DIT WAS 2012: Patrick Wolf :: ”Ik mag sterven zonder een cent op zak, maar mijn integriteit zal ongeschonden zijn”

De hele maand december blikt enola.be terug op het afgelopen jaar met de interviewreeks DIT WAS 2012. Daarin laten we artiesten aan het woord die het jaar maakten of wiens plaat onterecht onopgemerkt de vergetelheid in dook.

Na tien jaar voortrazen, vond Patrick Wolf het welletjes. Tijd om eens achterom te kijken, en het gedane werk in ogenschouw te nemen. Het resultaat daarvan was Sundark And Riverlight, een dubbelaar waarop oud werk in een nieuw, ingetogen jasje werd gestoken. “Als je oud wil worden met je werk, mag je je verleden niet veronachtzamen.”

enola: Sundark And Riverlight is een grafsteen voor het verleden, heb je al gezegd. Je sluit een periode af?
Wolf: “’t Is in elk geval een mijlpaal. Of ja, waarom ook niet: een grafsteen. Het was in elk geval interessant om mijn vijf platen samen te vatten, en daarna mijn thirties in te gaan. Ik voelde de drang om die afgelopen periode voor mezelf te documenteren.”
“Er is een reden waarom mensen verjaardagen vieren: het geeft je meer respect voor je verleden. Het dwingt je even stil te staan. Als je dat niet doet, scheur je gewoon door het leven, en zeker als schrijver is het belangrijk om even een balans op te maken. Ik heb jarenlang zitten schrijven en schrijven; het gevaar bestond dat als ik niet eens terugkeek, ik mezelf zou gaan herhalen. En dat mag niet gebeuren. Ik wil mijn beste werk in mijn thirties en forties maken.”
“Nu, ik zou dit niet gedaan hebben als ik nog maar acht jaar bezig was. Die terugblik past echt bij die tiende verjaardag. De meeste van mijn vroege songs zijn eigenlijk ondergeproduceerd, en ik wilde ze wel eens opnieuw opnemen in een tijdlozere, wat middeleeuwse context. Ik denk dat je Sundark And Riverlight niet op deze tijd kunt vastpinnen, dat de plaat nooit gedateerd zal klinken.”

enola: Veel verrassingen tegengekomen toen je je songcatalogus doorploegde?
Wolf: “Ik had gedacht veel variatie aan te treffen, maar ik moet zeggen dat ik nogal teleurgesteld was in mezelf toen ik ontdekte dat dat niet zo was; dat ik vaak niet goed genoeg had verwoord wat er gaande was in de wereld of wat ik voelde. Nu, ik denk dat veel dingen alleen mezelf zullen opvallen. Noem het gezonde ontgoocheling.”
“Als ik songs nu herbeluister, dan hoor ik vooral de financiële beperkingen tijdens de opnames. Of mijn gebrek aan technische ervaring. Ik ben nu ook een betere zanger; ik kan noten aan die mijn achttienjarige zelf niet kon. Neen, echt waar: elke songschrijver zou de oefening op één of ander punt in zijn carrière eens moeten doen. Als je oud wil worden met je werk, mag je je verleden niet veronachtzamen. Ik heb die instinctieve neiging om vooruit te blijven stormen, ook in mijn privéleven, en ik ben de laatste jaren in therapie gegaan om mijn verleden te begrijpen, zodat ik vooruit kan. Ik denk dat ik nu als songschrijver net hetzelfde heb gedaan. Je vecht jezelf beter een weg terug, dan je verleden te negeren.”

enola: Die nooit aflatende ontevredenheid komt steeds weer naar boven in interviews met je. Is het niet vreselijk moeilijk zo te leven?
Wolf: “Neen, ’t is net héél gezond. Zelfvoldaanheid is veel schadelijker. Het leven is een periode waarin je zoveel mogelijk moet doen, ervaren en zien. Je moet de wereld ondergaan in al zijn wonderlijke verscheidenheid. Sommige mensen wonen heel hun leven in één dorp zonder er ooit te vertrekken; da’s fijn voor hen, maar ik heb die honger naar nieuwe ervaringen. Als ik ergens klaar mee ben, kijk ik niet achterom. En ik heb geen spijt over wat ik gedaan heb, begrijp me niet verkeerd, maar als er één ding is dat er voor heeft gezorgd dat ik tien jaar lang zo hard ben bezig geweest, dan is het wel die voortdurende ontevredenheid met wat ik heb gemaakt. Alsof ik voel dat ik maar één procent bereik van wat ik in mijn leven kan en wil doen.”
enola: Waar sta je nu in vergelijking met het euforische universum van Lupercalia?
Wolf: “Weet je, die dingen voelen altijd een beetje geconstrueerd: het is niet omdat ik een plaat over geluk heb gemaakt, dat ik nog altijd zo vreugdevol ben. Maar als zo’n plaat eenmaal is opgenomen, moet je voor het publiek die huid plots wel opnieuw aantrekken, terwijl je zelf alweer veel verder staat. Dat kan verwarrend zijn.”
“Promotie voeren, en toeren is de job van een performer. Je moet het niet faken, maar je moet toch je werk van even geleden vertalen. Met Sundark And Riverlight heb ik veel aansluiting gevonden bij de ellende van mijn tienerjaren. Niet dat ik er weer in ga zwelgen, maar ik kan het goed begrijpen. Zo kan ik het ook vertolken, zoals ik dat deed met de euforie en de vrije liefde van Lupercalia. Ik heb heel veel van de tristesse van vroeger teruggevonden; en dat moest ook. Ik kon die niet blijven negeren.”

