In 2012 bracht Neneh Cherry samen met het Scandinavische freejazzensemble The Thing een goed gesmaakte coverplaat uit. Twee jaar later keert de Zweedse zangeres terug met een album vol eigen nummers, waarop nieuwe jazzvrienden (RocketNumberNine) meespelen, én met een opvallende producer (Four Tet).
Wie Neneh Cherry enkel kent van haar megahits als “Buffalo Stance” en “7 Seconds”, moet raar opgekeken hebben toen ze de studio indook met de experimentele jazzband The Thing. Wie de halfdochter van de gerespecteerde trompettist Don Cherry van dichtbij volgt, weet dat ze nooit de voeling met de alternatieve scene verloren heeft. Zo werkte ze samen met rapper Guru, Massive Attack, Tricky en Damon Albarns Gorillaz, en richtte ze enkele jaren geleden met CirKus haar eigen triphopband op. Ook Blank Project, Cherry’s eerste soloplaat in zeventien jaar, is eerder met een experimenteel dan een commercieel bewustzijn in elkaar gestoken.
Soloplaat is hier wel een relatief begrip. De Britse broers Ben (elektronica, keyboards) en Tom (drum) Page, samen RocketNumberNine, vormen Neneh Cherry’s begeleidingsband en niemand minder dan Four Tet mocht de resultaten aan elkaar mixen. Het opnameproces verliep niet onpersoonlijk — zoals dat vandaag vaak het geval is — via het over en weer zenden van digitale bestanden. Neen, dit kwartet trok zich samen terug in een oude kerk en nam Blank Project op in amper vijf dagen. Het resultaat is geen steriel, meticuleus geproducet album, maar een levendige plaat waarop losjes wordt gemusiceerd. De ritmische afsluiter “Everything” en het zalvende rustpunt “422” werden in één take opgenomen. Ook van andere nummers, zoals het vinnige “Weightless” met zijn kekke livedrums, spat het livegevoel af.
De reden dat er toch “Neneh Cherry” op de hoes prijkt, en niet “Neneh Cherry & RocketNumberNine & Four Tet”, ligt in het feit dat dit voor de zangeres haar meest persoonlijke album in jaren is. “Strip me naked and put me outside”, zingt Cherry koel in “Naked”. De productie van dit album is vrij kaal, zeker in vergelijking met haar plaat met The Thing, maar ook tekstueel geeft Neneh zich volledig bloot. “Since my mother’s gone, it always seems to rain”, klinkt het in opener “Across The Water”. Dit gospelachtige nummer waarop, naast de zang, enkel wat minimale percussie te horen valt, was meteen ook het laatste dat Cherry voor dit album opnam.
Het titelnummer borduurt verder op het industriële geluid van Kanye Wests laatste plaat Yeezus, en in het bijzonder dat van “I Am A God”, ook al omdat Four Tet er hier en daar eenzelfde laag gepitchte stemflard tussenwerpt. Cherry zou, naar eigen zeggen, graag een rapplaat met haar producer maken, en hier krijg je alvast een voorsmaakje. Een gelijkaardige dreiging gaat uit van het slepende “Spit Three Times” en op “Out Of The Black” is landgenote Robyn te horen. De fans van het plastieken kitschgeluid van de blonde Zweedse zullen wel even schrikken, al past haar naïeve stemgeluid wel bij dit mijmerende nummer.
Neneh Cherry liet zich bijstaan door de juiste mensen en heeft zichzelf opnieuw uitgevonden. “Working with the right people and making the right sounds”, zo omschreef ze het opnameproces van Blank Project treffend in Vice magazine, waarna ze eraan toevoegde “I’m not done yet”. Verderop liet ze zich ontvallen dat Madlib altijd eens mag bellen. Wij zijn alvast razend benieuwd naar haar volgende stap. Tot dan houden wij ons wel zoet met dit puike album.
Neneh Cherry stelt Blank Project op maandag 3 maart voor in een uitverkochte AB Club.
