New West Records, 2011
Sonic Rendezvous
Al kan de naam Muscle Shoals u niet bekend in de oren klinken,
toch staat dit Amerikaanse landstuk bekend als de grondlegger van
the good ol’ blues. Populaire acts als The Rolling Stones,
Bob Dylan,
Julian Lennon (zoon van) en Lynyrd Skynyrd hebben elk materiaal
opgenomen in de Muscle Shoals Sound Studio gelegen in Alabama. Het
kan dus behoorlijk voordelig zijn wanneer, pakweg iemand als Jason
Isbell, in de buurt geboren en getogen is.
Jason Isbell staat ondertussen gereed met zijn derde soloplaat.
The 400 Unit, zijn vaste begeleidingsband sinds zijn tweede lp,
zorgt wederom voor ondersteuning. Isbell speelde in het verleden
gitaar bij de Southern rockers van The Drive-By
Truckers. Ondertussen zijn we vier jaar verder en merken we in
een geleidelijk tempo de groei van een uitstekende artiest.
‘Here We Rest’ staat bol van de luchtige, melancholische
melodieën maar deze opgetogenheid is ver zoek in de teksten.
Gedrenkt in donkere thema’s die handelen over liefdesperikelen,
vaders die hun gezin in de steek laten (‘Stopping By’) en soldaten
met posttraumatische stress (‘Tour Of Duty’) ontwaart Isbell zijn
demonen. Deze thema’s werden al vaker besproken op zijn vorige
albums. Ondanks dat we in 2009 erg te spreken waren over Isbells
prestaties moeten we toegeven dat de inconsistentie op de plaat er
net geen pareltje van maakte. Bij Here We Rest klinkt het allemaal
ongeforceerd en kan er wel degelijk van consistentie over de hele
lijn gesproken worden. The 400 Unit hoeft zich ook niet te beperken
tot uitsluitend één genre. Blues krijgt de bovenhand in ‘Never
Could Believe’ en ‘Heart On A String’ steekt in een
funkylicious jasje. De Southern rock van zijn voormalige
band heeft dus plaats moeten maken voor een meer soulvolle en
gevarieerde klank.
Het begint eigenlijk al bij track nummer één. ‘Alabama Pines’
zet de toon voor een zoet lekkernijtje waar we met plezier in
bijten. Eens door de korst heen komt er dan wel die bittere nasmaak
in de vorm van tekstuele somberheid, bij ons smaakt deze vaak
voorkomende contradictie tussen melodie/tekst als vers geperst
sinaasappelsap op een terrasje waar de wolken elk moment weg kunnen
drijven. De aanstekelijke samenzang stuwt dit nummer dan nog eens
een niveau hoger. Aansluitend krijgen we ‘Go It Alone’ en ‘We’ve
Met’ waardoor er meteen van een smetloos begin gesproken kan
worden.
Eens bij track vier aanbeland, is het wel heel verleidelijk om
de oude cowboy boots de kast uit te halen voor een potje
line dancing. Ga gerust uw gang. Weet wel dat u
ondertussen het beste van uzelf geeft op een track die handelt over
een opiaatverslaving. ‘Stopping By’ weigert als luchtige
tegenhanger te dienen en vertelt over situaties in het verleden en
het effect hiervan op het heden. Opgroeien zonder vader is het
gekwelde thema van dienst dat met vergevingsgezindheid opgedragen
wordt. Zo ziet u dat er best grondig naar deze man geluisterd kan
worden. Het zijn de teksten die de hoofdrol spelen op een album dat
nergens pretentieus of pompeus klinkt.
Jason Isbell is een sterke singer-songwriter waar we het laatste
nog niet van gehoord hebben. ‘Here We Rest’ biedt alles wat we er
van gehoopt hadden. Op iedere plaat boekt hij vooruitgang en doet
ons stiekem wegdromen naar een klassieker die ongetwijfeld ergens
in Isbells hoofd ronddwaalt. Tot dan genieten wij des te meer van
deze laatste.
http://www.jasonisbell.com/
http://www.myspace.com/jasonisbellmusic
