Grant Hart :: The Argument

82830160

Grant Hart, samen met Bob Mould het kloppend hart van de ter ziel gegane punkrock band Hüsker Dü, is altijd al een grillige en eigenzinnige artiest geweest. Maar deze keer doet hij onze wenkbrauwen wel erg fronsen: een conceptalbum van bijna 75 minuten lang (20 liedjes, 20!) over een bewerkte, moderne versie van John Miltons Paradise Lost? Dat is om slechte recensies vragen.

Met The Argument is Hart overigens niet aan zijn proefstuk toe wat conceptalbums betreft: zijn band Nova Mob had al het grotendeels bedenkelijke The Last Days Of Pompei uit 1991 achter de kiezen. Net zoals op dat album verliest Hart zich nogal te vaak in pompeuze statements, zoals in de opener “Out Of Chaos”, met zijn militaire drums en Hart die in enkele semi-poëtische zinnen de aard van het kwaad der mensheid en het verhaal van Paradise Lost samenvat. Aangrijpend of doeltreffend kan je het moeilijk noemen, wij moesten vooral aan Alice Cooper op zijn onnozelst denken.

Dat geldt overigens ook voor andere sloganeske, bombastische stinkers zoals “Awake, Arise!”, een nummer dat in de Berlijnse kont van David Bowie knijpt waarin Grant theatraal “We will build a whole new kingdom” declameert, wat voornamelijk op onze lachspieren werkte. Daarop volgt onmiddellijk het onhebbelijke Kurt Weil-achtige walsje “If We Have The Will”, maar dit klinkt vooral als een bloedeloze Tom Waits met een onvergetelijk irritant refrein dat zich als een teek in je brein hecht, willen of niet.

Het is echter wél indrukwekkend hoeveel genrekennis en vakmanschap Grant in zijn achterzak heeft zitten: hij gaat van indierock (“It Isn’t Love”) naar de jaren ‘50 (“So Far From Heaven”) naar Beach Boys pop (“Letting Me Out”) naar groots aandoende ballades met een Bob Dylan harmonica (“Is The Sky The Limit”). De bombast moet je erbij nemen, net zoals totaal nutteloze nummers als “Golden Chain” of het nauwelijks beluisterbare “War In Heaven” waaruit nog maar eens blijkt dat 20 liedjes zonder plaatvulling een uiterst zeldzaam fenomeen in de muziekwereld is.

Op zijn sterkst is Hart als hij niets probeert en zijn rigide concept loslaat, zoals op “Shine, Shine, Shine”, een puur, onschuldig liefdesliedje over naakt in het veld lopen met je lief. Het beeld is misschien niet appetijtelijk, maar dit is indiepop zoals de Magnetic Fields al in jaren niet meer gemaakt heeft. Ook “Underneath The Apple Tree” en “Morning Star” zijn sterkhouders die met het beste van indiepop (Eels! Belle and Sebastian!) flirten. Op “Glorious” schurkt Hart dan weer dicht tegen zijn Hüsker Dü verleden aan en je mist Bob Mould geen seconde. “For Those Too High Aspiring” is een naar Oasis knipogende, perfecte afsluiter en iets wat wij graag Hart in de toekomst méér willen horen doen, want hij doet het verdorie beter dan de broertjes Gallagher.

De bloeddorstige lezer moeten we dus teleurstellen: een totale flop is dit album niet geworden. The Argument is met gemak één van de vreemdste, interessantste en meest onvoorspelbare platen die we dit jaar al gehoord hebben. Zonder zich aan één sfeer vast te houden, springt Grant Hart vol enthousiasme en overgave van genre naar genre met de verheven poëtische inspiratie van Paradise Lost dat als een zwaard van Damocles boven het album hangt. De volgende keer mag hij gewoon iets kritischer en spaarzamer zijn en dat onnozele concept en de groteske teksten achter zich laten. Dat heeft zo’n jongen écht niet nodig.

6
http://www.granthart.com
V2
Domino

verwant

Bob Mould: American Crisis / Mudhoney & Melvins: My War

Bob Mould is razend. Kwam de voormalige Hüsker Dü-...

In Memoriam Grant Hart (1961 – 2017)

“We vochten over de details, maar dat is omdat...

Bob Mould :: ”Ik ben dankbaar om zo’n rijk verleden te hebben”

Bob Mould behoort stilaan tot het kransje muzikanten dat...

Bob Mould :: Beauty & Ruin

Wat moet je doen om onder het gewicht van...

BEST OF: Hüsker Dü

Geef toe: meestal zijn ze uw geld niet waard,...

aanraders

Eddie Chacon :: Lay Low

Thrillseekers hebben altijd al best in een grote boog...

The Veils :: Asphodels

Finn Andrews is The Veils is Finn Andrews. Zo...

Squid :: Cowards

Op hun derde album Cowards trekken de Britten van...

Adrian Crowley :: Measure of Joy

Adrian Crowley kan je moeilijk lui of gemakzuchtig noemen:...

Lambrini Girls :: Who Let The Dogs Out

De reputatie was er al, nu heeft Lambrini Girls...

recent

Jasmine.4.t :: You Are The Morning

Jasmine Cruickshank had hoogstwaarschijnlijk een boek kunnen schrijven over...

When we see Us :: BOZAR, Brussel

In BOZAR zijn honderdvijftig kunstwerken van pan-Afrikaanse kunstenaars neergestreken....

Douglas Firs

12 februari 2025Het Depot, Leuven

Met je ogen dicht waan je je bij de...

Captain America: Brave New World

Na de vette jaren van de Avengers-cyclus, volgden voor...

Frank Westerman :: Zeven dieren bijten terug

Tot in den treure is de achterflap al verketterd...

LAAT EEN REACTIE ACHTER

Schrijf uw reactie
Vul hier uw naam in