Mexican Summer, 2010
Moeders, verberg uw dochters! Vaders, bind uw zonen vast! De
zelfgetitelde debuut-e.p. van het knettergekke The Samps is onder
ons en heeft – alvast volgens onze huiswaarzegster – het potentieel
om al wie ernaar luistert om te toveren in schizofrene, tot poeder
vermaalde T. Rex-LP’s snuivende en alleen nog via cassetterecorders
communicerende seventiesjunks. Ziezo, u bent gewaarschuwd.
Voor degenen onder u die het spul alsnog zelf eens willen proberen:
het betreft hier een zijproject van Ariel Pinks Haunted Graffiti en
het is extreem verslavend.
R’n’b, funk, glamrock, noisepop en op samples gebaseerde
elektronica zijn de hoofdbestanddelen van The Samps’ hopeloos
weirde sound. Die groovy cocktail kan in het begin smaken
als een mengelmoes zonder eigen smoel – net als ‘Before Today’ een
psychedelische reis doorheen de muziekgeschiedenis, maar dan een
die minder gestructureerd, minder samenhangend en (aanvankelijk!)
minder interessant is. Maar: het goedje heeft gewoon tijd nodig om
onder uw huid te kruipen.
Na een luisterbeurt of vijf beginnen de subtiele nuances op te
vallen, merk je dat de nummers eigenlijk stiekem heel
clever in elkaar zitten en wordt de potpourri een
bezwerend geheel van funky rhythms, wonky beats,
slimme samples en bruisende psychrock. ‘FXNC’, bijvoorbeeld, begint
met een futuristische laserbeat, retro bassen en een gitaarlijntje
dat wel lijkt weggelopen uit de betere pornofilm. Halverwege begint
de bas te pompen (is dit nu house- of rockmuziek?), doemt een stem
op en zwieren synthklanken hier en der door ons geestesoog,
vergezeld door wat venijnige noisegeesten (moest u het zich
afvragen hoe dat eruit ziet in beelden: als gummibeertjes met een
wit laken over hun kop die in de een of andere fastfoodtent
genieten van wat kwaliteitsvolle reefer).
‘Yellow Jacket’ is dan weer funky, met sporen van r’n’b en
robottenelektro zoals u die kent van Kraftwerk en Daft Punk, maar
dat alles dan in James Ferraro-modus. Denk: een in neonlichten
badende nachtwinkel met een sci-fi film die op een zwartwit-tv in
de vitrine speelt. Daar de soundtrack bij. ‘Hyperbolic’ maakt
vervolgens zijn naam meer dan waar. Jumpy elektro en ritmische dub
gaan in de clinch met een disco, soul en avant-garde, maar ook
house en rave. Die 3 minuten zijn extreem dansbaar. Afsluiter
‘Peppergood’ zorgt weer voor wat r’n’b en funk, courtesy
of Michael Jackson en Isaac Hayes, vooraleer een minuut voor
tijd nog van gedacht te veranderen. ‘The Samps’ sluit af met
Italodisco op paddo’s. En dan is het stil.
Intense boel, hoor jongens. Zo snel mogelijk ontdekken, tenzij u
bang bent voor terugkerende nachtmerries en psychische stoornissen.
Och ja. Zelfs dán.