enola: “Hard Times” herschreef je wel voor Sundark And Riverlight. Waarom?
Wolf: “Ik denk dat The Bachelor me in die hele retrospectie nog het meest heeft verrast: al die agressie! Ik was in die tijd heel erg verstrikt in een gevecht met de wereld. Ik had dat album echt een beetje uit mijn gedachten gebannen, toen ik aan Lupercalia begon, maar nu zag ik in dat een aantal boodschappen op die plaat verkeerd waren naar mijn aanvoelen; ze stonden niet voor waar ik voor sta. Ik zwolg te veel in ongelukkigheid en kwaadheid, terwijl ik mezelf had moeten optillen, had moeten oproepen tot vrede en harmonie. De pacifist in mij was verloren gelopen.”
“Toen ik besloot “Hard times” opnieuw op te nemen, was ik net in een briefwisseling met Buffy Sainte Marie verwikkeld, en ze vertelde over oorlog en de vredesgedachte in de sixties. We praatten over hoe de hippies eigenlijk probeerden van het vredessymbool een merk te maken dat even sterk was als oorlog. Dus toen het over die song ging, was ik vastbesloten er een positieve draai aan te geven. Het moest om ‘resolution’ draaien, niet ‘revolution’. En toen we de tekst in haar hotelkamer samen herschreven, besloten we het over mijn wens voor de wereld te hebben. En dus werd dat agressieve “This battle wil be won” dat ik met Alec Empire schreef, nu “No battle can be won”. Ik ben niet iemand die vindt dat vuur met vuur moet bestreden worden.”

enola: Hoe zat dat nu met je afgevoerde plan om na The Bachelor de uptempo plaat The Conqueror te maken? Ik heb er ondertussen al van alles over gelezen. Dat het een dansplaat was, waarop je met Groove Armada hebt gewerkt, bijvoorbeeld.
Wolf: “Uiteindelijk realiseerde ik me dat ik niet met heel mijn hart bij die plaat was. Over The Bachelor heb ik gigantisch veel ruzies gehad met de platenfirma: waarom ik met Alec wilde werken, waarom het zo kwaad was,… Ze waren doodsbang van die plaat die ik er per se wilde doorkrijgen. En dan was er dat ander project dus, dat ik ze ter compensatie aanbood.”
“Soms begin ik aan iets te klooien, gewoon voor de lol, en begin ik me af te vragen waarom ik het zou uitbrengen. Doe ik het voor het geld? Om succesvol te zijn? Beroemd te worden? Dat zijn de drie hoofdzonden voor mij: dat mogen nooit mijn drijfveren zijn. Misschien is dat stom, ja, maar ik denk dat die motivaties slechte muziek aanmoedigen. Ze zorgen voor misleidende boodschappen; nog een valse persoonlijkheid in de media erbij. Ik wil dat niet. Ik mag sterven zonder een cent op zak, maar mijn integriteit zal ongeschonden zijn.”

enola: En The Conqueror maakte je om de verkeerde redenen?
Wolf: “’t Was een plezante plaat, hoor. Maar als ik je ze liet horen, zou je ’t verschil niet horen met al wat je al op de radio hoort. Ik vind dat vies. Ik wil mezelf niet door een worstenmachine persen om er als een genetisch gewijzigd product uit te komen. Tenzij ikzelf de producer ben: voor The Bachelor had ik van begin tot einde het roer in handen: ik zocht zelf Alec Empire op om met hem te gaan werken. Maar andere mensen vragen om je te producen tot iets wat je niet bent, dat is niet mijn stijl. Ik zou nog altijd graag een geweldig futuristisch avant-garde elektronisch album maken, maar: ik wil het zelf producen.
enola: Het bizarre is dat die hele Conqueror voor je fans ondertussen zowat mythische proporties heeft aangenomen.
Wolf: “Da’s waar. Ik heb hem hier op mijn laptop staan: bewaak ik met mijn leven. Vrienden wiens smaak ik vertrouw hebben hem gehoord, en vonden het ook niet meer dan stomme fuifmuziek. Godzijdank heb je die nooit uitgebracht, zeiden ze. Ik zou geen carrière gehad hebben: of één van zes maanden, en ze was nu al lang en breed voorbij.”

