The Good Dinosaur

Nadat ze zich enkele jaren lang tevreden hadden gesteld met middelmatige films zoals Brave en Monsters University, kwam Pixar een half jaar geleden eindelijk terug op de proppen met een film die niet alleen een commercieel, maar ook een artistiek succes was: Inside Out.

Inside Out was vintagePixar: een unieke animatiefilm die zijn afzetmarkt niet enkel bij kinderen vond, maar die dankzij zijn thematiek en gelaagdheid ook volwassenen aansprak, en dat alles verpakt in sublieme CGI, waardoor een abstracte wereld geloofwaardig werd. Nu probeert de studio dat succes over te doen met The Good Dinosaur, een project dat niet gespaard bleef van tegenslagen: te midden van een crisis die 67 mensen bij Pixar zonder werk zette, nam Peter Sohn (gekend van de kortfilm Partly Cloudy) de regisseursstoel over van Bob Peterson vanwege verhaaltechnische problemen. De veranderingen aan het script zorgden er voor dat ook een groot deel van de stemmencast werd vervangen (oorspronkelijk zou Jon Lithgow een belangrijke rol spelen) en dat de film nu met twee jaar (!) vertraging uitkomt. Om maar te zeggen dat de druk groot was voor The Good Dinosaur om het succes van Inside Out te evenaren en Pixars sterke positie in de wereld van de animatie opnieuw te rechtvaardigen.

Elke Pixar-film stelt zich de vraag: “wat als?”. Wat als speelgoed kon praten? Wat als een rat de beste chef-kok van Parijs was? Wat als monsters echt bestonden? Bij The Good Dinosaur is dit: wat als die meteoriet van een slordige 65 miljoen jaar geleden de aarde niet had geraakt? The Good Dinosaur speelt zich af in een wereld waarin dinosaurussen zijn blijven evolueren en hebben geleerd om simpele gebouwen te construeren, het land te bewerken en zelfs om te spreken.

Arlo (stem van Raymond Ochoa) is een jonge Apatosaurus die in tegenstelling tot zijn broer Buck (Marcus Scribner) en zus Libby (Maleah Nipay-Padilla), vanwege zijn bange en timide aard moeite heeft zich te kwijten van zijn taken op de boerderij van papa Henry (Jeffrey Wright) en mama Ida (Frances McDormand). Om zijn angsten te overwinnen krijgt hij de opdracht het ongedierte te doden dat hun oogst steelt, maar tijdens een schermutseling valt hij in een kolkende rivier en spoelt hij vele kilometers verder aan.

Het ongedierte blijkt de brutale Spot te zijn, een soort holbewoners-kind dat, zoals zijn naam doet vermoeden, het gedrag van een hond vertoont, en in elk opzicht Arlo’s tegenpool is. Samen vatten ze de reis huiswaarts aan, maar dat het allemaal niet van een leien dakje loopt zal u allicht niet verbazen. Onderweg komen ze allerhande dino’s tegen die hun reis vooruithelpen of bemoeilijken, waaronder een familie T-rexen, een groep pterodactylussen en de vreemde Forrest Woodbrush (Peter Sohn zelf). Met de hulp van Spot leert Arlo door te zetten en zijn angsten te overwinnen.

Het verhaal klinkt als een samenraapsel van Finding Nemo, Jungle Book, The Land Before Time en Toy Story en dat is meteen hét grote probleem: het ontbreekt de film aan durf en originaliteit. Zowel het coming-of-age verhaal, de personages, als de “overkom-je-angsten”-boodschap die de film brengt zijn niet nieuw, om maar weinig verrassend, om niet te zeggen conventioneel. Waar Pixar in hun klassiekers spelen met diezelfde conventies worden deze nu slaafs gevolgd zonder er iets substantieel aan toe te voegen.

Ook de personages worden iets te weinig uitgediept en zijn nogal snel vergeten. In die mate zelfs dat de enkele nevenpersonages die de film rijk is, eerder in de weg lopen van de band die tussen Arlo en Spot groeit, dan dat ze die vriendschap helpen ontwikkelen.

De film klokt af op een vrij compacte 93 minuten, wat voor Pixar’s doen relatief kort is. Een twintigtal minuten langer had de film misschien de kans gegeven om die band meer te intensifiëren, maar of het simpele verhaal daartegen was opgewassen is te betwijfelen.

