#So2019: Slipknot :: Solway Firth

Ja, Rammstein en Tool waren er ook, maar dé metalcomeback van het jaar was die van Slipknot, met hun zesde album vol nietsontziende én genuanceerde bruutheid. Dit "Solway Firth" is er de briljante exponent van: een schuimbekkend relaas van de depressie van frontman Corey Taylor.

Om afscheid te nemen van 2019 presenteert in december elke dag één enolamedewerker zijn of haar song van het jaar.

Met Rammstein en Tool was 2019 het jaar van de metal comebacks. Maar geen enkele band sloeg na jaren stilte zo hard en genadeloos terug als Slipknot op We Are Not Your Kind, met de even nietsontziende als genuanceerde bruutheid van “Solway Firth” als exponent. Hét (metal)nummer van hét (metal)album van het jaar.

Naar stilaan aloude traditie was de opbouw naar Slipknots zesde plaat zeer bewogen: het ontslag van percussionist Chris Fehn na een lang aanslepende ruzie over royalties, het overlijden aan een overdosis van de jongste dochter van Shawn “Clown” Crahan en een depressie van frontman Corey Taylor die volgens hardnekkige geruchten tot een mislukte zelfmoordpoging had geleid. Maar de groep came back with a vengeance: met enerzijds hun bruutste plaat sinds klassieker Iowa, maar anderzijds hun meest experimentele. Door elektronica, snuifjes hiphop en sinistere soundscapes die voor dosering zorgen, was hun brutaliteit meer gefocust, efficiënt en doeltreffender dan ooit.

Op de tweede single en slotnummer van het album, “Solway Firth”, komt dit alles op een grandioze manier samen. Taylor schreeuwt en spuwt z’n depressie van zich af in bijtende lyrics, waar de onmacht én vechtlust van afspatten: “I don’t need you to do it for me / I don’t need you to understand / I don’t need you to hide it from me / I just wanna feel like any other man”. Ondertussen rammen drummer Jay Weinberg (zoon van E Street bandlid Max Weinberg) en percussionisten Clown en de vooralsnog onbekende “Tortilla Man” het nummer aan gort, op de tonen van nu eens destructieve dan weer zowaar zalvende gitaarterreur. Groots, allesverwoestend en zuiverend tegelijk. Het hoogtepunt zit op dik twee minuten. “You want the real smile? / Or the one I used to practice not to feel like a failure?” spuwt Taylor, waarna de razernij nog een versnelling hoger schakelt en de grond door een waanzinnig rammende Weinberg onder het nummer openrijt. Metal op het toppunt van de impact die het genre vandaag kan hebben. In 2019 zat Slipknot op de metaltroon.

 

 

recent

Servo + Chalk

13 maart 2025Trix, Antwerpen

Dubbeltje postpunk in Trix, kon niet misgaan. Toch liet...

Memoir of A Snail

Toen de Australische cineast Adam Elliot enkele jaren geleden...

Black Bag

Steven Soderbergh is misschien niet meer de prominente Amerikaanse...

The Pains Of Being Pure At Heart :: Perfect Right Now: A Slumberland Collection 2008-2010

Ah die puberjaren. Elk seizoen lijk je weer een...

verwant

Eindejaarslijstje 2022 van Philippe Nuyts

Globaal gezien wint elk jaar tegenwoordig een lelijkheidsprijs. De...

Pukkelpop lost affiche met Slipknot, Arctic Monkeys, Tame Impala en Cypress Hill

Het Pukkelpopfestival, dat plaatsvindt van 18 augustus tot en...

Slipknot :: We Are Not Your Kind

Naar stilaan aloude traditie was de opbouw naar Slipknots...

Eindejaarslijstje 2019 van Philippe Nuyts

Een jaar waarin hufters en hun schilden en vriendjes...

Ook Slipknot komt naar Graspop

Graspop Metal Meeting kan vandaag alweer een headliner voor...

LAAT EEN REACTIE ACHTER

Schrijf uw reactie
Vul hier uw naam in