“Suede verdiende zo’n einde niet,” vatte drummer bassist Simon Gilbert de sof A New Morning die tot de split van de groep leidde onlangs samen. Moet het gezegd dat Bloodsports, het vervolg aan de geslaagde livereünie van enkele jaren terug, gemaakt is door een groep die een punt heeft te maken?
Want natuurlijk had Gilbert gelijk. Na drie ronduit briljante, flamboyante platen begin jaren negentig, was Suede in een waas van drugs de weg kwijtgeraakt met het fout gelopen experiment Head Music (1998) en die slappe “nuchtere” plaat A New Morning uit 2002. Zó flauw was die, zó lusteloos dat frontman Brett Anderson het zelf ook wel doorhad, en de stekker uit de groep trok. “Ik moet mijn demonen terugvinden,” luidde het. Die zoektocht passeerde langs vier nooit minder dan puike soloplaten en een degelijke maar kortstondige nieuwe samenwerking met oud-Suedegitarist Bernard Butler als The Tears vooraleer de telefoon bij de heren Gilbert, Osman, Codling en Oakes ging. Of ze zin hadden in een eenmalig reünieconcert voor een benefiet?
Gilbert twijfelde geen moment, bassist Matt Osman was opgelucht. Toetsenist Neil Codling moest ook niet lang nadenken. Hij, zwaar ziek, had de groep in 2001 in de steek moeten laten en had het gevoel dat hij iets goed te maken had. Gitarist Richard Oakes vroeg wat overtuigen, maar ging uiteindelijk ook overstag. Met voorzichtige reserves werd in maart 2010 dat concert voor het Teenage Cancer Trust gespeeld. Het bleek een overweldigend succes, en de groep kreeg er zelf weer zin in.
Op de planken was de reünie een feit en meer overweldigende concerten volgden. Een nieuwe plaat dan maar? De groep twijfelde, bang om de oude magie niet meer terug te vinden. Dat werd er niet beter op toen zeven nieuwe nummers live werden getest op een concert in Rusland: “We waren teveel ons geluid opnieuw aan het uitvinden, en dat voelde niet juist.” De conclusie: laat ons maar gewoon Suede zijn, zo Suederig als we ooit geweest zijn. Wat wil zeggen: zo ergens halverwege tussen het drama van Dog Man Star en de glampop van Coming Up.
Weinig verrassingen dus op Bloodsports of het zou moeten zijn hoe goed dit comebackalbum wel is. Hongerig om hun punt te bewijzen spat opener “Barriers” meteen met gusto uit de boxen. Met zijn nadrukkelijke Simple Mindssynths lijkt er even sprake van toch wat vernieuwing, maar dat is schijn. Van zodra Brett Anderson galmend het refrein inzet weet je: Suede is terug. Zo terug als terug maar kan zijn.
Volgt “Snowblind”, met zijn vette gitaarriff — vintage Oakes — het Suedigste nummer dat de groep sinds 1995 pende; eentje dat smeekt om grote concertzalen en extatische taferelen. Single “It Starts And Ends With You” gaat verder op dat elan: een ode aan alles verterende liefde en alweer een scheurend popnummer zoals we er al veel te lang meer geen hadden gekregen. De sleper “Sabotage” sluit aan. Omineuze synth en drums zetten de tonen, een gitaar zet een dreigend Bond-deuntje in en Anderson croont zich een weg door een ongezonde relatie — zo kennen we hem wel.
Vier songs, vier potentiële hits, en het is nog niet gedaan: een Coming Up doen, noemen we dat. “For The Strangers” moet niet onderdoen voor de gemiddelde albumtrack (nooit minder dan uitstekend) van dat album, en in “Hit Me” krijgen we zelfs een stel frisse “Lalala”’s op ons bord. Waarna het tempo stevig omlaag gaat, en de band in het laatste derde van de plaat net iets te hard op de rem gaat staan. “What Are You Not Telling Me?” is een kale, atmosferische ballad die iets te hard verkeersdrempel speelt, “Always” passeert aanvankelijk onopgemerkt, maar ontpopt zich uiteindelijk toch tot een doem en dramanummer in de lijn van “Asphalt World”, zonder de gitaarcapriolen van de nog steeds thuisgebleven Butler, welteverstaan.
Dit is geen comeback, dit is een revanche. Suede is opnieuw de vitale band van weleer. Laat nu maar een nieuwe, triomfantelijke tour volgen waarin pas helemaal zal blijken dat dit nieuw werk niet moet onderdoen voor vroegere hoogtepunten. “Wie zegt dat ons beste werk niet moet komen?”, pochte Anderson in Q: het is een boud statement, maar op basis van Bloodsports is niets uitgesloten.
