Op zijn zevende langspeler gaat het weer van boenke-klets-boem, en daar is Four Tet goed in. Niettemin is Beautiful Rewind er vooral eentje voor de echte Hebden-fans, want zijn beste materiaal is veraf.
Sinds UK garage, 2-step, grime en post-dubstep een essentieel deel van het muzikale vocabularium zijn geworden, is uit die niches een hele resem rotgetalenteerde en inventieve jonge artiesten opgestaan die elektronica geherdefinieerd hebben voor het tweede decennium van deze eeuw – en een opvallend deel van die vernieuwing heeft zich voltrokken op het eiland aan de andere kant van de Noordzee. Aan elektronicapioniers is er nooit een gebrek geweest in Groot-Brittannië – ik denk los uit de pols aan Thom Yorke en Radiohead, Aphex Twin, Burial, Squarepusher en Four Tet. Die laatste (echte naam Kieran Hebden) is met Beautiful Rewind ondertussen toe aan zijn zevende reguliere album op een kleine 15 jaar tijd. Daarbij tel ik dus niet de lange waslijst EP’s, compilatie- en mixalbums, split releases, samenwerkingen met Steve Reid of de lange reeks remixes.
Hebden heeft nooit last gehad van een writer’s block, en wie daarbij de kwaliteit van zijn releases optelt, weet meteen waarom de laatste worp op zijn minst een kans verdient. Sinds Rounds is de output van Hebden onafgebroken indrukwekkend geweest, en door de discografie van Four Tet snuisteren is als graaien in een platenbak waar je eender wat in kan tegenkomen – minimale elektronica, house, techno, warme en beatgedreven soundscapes en drones, zogeheten folktronica (god, wat heb ik een hekel aan die term), maar evengoed ongemeen opwindende en directe dance en clubtracks.
Met Beautiful Rewind gaat Four Tet voor het eerst voluit voor de jungle: zelden klonk ie zo gejaagd, en doorheen de hele plaat krijg je verwijzingen naar de voor jungle kenmerkende MC’s – soms bijzonder subtiel (‘Our Navigation’), soms heel erg uitgesproken (‘Kool FM’, ‘Buchla’). Feit is dat het tempo van begin tot eind een stuk meer gespannen staat dan op pakweg There Is Love In You. Dat wil evenwel niet zeggen dat Beautiful Rewind voortdurend spannend of beklijvend is. In ‘Gong’ razen de drums en breakbeats door elkaar, maar Hebden laat daarbij na ook nog een beetje te variëren op de centrale sound, waardoor je na drie minuten toch bitter weinig gehoord hebt – een gevoel dat me ook bij ‘Ba Teaches Yoga’ blijft bekruipen. Geen slechte tracks, maar onmisbaar? Op geen enkel moment.
Gelukkig staan er op de plaat ook nog genoeg nummers waarbij je meteen weer de Four Tet signature hoort. ‘Crush’ is een abstracte dans waarin beats en synths afwisselend in en uit het zicht schuiven; in ‘Kool FM’ vechten pulserende drones een robbertje uit met een als een alarm huilende soundscape – en ondertussen weer diezelfde opgewonden tempo’s die de lakens uitdelen. ‘Buchla’, misschien wel onze favoriete track op de plaat, is dan weer een stampende, donkere, opzwepende clubtrack waarin een mannenstem “ultra, ultra, ultra” als een mantra blijft dreunen.
Ook ‘Aerial’ en ‘Parallel Jalebi’ klinken niet verkeerd. En toch hebben we niet het gevoel dat Beautiful Rewind een van de belangrijkere platen van het jaar is geworden. Er is weliswaar voldoende om van te genieten, maar de laatste maanden zijn we gewoon belachelijk verwend geweest met pompende IDM en door elkaar kruisende ritmes en lagen (Moderat, Atoms For Peace), kolkende of net tot de fundamenten ontmantelde techno (Jon Hopkins, Factory Floor), op loops en voortdurende recyclage gestoelde minimal (Zomby, James Holden), ondubbelzinnig op de dansvloer gemikte platen (Daphni, Disclosure) en geheel eigenzinnige elektronica tout court (Darkside, Oneohtrix Point Never).
Met andere woorden: wie in 2013 elektronische muziek op ons afvuurt, moet met zijn beste materiaal voor de dag komen. En dat heeft Hebden niet gedaan. Als ik mijn pakweg 15 favoriete Four Tet-nummers moet oplijsten, maken enkel ‘Crush’ en ‘Buchla’ een schijn van kans, zij het dan als outsiders. Als ik ‘Parallel Jalebi’ – door die warme vrouwenstem van het intiemste dat er op Beautiful Rewind te horen valt – beluister, heb ik meer zin om ‘Angel Echoes’ (van There Is Love In You op te leggen; en bij ‘Kool FM’ krijg ik heimwee naar ‘Pyramid’ (van Pink). In het kort: voor mij is dit zijn minste album sinds hij met Rounds de grote doorbraak forceerde. En ik zeg bewust: voor mij. Ik ben er zeker van dat anderen Beautiful Rewind wel gewoon een straffe plaat kunnen vinden, maar dit is niet de Four Tet waar ik zo intens van hou. En evenmin is het elektronica waarvan ik dit jaar wild ga worden – er is gewoon zo veel interessanter spul uitgebracht.
