Het was haar eerste tussenstop in België, maar Al Spx, de 24-jarige zangeres achter de Doom Soul band Cold Specks beloofde heel snel terug te keren. Gelukkig maar, want zelfs met geleende versterker en verkouden stem kreeg ze Huis 23 met een gebald, maar wondermooi optreden helemaal stil.
Huis 23, dat is een kleine woonkamer naast de Ancienne Belgique. In deze intieme locatie kwam de Canadese singer-songwriter haar debuut-cd, I Predict A Graceful Expulsion , voorstellen aan pers en publiek. Deze boreling, overladen met positieve kritieken, kreeg een unplugged behandeling in Brussel. Een stem en een (elektrische) gitaar, meer heeft deze dame uit Toronto niet nodig om te overtuigen. De stem van Al Spx is er eentje gedrenkt in weemoed en verpakt in schuurpapier. Hoe klein en tenger deze dame zich voordoet, des te groter is het contrast met de keelklanken die ze moeiteloos produceert.
De zangeres, schijnbaar vermoeid van een lange promodag, wond er niet veel doekjes om. Aftrappen deed ze met “The Mark”, het openingsnummer van A Graceful Expulsion . Hoewel quasi alle nummers al enkele jaren oud zijn (ze schreef de meeste in haar moeilijke tienerjaren), klinken ze toch erg volwassen, donker en bezwerend. In combinatie met eenvoudig gitaargetokkel verblufte de jonge artieste door met een natuurlijke zelfzekerheid haar rauwe songs aan elkaar te rijgen. Zonder een noot te veel te spelen, passeerde ook “Blank Maps” de revue. Deze single, een van de sterkste nummers van haar debuutplaat, stond ook live als een huis. Met het kinderlijk eenvoudige, maar aanstekelijk refrein “I Am A Goddamn Believer” is dit een oorwurm van hoog niveau.
Bij het inleiden van “Elephant Head” toonde Spx dat ook enig komisch talent haar niet vreemd is. “I always have the same bag of tricks, but they seem to work,” zei ze, voor ze met een vunzige mop charmeerde. Haar hoestbui in het midden van een nummer was haar dan ook onmiddellijk vergeven. Hoogtepunt van de avond was een nieuw, voorlopig nog titelloos nummer waar Spx naar refereerde als “Ode To Satan”. Dit bijzonder potige en luide pareltje deed de muren van Huis 23 letterlijk trillen. Ook voor de toekomst lijkt Cold Specks gebeiteld te zitten.
Met een poëtische bindtekst zette Spx haar laatste eindspurt in: met “Heavy Hands” en “Holland” bevestigde ze haar overschot aan talent. Hoewel ze naar het einde toe haar interesse in dit promoconcert een beetje leek te verliezen (ze klokte af op een klein halfuurtje), kon je niet anders dan met open mond blijven luisteren naar de eenvoud waarmee ze composities uit haar mouw schudde.
Afsluiten deed ze met een a capella versie van traditional “Old Stepstone”, om nog maar eens met haar unieke stemgeluid iedereen met verstomming te slaan. In augustus komt ze gelukkig nog eens terug voor een (gratis!) concert op de Feeërieën, waar ze, ditmaal gesterkt door haar zeskoppige begeleidingsband, ongetwijfeld weer stevig zal uithalen. We verwachten u daar.