doodergert, begint dus beter niet aan Missing. En toch, hoe weinig uitnodigend het allemaal ook klinkt, regisseurs Nicholas D. Johnson en Will Merrick hebben perfect begrepen hoe ze met deze eenvoudige ingrediënten een degelijke film af moeten leveren die niets te maken heeft met de gevreesde goedkope lockdownthrillers waar we tot vervelens toe tijdens de covid-periode mee werden overspoeld.
Achter het scherm van de laptop zit de pientere June Allen (Storm Reid) die alle computerprogramma’s en apps op haar duimpje kent. De tiener wordt wakker en gaat slapen met haar computer. De dood van haar vader heeft ze nooit kunnen verwerken en regelmatig bekijkt ze het filmpje waarop de laatste beelden van haar vader staan. Hoewel ze een vrijgevochten dame is die weet wat ze doet, komt haar overbezorgde moeder Grace (Nia Long) iedere minuut kijken of haar oogappel niks tekort schiet. Je zou voor minder uit de bol gaan als je alsmaar bekommerde moeder aankondigt dat ze samen met haar nieuwe vriend Kevin (Ken Leung) voor een weekje naar Colombia op vakantie trekt. June neemt er het hare van en na een week net iets te veel de feestneus te hebben opgezet wacht de vermoeide June haar moeder en Kevin op de luchthaven van Los Angeles op. Groot is de verbazing wanneer de twee zich niet op de plaats van de afspraak vertonen. June schakelt stante pede de FBI in om het zaakje uit te pluizen, maar voor hen is de verdwijning voorlopig allesbehalve dringend. Als een volleerde hacker begint June vastberaden via Google Maps, Facebook-berichten en de zoekgeschiedenis van het internetgebruik aan een digitale zoektocht.
Achter Missing zit hetzelfde team van Searching uit 2018 die met een gelijkaardig onderwerp op IMDb een vrij hoge score van 7,6 haalt. Een vervolg kon dan ook niet uitblijven en sinds Missing op het Sundance Film Festival in januari 2023 in première ging, loopt hij vrij lekker in de Amerikaanse bioscopen en zijn de recensies van critici alweer verdiend positief. Bij ons krijgt deze intelligente thriller heel wat minder aandacht, wat wellicht veel te maken heeft met de torenhoge concurrentie en het feit dat er geen grote naam op de affiche aanwezig is. Maar toch, als een onding als Winnie-The-Pooh: Blood and Honey met de aandacht mag gaan lopen, dan verdient een titel al deze toch heel wat beter dan alweer de zoveelste film te worden die na een tweetal weken genadeloos van de bioscoopprogrammatie wordt geschrapt.
Je kan je wel vragen stellen bij het feit dat de achttienjarige puber net iets te gemakkelijk met de paswoorden goochelt en te vlug de kant-en-klare oplossingen vindt. Desondanks slagen de makers er alsmaar in door met onverwachte wendingen de kijker op het verkeerde been te zetten, wat voor het nodige plezier zorgt. Zelfs als het moment aanbreekt dat het lijkt alsof je je teleurgesteld tevreden moet stellen met een finale die samengeraapt is uit de grootste slasher-clichés krijg je een M. Night Shyamalan-twist die net voor dat tikkeltje meerwaarde zorgt die een film nodig heeft om herinnerd te worden.
