People Like You, 2011
EMI
‘Face to Face’ is voor de oudere muziekliefhebber vooral een
legendarisch album van The Kinks uit de jaren zestig. De
gelijknamige groep heeft echter weinig met deze rock-‘n-roll
legende van doen. De heren uit het zonnige Californië waar het hier
om gaat, staan garant voor een deftige dosis punk – met een beetje
stomende rock erdoor en geregeld een poppy refrein zoals
we dat gewend zijn van de Californische punkscène. En hoewel Face
to Face minder bekend is dan staatsgenoten als Pennywise en NOFX,
draaien ze eveneens mee vanaf begin jaren negentig.
Plaatselijk behoorde de band tot de toppers, in het buitenland
werden er nooit enorme potten gebroken. De vele line-up
wissels en de split in 2004 deden er uiteraard geen deugd aan – het
enige overgebleven bandlid is zanger/gitarist Trever Keith. Een
frontman die kan tellen met zijn zuivere strot en gevoel voor
catchy gitaarloopjes. Met de nieuw verzamelde kompanen is
hij er na jaren stilte in geslaagd een zevende plaat uit het
creatieve brein te persen (de coverplaat uit 2001 rekenen we er
even niet bij).
De nieuwe telg werd ‘Laugh Now Laugh Later’ gedoopt en is een
opfrisoefening van wat de heren al jarenlang onder de knie hebben.
Elf korte en gebalde nummers met slim uitgedachte meezingrefreinen
sieren de plaat. Wie in de portefeuille tast en een fysiek
exemplaar aankoopt, wordt daarbovenop beloond met twee
bonusnummers. Over die bonusnummers kunnen wij u niets vertellen
omdat deze op het promo-exemplaar ontbreken. De overige tracks zijn
echter al het vermelden waard.
Opener ‘Should Anything Go Wrong’ geeft onmiddellijk aan wat je
mag verwachten: makkelijk in het gehoor liggende punk met rockende
gitaarlijnen en memorabele refreinen. De productie is bijzonder
gladjes (soms net iets te), met veel aandacht voor de zang van
Keith. Kwestie van de positieve punten in de verf te zetten. De
zanger zingt op respect afdwingende wijze de nummers vol in plaats
van te vervallen in geforceerd geschreeuw. Iets wat niet veel
genregenoten hem nadoen.
Het geheel klinkt vrolijk en herkenbaar in de oren, absoluut
onorigineel maar wel kwaliteitsvol uitgevoerd. Het schijfje bevat
zelfs een tweetal uitschieters met ‘Blood in the Water’ en
‘Stopgap’. Twee sterke nummers door respectievelijk de afwijkende
melancholie van dat eerste en het volledig tegenovergestelde
opzwepende van het tweede. Uiteraard betekent het springerige
karakter van de muziek niet dat er geen serieuze onderwerpen worden
aangeboord. De teksten zijn volwassen en op de typische punkmanier
overgoten met een hoog fuck off gehalte.
De knappe hoes is van de hand van tattoo artiest Corey Miller,
vooral bekend van zijn passage in realityserie LA Ink. En dat
brengt ons bij de ideale setting voor ‘Laugh Now Laugh Later’:
iedere old school tatoeagestudio kan dit schijfje zonder
zorgen door de ruimte laten schallen. De perfecte pijstiller voor
al wie zich waagt aan een stukje lichaamskunst. Niet te veeleisend
voor de pijn lijdende luisteraar en lekker gepast rebels.
Face to Face speelt op 18 augustus op Pukkelpop in
Kiewit
