Gengahr: met die naam hoopt een bende jonge Londenaars de muziekwereld te veroveren. De naam verwijst naar hun favoriete Pokémon, godbetert. Enfin, wat dat ook moge betekenen, na enkele gesmaakte singles stellen ze nu hun langspeeldebuut A Dream Outside voor.
Het mag geen toeval zijn dat A Dream Outside voor de zomer uitgebracht is. Eerste vooruitgestuurde single “Powder” dateert al van eind oktober vorig jaar, en deed toen al hard naar de zomer snakken. De daarop volgende uitgaves haalden dat gevoel ook meermaals aan in de aanloop naar de debuutplaat. Dat spelen met de honger en interesse van het publiek is natuurlijk weinig minder dan een slimme marketingzet, maar het werkt wel. Hoewel een flink deel van het album al gekend was, was het toch uitkijken naar wat de jonge bende nog meer in z’n mars had. Meer van hetzelfde, zo blijkt nu, en dat is goed voor elf zomerse popsongs.
“Darling, it started out meaning nothing”, laat zanger/gitarist Felix Bushe in een hoog kopstemmetje horen op opener “Dizzy Ghosts”. Da’s meteen ook hoe de muziek van Gengahr aanvoelt van op veilige afstand: vrijblijvende psychpop, niet onaardig, maar het mist dringendheid. A Dream Outside klokt af net onder de 36 minuten, en is ook daarmee als een zomerliefde: leuk, dromerig, maar snel voorbij. Wie verder luistert ontwaart duisterder romantiek in de tekst en muziek. Zo klaagt zanger/gitarist Felix Bushe “Why don’t you let me in, so I can drink from you?” op “Fill My Gums With Blood”. Die schaduwzijde valt verder op in “Bathed In Light”, waar de liefde zich van de hardste kant toont: “Crushed and burned like a body in an urn”. Dergelijke tekstflarden onderstrepen een gevaarlijk randje dat duidelijk maakt dat er ondanks hun jeugdigheid meer speelt bij Gengahr.
De ondraaglijke lichtheid van Bushe’s falsetstem contrasteert vaak fel met die subtiele dreiging. Ook gitarist John Victor’s licht psychedelische uithalen hier en daar zetten de luisteraar op een dwaalspoor, maar verder volgt Victor net als de ritmesectie de frêle stem van Bushe nauwlettend en geeft altijd de juiste accenten. Middenin het album is het snelle “Embers” dankzij de strakke drumlijn op kruissnelheid een mooi voorbeeld van de juiste song op de juiste plaats. Op het grotendeels instrumentale “Dark Star” (enkel wat achtergrondvocals) oefent de band wat in sfeervolle soft psych, en raakt daar aardig mee weg. “Heroine” doet sterk denken aan The Spinto Band’s “Oh Mandy” (zelfde stemgeluid, minus mandoline), en “Where I Lie” zou met een beetje goeie wil iets van tourbuddy Alt J kunnen zijn. Elders is ook wat Unknown Mortal Orchestra te herkennen. Ondanks duidelijk geflirt met die invloeden zit er voldoende eigenheid in de muziek van Bushe en co.
Gengahr kreeg na de vooruitgeschoven singles overal de wind vol in de zeilen. Nu, met hun debuut als visitekaartje op zak, mag de band voor verfrissing blijven zorgen, zeker als soundtrack voor deze zomer. En hoewel het voor een zaligverklaring nog veel te vroeg is, zet A Dream Outside Gengahr alvast wel op de kaart als meer dan een eendagsvlieg. Wedden dat ze nog minder seizoensgebonden voor de dag kunnen komen ook?
