The Invisible Wayheet het jongste album van Low. Na de slowcore van de jaren 90 en de bombastische sound van vorige albums draait alles nu terug om de songs. Met Jeff Tweedy achter de knoppen werd het een eerlijke, ingetogen plaat. Enola sprak met Alan Sparhawk over dat nieuwe album en de eenvoudige essentie van Low: schrijven, opnemen en live spelen.
enola: Hoe verloopt jouw schrijfproces?
Sparhawk (gitaar): “Ik schrijf liefst ’s nachts en alleen… Weet je, eigenlijk zijn dat misschien niet mijn favoriete omstandigheden, maar het draait daarop uit omdat ik eerst alles uitstel en tenslotte op een avond in actie schiet. Sommige nummers zijn dan op één of twee uurtjes klaar. De dag erna begin je dan soms nog bij te schaven, maar het belangrijkste stuk van de song ontstaat in die eerste uren. Voor lyrics gebruik ik dezelfde techniek: dicht bij één ‘beeld’ blijven zonder teveel toevoegingen of context, dat kan soms interessante resultaten opleveren.”
enola: Welk beeld krijgen we te zien in de tekst van “Plastic Cup”?
Sparhawk:“Je bedoelt dat ‘You could always count on your friends to get you high/ And now they make you piss into a plastic cup/ And give it up/ The cup will probably be here long after we’re gone/ They’ll probably dig it up a thousand years from now/ They’ll probably wonder what the hell we used it for/ This must be the cup the king held every night/ As he cried “? Dat gaat over een vriend die gearresteerd werd voor marihuanabezit. Nadien moest hij regelmatig tegenover de staat bewijzen dat hij niets meer gebruikte door in een bekertje te plassen. Die toestand zette me aan het denken: Over hoe we elkaar als samenleving elkaar conditioneren en hoe beklemmend dat kan zijn. De grap is dat het plastic bekertje nog zal bestaan lang nadat hijzelf of het gerechtsgebouw of misschien zelfs de Amerikaanse staat zijn verdwenen… En dan vindt zo’n archeoloog uit de toekomst dat bekertje en denkt hij dat het de beker van de koning moet zijn geweest.”
enola: Het nieuwe album komt uit rond 19 maart 2013, exact tien jaar na het begin van de oorlog in Irak, puur toeval?
Sparhawk:“Ja, dat is toeval, maar de oorlogen die de VS voeren hebben me altijd wel beziggehouden, het is ook een thema in een paar Low-songs. Vergis je vooral niet, want er wordt nu wel verteld dat de oorlog voorbij is, maar in Afghanistan gaat het gewoon verder en ook in Irak zelf zijn er nog troepen. Ik wordt nog altijd kwaad als ik erover nadenk.
Ik denk wel dat de Obamajaren beter zijn voor de wereld dan de jaren ervoor en ook de mensen lijken zich op kleine schaal beter te organiseren, maar er gebeuren nog teveel dingen die het daglicht niet mogen zien.Ondanks alles blijf ik wel van de US houden, het is onze thuis en daar blijf je onlosmakelijk mee verbonden.”
enola: Wat voor een producer is Jeff Tweedy?
Sparhawk:“Het is een cliché om te zeggen over een producer, maar hij heeft een goede oren en kon vanuit de achtergrond meeluisteren en zijn kijk op de zaken geven. Heel vanzelfsprekende dingen zijn in een studio-omgeving soms belangrijk: een suggestie, wat aanmoediging, een knoop door te hakken, iemand die het opnamemateriaal volledig kent,… om dat soort van eenvoudige dingen maken het verschil en met Jeff werkte het prima”.
enola: Weet je wanneer iets af is of blijft een nummer altijd een momentopname?
Sparhawk:“Ik geloof niet in eeuwig blijven schaven aan nummers. Op een zeker moment is het wel klaar en na al die jaren wordt het wel duidelijk wanneer je gaat landen met een nummer. Vroeger vond ik dat veel moeilijker om in te schatten.”
enola: Jij en Mimi touren met Low al zo’n twintig jaar op allerlei podia, staat er nog iets op het verlanglijstje?
Sparhawk:“We hebben al een hoop bijzondere ervaringen gehad op het podium: Over de hele wereld kunnen reizen, openen voor Radiohead in Madison Square Garden… (denkt even na) Het zou wel mooi zijn om misschien ooit eens iets te kunnen organiseren in de Rothko-kapel in Houston. Dat is een heel speciale plek waar kunst, religie en architectuur allemaal samenkomen, dat zou misschien wel aansluiten bij onze muziek. Blij dat je die vraag stelt, want dat plan was ik al even vergeten.”
enola: We zijn er om te helpen. Hoe zie je de toekomst van Low verder?
Sparhawk:“De essentie van Low zal nooit veranderen: muziek schrijven, muziek opnemen en daarna het belangrijkste: die muziek live brengen, want op het podium leeft de muziek pas echt. De distributiemogelijkheden en dragers veranderen altijd en daar moet je op inspelen, maar schrijven, opnemen en spelen, dat blijft onveranderlijk hetzelfde.
