Wat doen grote zangeressen als de vijftig in zicht komt? Kinderen en kleinkinderen krijgen. Zo ook Neneh Cherry. Al vond de Zweedse zangeres tussen het strijken van de babykleren door ook de tijd om een nieuwe plaat te maken.
En wat voor een plaat. Blank Project is pas uit, maar we durven nu al stellen dat het Neneh Cherry haar spannendste, meest avontuurlijke en tout court haar beste album ooit is. Four Tet kroop achter de knoppen, maar het zijn vooral de broers Tom (drums) en Ben (synths, hardware) Page, samen RocketNumber9, die met hun gestripte, jazzy elektronica voor de perfecte begeleiding zorgen. De broers zijn er vanavond ook bij en verschijnen samen met Neneh iets na negenen op het podium. In de zaal is de liefde voor de zangeres groot. Het concert is al weken uitverkocht en nog voor één noot gespeeld wordt, krijgt Cherry al een “We love you” naar het hoofd geslingerd. “We love you back”, antwoordt ze met een kamerbrede glimlach op haar gezicht.
Net zoals op plaat gaat de band van start met “Across The Water”, een spoken word-nummer over een droge beat. Het charisma en de overtuiging waarmee Neneh voor de dag komt, is enorm. De zinsnede “My fear is for my daughters” komt aan. Tijdens “Blank Project” drijven de broers Page het tempo op. Ze spelen alsof ze Neneh Cherry al jaren begeleiden en de zangeres schudt wild met haar haren om zich heen. Er gaat nog meer dreiging uit van “Spit Three Times”, dat met zijn diepe bas en zijn slepende beat baadt in een broeierige trip-hopsfeer. Massive Attack is niet ver weg. “I’m addicted to you / you’re addicted to me”, klinkt het. Zo is het maar net.
“Cynical” mist de precisie van op plaat, vooral in het refrein. Een schoonheidsfoutje, dat meteen wordt rechtgezet door een bijzonder sterke versie van “Weightless”. RocketNumber9 zorgt voor donkere bastonen en strakke precisiedrums waarover Cherry als een bezetene tekeer gaat. Tot tweemaal toe last het gezelschap een vals einde in, waarna Cherry indrukwekkend orde op zaken stelt. “It ain’t over ’till the fat lady sings”, zingt ze op onnavolgbare wijze alvorens een groovend slot losbarst. Waarom u, net zoals ons, niet de ziel uit uw lijf danst, begrijpen we nog steeds niet.
Het Ingetogen “422” wordt opgedragen aan The Child Of Lov, de vorig jaar overleden artiest uit Nederland die mee schreef aan enkele nummers op Blank Project. Een speels, uitgesponnen “Everything” — met alweer die precisiedrums — leidt een opwindend slotakkoord in met onder meer het verhalende “Dossier” en “Out Of The Black”, het meest hitgevoelige nummer dat Blank Project telt, waarop Cherry vocale steun krijgt van landgenote Robyn. Die is er vanavond niet bij, maar ze krijgt toch een verdiende shout: “She’s a good young woman”. Een pompend “Dossier” maakt het feest compleet. “We willen nog een nummer spelen dat we deze namiddag snel bij elkaar geïmproviseerd hebben, het heet “Kiss My Ass””, leidt Neneh vervolgens een straffe versie van “Buffalo Stance” in. Zonder scratches, zonder hiphopbeat, zonder veel melodie, maar wel met verbluffende livedrums van Tom Page.
Op die ene encore na bracht Neneh Cherry vanavond geen ouder materiaal. Dat daar achteraf niemand om maalde, zegt veel over de sterkte van het nieuwe album Blank Project, dat wel integraal gebracht werd. Dit was een concert van een artieste die op haar vijftigste haar creatieve piek beleeft, en met RocketNumber9 de juiste mensen gevonden heeft om zich bij te staan. Puike prestatie.
