Een sprookje; het is altijd een verhaal met een hoek af. Sneeuwwitje , Pinokkio of Blauwbaard , we weten min of meer wie ze geschreven heeft . Maar wat we niet weten, is wat de initiële inspiratie was van de vermaarde auteurs. Met haar nieuwe collectie Waar sprookjes vandaan komen en drie albums, opent Glénat verschillende perspectieven op drie bekende sprookjes met de hulp van scenarist Philippe Bonifay.
In het collectieve geheugen is Sneeuwwitje nog steeds het Disney-tekenfilmicoon, samen met de boze koningin en haar vergiftigde appel. Maar de ‘waarheid’ is toch enigszins anders. Met Sneeuwwitje opent Bonifay de collectie. Het verhaal begint met de gebroeders Grimm die het verhaal van Ottilie en de Nibelungen lezen, dat begint met een rondtrekkend circus , inclusief dwerg en grote beer. Parallel loopt het verhaal van een klein meisje dat haar moeder verloren is. Circuslid Ottavia , heel mooi en heel donker, verleidt de vader van het meisje en laat hem vermoorden. Nu moet ze enkel nog Ottilie laten vermoorden door haar jagers om de erfenis op te strijken. Die krijgt echter de hulp van de zeven overgebleven circusartiesten. We krijgen een hard verhaal dat gaandeweg, met tussenkomst van de Grimms de contouren van Sneeuwwitje krijgt. De meest opvallende aanpassing is het tegengestelde einde.
Blauwbaard doodde zijn vrouwen . Elke nieuwe verloofde verbood hij in een bepaalde kamer van het kasteel te gaan. We kennen intussen het resultaat. Auteur Charles Perrault had blijkbaar een tweelingbroer, Francis. Charles vertelt op zijn graf een nieuw, waargebeurd verhaal over een tweeling tijdens de Zwarte Dood in 1350. Een van de twee broers raakt tijdens een vlucht in het aangezicht gewond door een paard. Verder in de tijd zijn de twee broers leerling-kunstenaar, maar de tweeling zal snel overhellen naar de kant van de misdaad, waarbij de verminkte broer een geobsedeerd vrouwenmoordenaar wordt. Dit evolueert zo sterk dat hij een soort schaduw wordt die de liefdes van zijn broer zelfs op een exotisch eiland weet te vinden en te vermoorden. Stephane Duval geeft met zijn realistische tekenstijl een extra dimensie aan de gruwel van dit angstaanjagende verhaal.
Bij Pinokkio van de Italiaan Collodi komen we in de habitat van Bonifay die opgroeide met een vader die dag en nacht in de opera vertoefde voor zijn werk. We maken kennis met Gaston, de directeur van de Opera van Parijs , die een vriend van Collodi zal worden. Louise, zijn jonge dochter die steeds in de coulissen te vinden is, is een krak in het uitvinden van verhalen en heeft een pop met een lange neus. Ze droomt ervan om ooit op het podium te verschijnen. Louise bezoekt de Expo in Parijs waar een walvis de sterattractie is. Kermis, een neus die groeit bij het liegen … alle ingrediënten komen samen en inspireren Collodi tot het schrijven van Pinokkio. Louise ontvangt uiteindelijk als eerste per brief het verhaal dat door haar geïnspireerd werd . Van de drie albums is dit met stip het meest poëtische, hoewel er het minst in gebeurt.
Bonifay en zijn verschillende tekenaars bieden een origineel concept met vele mogelijkheden. Toch zijn de drie verhalen in hetzelfde bedje ziek. Er wordt serieus aangemodderd met het scenario. Pas halfweg het album heb je door wie wie is, door de flitsende flashbacks en vooral door de storende offscreen tekstballon waarvan je soms pas op het einde weet welk personage hierachter schuilt. Zeer lastig om een strip te lezen met een inwendige stem. We verwachten nog wel enkele delen en hopen dat Bonifay zijn scenario eerst door een aantal mensen laat herlezen.
Score: 6
