Emma Ruth Rundle

Botanique, Brussel
,
2 oktober 2019

Autums Falls liet de herfst zwaar neerdonderen over een volgepropte Rotonde met twee acts die hun rock rauw en zonder fransjes het podium opgooiden. Vooral hoofdact Emma Ruth Rundle nam alle zomerheimwee weg en liet ons heerlijk nestelen in een intense set die met haar solowerk een brug sloeg naar onder meer Red Sparowes, waar ze, sinds hun laatste album, ook actief bij is.

Fvnerals liet de donderwolken al samenpakken met een korte atmosferische set. Een status als opwarmer lag hen goed omdat het net lang genoeg gaf om even in hun trance te treden, maar niet geërgerd te raken door de gelijkaardigheid van de nummers, waar uiteindelijk toch te weinig lagen inzitten om er een handelsmerk voor een avondvuller van te maken. Hun doemrock bezwoer met loggere drums en helderdere vocals dan we op hun albumwerk gewoon zijn. Deze had nog sterker binnengekomen in quasi totale duisternis dan in de vaak verspringende en al te geanimeerde lichtshow.

Qua geluid leunde Fvnerals meer aan bij Red Sparrowes, het zwaardere werk waartoe Rundle ook haar bijdrage levert, hoewel ze niet te mak als doordeweekse gitaarrock geklasseerd mag worden. Ze houdt het midden tussen Sheryl Crow in haar donkerdere fase van de late nineties en Chelsea Wolfe op een klare dag, en schonk vooral op haar laatste twee albums ijzersterke songs. Neem nu “Dark Horse” – op zich een rechttoe rechtaan song, maar dat breed uitwaaierende intermezzo dat middenin opbouwt naar een laatste refrein neemt heerlijk de tijd om de melodie helemaal te laten ontplooien. Haar stem klinkt bovendien warm vertrouwd, maar heeft dat aparte kelige kantje dat haar van soortgenotes onderscheidt.  Het maakte een bleker nummer als “Medusa” meteen veel beklijvender, zeker wanneer ze het middenin even quasi volledig stillegde alvorens een ruiger laatste refrein in te zetten. Live mocht het sowieso allemaal nog wat strakker aangespannen en donkerder ingekleurd, waardoor een bloemlezing uit die laatste twee albums een ware triomftocht werd met knipogen naar de andere projecten waarin ze actief is, waaronder Red Sparowes.

Emma Ruth Rundle @ Botanique 2019--12Opener “Fever Dreams” kon zich in de eerste helft al venijniger noemen dan de scherpste randjes van Jagged Little Pill, waar het aanvankelijk aan doet terugdenken, maar brak middenin los uit de teugels tot een finale waar Alanis alleen maar van kan dromen. Ook “Apathy On The Indian Border” trapte nog een paar keer flink na in de staart; de woestijnrock kreeg in zijn geheel een logger ritme mee, waardoor die helse laatste fase nog indrukwekkender overkwam.

Op het einde van de band tour rond On Dark Horses was alle lucht uit de set geklopt. “Protection” liet zijn aanloop achterwege en kletste meteen als een bal venijn rauw over je heen. “Control” deed het in de strofen iets rustiger, maar liet Rundle in het refrein over gierende gitaren als een steeds schellere banshee briesen. Uit het debris liet ze “Marked For Death” zachtjes opsmeulen, alvorens deze ook aanzwelde tot een orkaan doorheen wiens oog een geniale gitaarsolo kliefde.

De hele set lang werd de intensiteit hoog gehouden. Wanneer je al op de tippen van je tenen stond, draaide Rundle de schroeven nog strakker aan door in de aanloop naar “Light Song” haar gitaar met de strijkstrok te geselen alvorens er de onderbuik van de americana mee te kietelen. “So, Come” beende ze uit tot een prominente drum en enkele rimpels gitaar alvorens het maalstroom in te trekken en zo een vergeetbare albumtrack tot een uppercut te maken. In haar uithalen kreeg Rundle er een grain op de stem waar Melissa Etheridge jaloers op ware geweest. Ze nam het beste van bovengenoemde in de vergetelheid of knuffelrock belande nineties coryfeeën en goot er een grote bak cayennepeper over, waardoor ze vanavond geen revival maar een revolutie ontketende. Straf.

Sargent House
Beeld:
Peter Duyts

verwant

Emma Ruth Rundle :: Orpheus Looking Back

Wat doe je als je recent een kale, intieme...

De 10 beste platen van 2021

Op veel vlakken was 2021 een doorslagje van vorig...

Emma Ruth Rundle :: Engine Of Hell

Op Engine Of Hell gooit Emma Ruth Rundle het...

Chelsea Wolfe & Emma Ruth Rundle :: Anhedonia

In eerste instantie over het hoofd gezien. Dan op...

recent

Gabriel Rios

14 februari 2025Het Depot, Leuven

Met Playa Negra trakteerde Gabriel Rios ons in de...

Heartworms :: Glutton For Punishment

Ze schaafde er bijna drie jaar aan, maar haar...

Milan Hulsing :: Voetsporen. 5 verhalen van Karel Čapek

Milan Hulsings nieuwste strip is een bewerking van vijf...

Father John Misty :: Heart-Shaped Box

Hopelijk is het u ontgaan, maar vandaag is het...

LAAT EEN REACTIE ACHTER

Schrijf uw reactie
Vul hier uw naam in