Kevin Imbrecht van Mosquito had zin in iets anders, en dat doet hij onder de naam Illuminine. De plaat van dat soloproject laat hij dezer dagen in IJsland mixen door Birgir Jon Birgisson, de vaste geluidsman van Sigur Rós. Hoe het hem vergaat in het land der geisters vertelt hij op gezette tijden in dit dagboek.
Mooie liedjes duren niet lang en na goed twee weken IJsland is het dan ook tijd om de spreekwoordelijke koffers te pakken, inclusief een afgemixt album met tien nummers en vijf interludes. Wat was het een geweldige ervaring in die Sigur Ros studio’s: een kleine droom die in vervulling is gegaan. Bij het afscheid kreeg ik van Birgir, hun sound engineer, nog een mondeling akkoord om — als de omstandigheden het toelaten — terug te komen voor een tweede album. Vooruitdenken noemt men dat, maar eerst zien dat deze plaat goed voltooid wordt natuurlijk.
<
Met de nodige fierheid en blijheid had ik na een lange studioweek tijd voor enkele dagen vrijaf in de IJslandse bergen. Dat dit geen rustig uitje zou worden, werd al snel duidelijk. Vlak voor ik in de jeep — Nu ja, een ijzeren wrak op vier wielen. Lang leve Cheep Jeap! — stapte, kreeg ik van Birgir en co een bezorgd smsje “be careful, possible eruption at Vatnajökull”; uitgerekend de plaats waar we de nacht zouden doorbrengen. Vertrouwend op de officiële berichten besloten we het er toch maar op te wagen en naar ons geplande berghostel af te zakken. Uiteindelijk gold op dat moment ‘slechts’ code geel: toenemende frequentie en krachtige aardbevingen.
Een prachtige rit van vijf uur langs de IJslandse zuidkust later kwamen we eindelijk op onze bestemming aan. Geen vuiltje aan de lucht, oordeelden we, en al snel kropen we onder de wol. Naïef: ’s ochtends konden we vaststellen dat het ondergronds allesbehalve rustig was en we door verschillende zware aardbevingen heen hadden geslapen. De kleurcode was dan ook naar oranje verscherpt, wat volgens de locals zeer uitzonderlijk was. Als je weet dat deze vulkaan onder de grootste gletsjer van Europa ligt te broeden, wil je niet weten hoeveel water het dal kan instromen als het fout loopt.
Het hele gebied werd dan ook logischerwijs geëvacueerd en we moesten noodgedwongen een nieuwe slaapplaats en veiligere oorden opzoeken. Een hele ervaring, waarvan ik u de details bespaar; een ochtend om niet snel te vergeten, een verhaal voor de kleinkinderen. De overige dagen moest ik dus noodgedwongen het ruwe gebergte achter me laten en in de veilige ‘golden circle’ – de populairste regio met de geisers en de Gullfoss waterval – de brave toerist uithangen.
Kortom, zoals je de voorbij dagen kon lezen, een top-reis en een top-ervaring. Langs deze weg nog een dikke merci aan mijn road –en logistieke manager Stijn Schellekens. Dankzij hem kon ik twee weken lang zorgeloos aan mijn plaat werken en het resultaat mag er zeker wezen. Up next: mastering. Ook trouwens met een ervaren en bekende rot in het vak die in het verleden al met heel wat klinkende namen heeft samengewerkt. Meer nieuws hieromtrent hoor je zeer, zeer snel. Tot dan!
