Kijk gerust nog een paar keer over je schouders, maar Matt Watts zit er écht niet hoor. Toch wordt al na een paar seconden al duidelijk dat Songs From A Window een van de meest intieme albums van het jaar is.
Matt Watts reisde al op jonge leeftijd als een soort troubadour door de Verenigde Staten en vestigde zich op zijn negentiende in Antwerpen. Een jaar na zijn samenwerking met The Calicos op Wayward Wind brengt hij ons Songs From A Window, gezongen met fragiele stem en meestal begeleid door niets meer dan een akoestische gitaar. Alles werd opgenomen in zijn woonkamer met twee microfoons en zo lijkt het alsof we daar naast hem zitten.
Naast een akoestische gitaar zijn er niet veel instrumenten te horen, buiten enkele elektrische gitaren, een bas en een harmonium op slechts vier nummers. Voor de bas en slidegitaar werd hij bijgestaan door respectievelijk Guido Op de Beeck en Joan Giménez Flores, maar de rest van het album is pure Matt Watts. Op “Home By The River (A Home By The Sea)” horen we buiten diens stem zelfs enkel zijn laars in de maat van het lied. Op het einde van het album daarentegen komen er meer instrumentale nummers voor.. Afsluiter “Bitterness” is een gebalde song: kort maar krachtig, al eindigt het album hierdoor wel met een fade out waardoor de plaat net iets te plots uittreedt.
Opener “Leonard Peltier” vertelt dan weer over de gelijknamige Native American die valselijk beschuldig werd van de moord op twee FBI-agenten. Hier vinden we geen epiek terug als in Bob Dylans “The Hurricane”, maar een bondig nummer over onrecht en corruptie. De vaste stem maakt in “Just Over The Highway” plaats voor fragiliteit. In de hogere noten herinnert Watts aan Daniel Johnston en diezelfde eerlijkheid is dan ook constant aanwezig in zijn nummers. Watts laat de verhalen zijn emoties vertolken en door de onverhulde directheid hang je dan ook meteen aan de lippen van de doorgewinterde troubadour.
Songs From A Window is puur opgenomen en even puur gebracht, hetgeen we de laatste jaren steeds minder horen. Deze keer is het dan ook geen kleine singer-songwriter die de middelen niet heeft om studiotijd te betalen, maar een grote verteller die kiest voor intimiteit. Daarnaast blijft het album, ondanks de beperkte arrangementen, van begin tot eind boeien. Laten we hopen dat deze Amerikaanse bard nog even in het land blijft en niet om imagoverlagende redenen wordt teruggestuurd.