Relapse records, 2010
Cephalic Carnage is een band die de meningen verdeelt. Dit komt
doordat ze niet op één stijl vast te pinnen zijn, en tegelijkertijd
alles wat ze doen perfect uitvoeren en overladen met vertoon van
hun technisch kunnen. Hun zesde album past ook in dit patroon,
zoals openingstracks ‘The Incorrigible Flame’ en ‘ Warbots AM’ al
meteen duidelijk maken.
We horen woeste en brutale grindpartijen, meer doordachte
technische deathmetal en zware breakdowns. We horen vooral ook erg
veel gitaren die van pliep ploep blib blib doen;
tenminste, zo klinken die korte vingerbrekende loopjes en solo’s in
mijn oren. Len Neal laat een erg lage en rochelende grunt
horen die soms wordt ingeruild voor wat geschreeuw. Helemaal op het
einde van de cd komen er vocaal een paar echte verrassingen.
Maar er zijn ook verschillende muzikale verrassingen. Het hyper
freejazzgitaar- en bassgepingel in ‘Abraxas’ zijn ongeëvenaard; qua
tempowisselingen is dit nummer ook moeilijk te volgen, maar het is
allemaal wel goed uitgevoerd. Gelijkaardig orenkrullend technisch
vingerwerk horen we op ‘Ohrwurm’. Daar trekken ze het progspel
helemaal van de wagen door ook nog eens een sax in de mix te
smijten, de rechtdoorzee stukken van deze track zijn in ieder geval
bij de lekkerste van het album.
Naast prog horen we ook geregeld stukjes psych
in de muziek. De heren steken trouwens niet weg dat marihuana een
serieuze invloed heeft op hun creativiteit. Die invloed steekt het
meest nadrukkelijk de kop op tijdens de lange trage, doomy
nummers: ‘Codyceps Humanis’ en ‘Repangea’.
‘Misled By Certainty’ is een intense luistertip. Ik ben echter
niet van plan die in 2011 nog vaak te nemen. Er valt niks af te
dingen op de spelkwaliteit en de exploratiedrift van deze band,
maar al te vaak klinkt het in mijn oren als vrijblijvend geacteer
en complimentjesvisserij bij medemuzikanten.