Het stripverhaal wordt wel vaker gebruikt om journalistieke redenen. Joe Sacco is daar het bekendste voorbeeld van. Toch wagen ook twee Italianen een poging met een portret van een onwaarschijnlijke maffia-bestrijder.
Met een mengeling van stripverhaal en documentaire teksten brengen Marco Rizzo en Lelio Bonaccorno hulde aan Giuseppe ’Peppino’ Impastato, een van de meest kleurrijke figuren uit de strijd tegen de Siciliaanse maffia. De hoofdmoot van het album bestaat uit een strip die aan de hand van enkele sleutelmomenten een beeld geeft van het leven van Peppino. In 1978 werd deze uiteindelijk omgebracht door de maffia en zijn dood heeft een hele reeks van protesten en bewegingen op gang gebracht. Door zijn eigenzinnige vorm van protest, satirische radioprogramma’s en manifeste tijdschriften, wist hij zich heel snel de irritatie van de maffia op de hals te halen. Het verhaal van deze strip is dan ook een onverbloemde hulde aan het protest van het woord, een intellectuele vorm van verzet die vaak meer bekomt dan geweld.
Marco Rizzo is journalist van beroep met een speciale interesse voor de maffia als maatschappelijk probleem en fenomeen. Hij vult het stripverhaal in dit album dan ook aan met tal van journalistieke bijdragen. Zo voerde hij een interview met Giovanni Impastato, de broer van Peppino. Ook een van Peppino’s beste vrienden, Salvo Vitale, laat Rizzo aan het woord. Verder bevat het album nog een historisch overzicht van Impastato’s leven en een voorwoord van een Italiaanse collega-journalist die het belang van de figuur verder benadrukt. Toch beklijft het album onvoldoende door de lichtheid waarmee het onderwerp aangekaart wordt. Rizzo selecteert hier en daar en boeiend moment en beschrijft met veel zin voor historische anekdotes dit levensverhaal. Toch bleven we grotendeels koud onder dit beklemmende gegeven van de alledaagsheid van de maffia-gruwel. Stripverhalen bieden zeker en vast een geschikt forum voor ernstige onderwerpen die op een documentaire wijze ontleed willen worden. Peppino Impastato grijpt die kansen onvoldoende aan om echt een pamflet te worden tegen het zinloze geweld.
Met Lelio Bonaccorno heeft Rizzo een getalenteerde partner gevonden, die in een stijl tekent die duidelijk schatplichtig is aan landgenoot Gipi (Aantekeningen voor een Oorlogsverhaal). Vooralsnog blijven de tekeningen te schetsmatig om in een langer verhaal overeind te blijven. Bonaccorno geeft aan het verhaal ook een wat misplaatste dynamiek mee die het soms te zeer op een avontuurlijke actiestrip doet lijken. Hij heeft nauwelijks enkele strips op zijn actief dus Peppino Impastato is zeker een verdienstelijke opstap naar een hoger niveau. Wellicht zal zijn stijl zich in de komende werken meer uitkristalliseren en een meer definitieve en eigen vorm aannemen.
Wellicht hadden de auteurs beter het hele album gewijd aan één stripverhaal dat dieper kon graven in deze boeiende geschiedenis. Nu overheerst iets te zeer het gevoel met een spielerei te maken te hebben.
