Wonderscenarist Zidrou werkt voor zijn nieuwste stripalbum opnieuw samen met tekenaar Matteo. Marina is een historisch-realistische strip die het zeker waard is om aan elke Zidroucollectie toegevoegd te worden.
In Marina is de historische setting het veertiende-eeuwse Venetië. De doge, de politieke leider van Venetië, stemt in met een ruilakkoord tussen de Turkse sultan en zijn eigen familie. Ze zullen hun kinderen uitwisselen als teken van goede handelscontacten. Maar dan belazeren Griekse piraten de boel en blijkt de ruil op de Middellandse Zee zelfs opgezet spel door de doge zelf. Gevolg: de zoon van de sultan wordt vermoord en de dochter en zoon van de doge worden gevangen gehouden op Doulopolos, een eiland waar ook andere gegijzelden samenwonen en wachten op losgeld van hun familie.
Zidrou maakt er dit keer een spannend, historisch verhaal van met ingewikkelde intriges. Het verhaal zelf wordt echter soms onderbroken door een plot rond moderne Italianen, die het sterke hoofdverhaal wat afzwakt. Zij blijken geïntrigeerd door een wrakschip, de Pantegana, waarvan de link met Marina slechts gesuggereerd wordt.
In het verhaal zitten er ook een aantal verwijzingen naar voorspellingen van een vloek die over Marina rust (“Je kunt beter de kont van de duivel kussen dan de lippen van Marina!”), de dochter van de doge, waar de schrijver Dante al naar verwees. Samen met het wrak zijn dit enkele losse eindjes die nog wachten om aan elkaar geknoopt te worden. De kracht van de ontknoping zal moeten blijken uit het volgende deel.
Voor Marina werkte Zidrou opnieuw samen met Matteo. Meer dan in de reeks Requiem is Matteo’s tekenstijl hier ruw-realistisch. Deze stijl is niet altijd even mooi, maar wordt wel functioneel aangewend. Zo worden inkleuring en lijnen slordiger naarmate het verhaal gruwelijker wordt: de figuren op het gijzeleiland zijn bijna letterlijk schimmen van zichzelf.
Ook knap is de ontwikkeling van Marina zelf: in het begin is ze nog een glorievolle gedaante, maar naar het einde toe -na herhaaldelijk misbruik, een onvermijdelijke zwangerschap en een daarom niet bepaald verheugde ontvangst bij terugkomst in Venetië – wordt ze rauwer en primitiever weergegeven. Bovendien tekent Matteo erg detaillistisch: met veel aandacht worden middeleeuwse kledij, scheepsuitrusting en stedelijke achtergronden weergegeven.
Dit nieuwe album van Matteo en Zidrou is op z’n minst opnieuw geslaagd te noemen. Met een bij momenten gruwelijke en historisch gezien ook standenmaatschappijkritische blik, bevat het verhaal genoeg suggesties en intriges om deel twee bij verschijnen ook in huis te halen, dit eerder ter vervollediging van de Zidrou-collectie dan om anderen te overtuigen van de kunde van Zidrou. Daarvoor doet dit eerste deel de reeks nog onzeker overkomen en kan dus beter gegaan worden voor one-shots als Een mooie reis of Het vel van de beer.
