Massacre, 2011
Suburban
Soms slaat het geluk toe en is één release genoeg als de start
van succes. Soms zit het minder goed mee, zwoeg je twintig jaar
door met een band, om bij de release van de elfde plaat nog altijd
geen centenkanon te hebben neergepend. Het is het scenario
van het Deense Illdisposed, absoluut geen bende opgevers en volgens
ons is dat meer dan terecht. Met deze nieuweling hebben ze een
knaller gecomponeerd. Agressieve thrash doorspekt met wat doom en
industrial, en dat zonder ooit het oog voor melodie te verliezen.
Met de heftige zang van Bo Summer erbovenop, u misschien beter
bekend van Panzerchrist, klinkt het allemaal meer dan smakelijk. En
toch komt deze groep maar moeilijk van de grond.
Echte klassiekers hebben ze inderdaad (nog) niet afgeleverd.
Misschien ligt het daar wel aan, want verder kunnen wij geen
zinnige verklaring leveren. Dit is muziek die met enthousiasme het
middelmatige overtreft. Er is een gezonde inslag originaliteit en
live kan dit enkel een oerwoud van zwiepende haren veroorzaken. De
mix werd toevertrouwd aan Denemarkenss bekendste techneut Tue
Madsen, resulteert in een fantastisch donker geluid. Allemaal
redenen om deze plaat toch echt wel een kans te gunnen. Bovendien
is het geheel absoluut niet moeilijk verteerbaar of ontoegankelijk
voor een groot publiek. De atypische inslagen zorgen dankzij een
juist gebruik ervan voor verfrissing in plaats van verwarring. Met
een aantal prima resultaten tot gevolg.
Opener ‘My Own Best Companion’ slaat zelfs meteen met
verstomming. Er wordt gebruik gemaakt van elektronische klanken en
haperende mixen. Giet daarop de overdonderende stem van Summer en
je krijgt een massa energie geïnjecteerd. Dit beluisteren werkt
beter dan een shot Red Bull, geloof ons. In ieder volgend nummer
krijgen we opnieuw een streepje van dat lekkers. Soms slechts hier
een daar een paar toetsaanslagen, soms een volledig tapijt aan
effecten, maar altijd wordt gekozen voor iets dat wérkt. In ‘Rape’
krijgen we een bevreemdende gesproken intro gevolgd door een vrij
slepend nummer. De doomelementen komen er even naar boven en maken
het een opvallende passant op de plaat. Een van de meest simpele,
maar memorabele tracks is ‘We’. Een vloeiende vibe en
smeuïg gitaarwerk zijn hier de opvallendste elementen.
Zo valt er voor elk van de elf composities wel iets te zeggen.
Echt negatieve punten zijn er niet op aan te merken, behalve dan
dat dit waarschijnlijk nooit een echte klassieker gaat worden.
Daarvoor ontbreekt het een klein deel aan een hoge
herhalingsfactor. Een beetje open minded zijn kan evenmin
kwaad. Industrial metal heeft voor een deel van het publiek een
vieze nasmaak, gelukkig dus dat Illdisposed géén industrial is. Dit
is oerdegelijke thrash met enkele elementen ervan. Op zo’n
vakkundige manier gebruikt zoals het zelden eerder vertoond is.
Hoog tijd dat meer volk deze mannen een kans geeft. Hopelijk kan
‘There Is Light’ een lichtje aan het einde van de lange tunnel
betekenen. Voor de twintigste verjaardag van de band zou het
uiteraard een gewenst cadeau zijn.
http://www.illdisposed.dk
http://www.myspace.com/illdisposed