Visueel ziet alles er natuurlijk wel heel indrukwekkend uit, in die mate zelfs dat de overweldigende natuur gerust een hoofdpersonage genoemd kan worden. De natuur wordt getoond in al zijn facetten en is zowelArlo’s bondgenoot, als de grote villain van het verhaal die snoeihard uit de hoek kan komen, maar evenzeer kan betoveren. En ja, natùùrlijk werkt Pixar met astronomische budgetten (niet dat we hem op ideeën willen brengen, maar met het budget van The Good Dinosaur kan Jan Verheyen nòg vijftig F.C. De Kampioenen-films maken), maar de visuals zijn een klasse apart. Soms contrasteren de cartooneske personages wat tegen de adembenemende en fotorealistische achtergronden, maar Pixar weet natuurlijk als geen ander hoe ze niet alleen visueel kunnen overtuigen, maar er ook nog een magische touch aan toe te voegen.

The Good Dinosaur heeft dus wel degelijk een ziel. De scenes tussen Arlo en Spot vertederen, de animatie is uitmuntend, de humor werkt en vertrouwde thema’s als angst, vergiffenis, doorzetten en afscheid zijn nog steeds relevant, maar zullen voornamelijk kinderen aanspreken. Gelukkig zitten er ook genoeg spitsvondigheden in de film die vooral aan volwassenen zullen appelleren. Zo is de hypothetische evolutie van dinosaurussen knap uitgewerkt: de herbivoren zijn landbouwers, carnivoren veehoeders en de mens staat onderaan de evolutionaire ladder. Er is zelfs een scene waar Arlo en Spot giftig fruit eten en er zowaar van beginnen te hallucineren. Denk maar aan die vreemde roze olifanten-scene uit Dumbo, zoiets.

Een middelmatige film van Pixar is dus nog altijd geen slèchte film, maar het is duidelijk dat The Good Dinosaur niet dezelfde narratieve ambitie heeft als Inside Out of Up en hij bijgevolg in diens schaduw zal blijven staan. Debutant regisseur Peter Sohn mag in de toekomst net als Arlo gerust meer artistieke moed tonen en wat origineler uit de hoek komen, maar het visuele aspect en de humor maken veel goed. The Good Dinosaur is dus vooral een visueel spektakel dat vanwege het té dunne verhaal wel entertaint en ontroerd, maar het is helaas geen Grand cru geworden.

6.5
Met:
Raymond Ochoa, Marcus Scribner, Maleah Nipay-Padilla, Jeffrey Wright, Frances McDormand
Regie:
Peter Sohn
Duur:
93 min.
2015
VS
Scenario:
Meg LeFauve

verwant

Inside Out

Om maar meteen de belangrijkste vraag te beantwoorden: ja,...

Monsters University

Een jaar of negen moet ik zijn geweest, toen...

Ratatouille

e.a.110 min. / VS / 2007 Vanaf nu te koop op...

aanraders

The Brutalist

In 2015 nam acteur Brady Corbet in de regiestoel...

Maria

Een biografische prent over het leven van Maria Callas...

Nosferatu (2024)

De roman Dracula van Bram Stoker lag in de...

Des Teufels Bad

De Oostenrijkse filmmakers Veronika Franz en Severin Fiala hebben...

A Real Pain

Enkele jaren na zijn debuutfilm When You Finish Saving...

recent

Elizabeth O’Connor :: Walvistij

Denk aan het leven op een nauwelijks bewoond eiland,...

Heraclitus :: Alle Woorden

Alle Woorden als titel van een boek klinkt indrukwekkend,...

We Are Open 2025 :: Een bosaardige bodem vol bloed

7 februari 2025Trix, Antwerpen

We hadden de MIA's, de Week van de Belgische...

Yūko Tsushima :: Een Vrouw rent over een Berg

Onder het pseudoniem Yūko Tsushima publiceerde Satoko Tsushima (1947-2016)...

Paddington in Peru

n 2014 zorgde een combinatie van CGI en ‘motion...
Vorig artikel
Volgend artikel

LAAT EEN REACTIE ACHTER

Schrijf uw reactie
Vul hier uw naam in