enola: Ik las gisteren wat songteksten ter voorbereiding. Amusant om dan te horen hoe van “I want two dogs, two cats/a big kitchen and a welcome mat” op je debuut Lycanthropy ging naar “House”, dat gevonden huiselijk geluk bezong. Tien jaar lang heb je rondgezworven, terwijl je al van bij het begin wist dat je daar wilde eindigen.
Wolf: “Ik denk dat dat zijn oorsprong vindt in het feit dat ik mezelf had losgekoppeld van mijn familie. Je loopt weg om vrij en onafhankelijk te zijn, terwijl het enige wat je wil je settelen is, omdat je dat achter je gelaten hebt. En ik heb veel van dat soort periodes gehad. The Magic Position heb ik gemaakt in een periode van heel psychedelisch huiselijk geluk. Ik leefde met mijn vriendin in een huis waar één verdieping rond kunst draaide, een ander rond muziek, en voortdurend kwamen fans langs.”
“Anderhalf jaar lang werkte dat: ’t was opwindend maar ook erg gesetteld, zelfs al werd er nooit in kookpotten geroerd. We speelden man en vrouw. Die kans heb ik ook gehad met mijn huidige verloofde: ik heb een prachtig Georgian huis met een grote tuin gehuurd in het centrum van Londen. ’t Was een mooie tijd, en ik kon niet anders dan met de ramen open op die tuin die songs schrijven over hoe gelukkig ik was terwijl mijn vent naar het werk was, en ik het avondmaal kookte. Ik had nooit gedacht dat ik dat ooit zou ervaren, en moest dat documenteren op plaat.”

enola: “House” zou ook een duet worden met Florence Welch?
Wolf: “We zijn al lang van plan om iets samen te doen, en er is even sprake van geweest om van “House” een duet te maken. Maar het zou niet goed zijn geweest. Te melig; teveel Sonny & Cher. Neen, ik ben blij dat we dat niet gedaan hebben. We wachten beter tot het juiste nummer eens passeert, denk ik; ’t vraagt de juiste song.”

enola: Maar ondertussen is dat huis alweer verleden tijd?
Wolf: “Het moest weg. Als negenentwintigjarige vind ik dat ik mezelf genoeg moet uitdagen, en dat deed ik niet meer. Nog twee of drie jaar zo leven en ik zou zelfgenoegzaam zijn geworden, terwijl er nog zoveel plekken te ontdekken zijn in de wereld. Het is belangrijk in beweging te blijven. Dus ja, ik leef uit twee valiezen: één voor mijn podiumkleren en een andere met de rest.” (lachje)
enola: Moeilijk om je relatie in stand te houden met zo’n manier van leven?
Wolf: “Oh neen. Ik denk dat twee mensen die elkaar graag zien kracht vinden in zo’n situatie. ’t Is net die huiselijkheid die mensen uit elkaar drijft. Er is niets beter voor mensen die nood hebben aan stimulansen om hun dingen te pakken en de baan op te trekken. Of je relatie breekt, of ze wordt sterker.”

enola: Of je komt thuis na zo’n lange reis, en dan pas komt de confrontatie met de ander?
Wolf: “Oh ja. Dat kan. Maar ik weet één ding. Ik wil nooit een saai leven hebben. Never ever. Ik ben doodsbang voor verveling; dat is het ook met dat settelen. Daarom joeg Lupercalia me ook wat schrik aan: ik schreef over dingen die ik me nooit had kunnen voorstellen, en het kwam als vanzelf. Maar er is geen weg verder daarna: waar moet ik dan nog over schrijven? De thee die bijna gezet is? ‘Zo kook je een goeie risotto’?”
enola: “Patrick Wolf zingt zijn favoriete recepten”: klinkt als een hit, nochtans.
Wolf: “Misschien. (lacht) Produced by doctor Luke.” (schatert)

http://www.patrickwolf.com
V2
Bloody Chamber Music

recent

Zimmerman

17 maart 2024Rotown, Rotterdam

Zondagavond spelen Ivy Falls en Zimmerman in Rotown in...

Coeur :: SHOW

Meer pompende beats. Meer duizelingwekkend Frans. Meer pure, feestelijke...

The Smile

15 maart 2024Vorst Nationaal, Brussel

Er zit een goeroe verborgen diep in Thom Yorke....

Benni :: Make Me Blind

Vanuit het land van de eeuwige herfst bracht de...

Miek Zwamborn :: Onderling – Langs de kustlijn van Mull

Hoe maak je als auteur het landschap tot hoofdpersonage...

verwant

Patrick Wolf :: 31 oktober 2012, Ancienne Belgique

"Met Sundark And Riverlight wil ik een grafsteen plaatsen...

Patrick Wolf :: Sundark And Riverlight

Dat is nu al tien jaar dat Patrick Wolf...

Patrick Wolf :: Lupercalia

Tom Cruise sprong hysterisch op en neer op de...

Patrick Wolf :: 1 april 2011, Botanique

Al jaren wordt over Patrick Wolf beweerd dat hij...

Nieuwe single Patrick Wolf als voorloper op album in 2011

Eén van de wispelturigste artiesten in de muziekindustrie op...

LAAT EEN REACTIE ACHTER

Schrijf uw reactie
Vul hier uw naam in