Wat eerst leek op een foute remake van het 83ste album Lang zullen ze leven van Kiekeboe, draait al snel uit op een best goede misdaadkomedie. Een meesterwerk kan je dit echt niet noemen, maar sommige momenten komen best onverwacht uit de hoek en er is degelijk spel van Rosamund Pike, EIza González, Dianne Wiest en Peter Dinklage.
I care a lot is een zwarte komedie rond een hoofdpersonage dat fungeert als wettelijke voogd voor bejaarden. Op slinkse – maar legale – wijze, tracht ze rijke senioren in het rusthuis te krijgen, om hen nadien de nodige centen afhandig te maken. Hiervoor krijgt ze hulp van collega en partner Fran. Samen met Sam Rice (Damian Young), de directeur van een welgesteld rusthuis, en dokter Karen Amos (Alicia Witt), kunnen ze rustig hun gang gaan en het ene na het andere oudje als onbekwaam laten verklaren. Tot ze aankloppen bij Jeniffer Peterson. Wat op het eerste gezicht een makkelijke, maar vooral ontzettend gefortuneerde prooi lijkt, zal al snel een zaakje worden van de Russische maffia. En precies op dit moment wordt de film een stuk interessanter, mede door de verschijning van Peter Dinklage.
Rosamond Pike – uit Gone Girl – heeft al meermaals bewezen dat ze kan acteren en ook in I care a Lot straalt Pike een enorme portie zelfzekerheid en charisma uit. De camera lijkt dit ook te weten en hangt aan haar lippen, zet zich letterlijk én figuurlijk onder haar en neemt haar altijd waar op haar best mogelijke moment. Precies zoals de kijker tracht ook de camera het personage van Marla Grayson beter te begrijpen. Bij wijze van een voorzichtige tik op de rug, probeert hij een glimp van haar op te vangen, maar zo snel geeft ze zich niet bloot. Althans, tot ze in een winkeltje van een tankstation staat. Met haar sluike haren, strakke kleding en een lijnrechte blik spiegelt regisseur J.Blakeson Pike af als de scherpe, koele vrouw die haar ratio volledig boven haar emoties zet. Veel woorden om gewoon te zeggen dat Grayson een kreng ‘pur sang’ is.
Veel minder duidelijk is welke stijl Blakeson eigenlijk wil hanteren: te veel genres en insteken lopen door elkaar, wat de kracht van I Care a Lot behoorlijk onderuit haalt. Het fundamentele idee – een aanklacht tegen het sociale systeem in Amerika – wordt niet voldoende uitgewerkt en om dat te compenseren wordt er al snel overgeschakeld naar een slecht geacteerde actiefilm. Wat wel overeind blijft is de kritiek op het hoofdpersonage als afspiegeling van ‘The American Dream’: Marla Grayson heeft een doel voor ogen – stinkend rijk worden – en om dat te bereiken kent ze geen genade. Het resultaat is halfslachtig en onevenwichtig maar heeft een aantal bescheiden kwaliteiten.
