Kent u veel bands die op festivals zowel in een danstent,
hoofdpodium of hippe marquee tot hun recht komen? Wij ook niet,
maar als er één act is die over die polyvalentie beschikt, is het
LCD
Soundsystem wel. Het geesteskind van James Murphy kan immers
het dansdelirium van een dj-set bereiken, maar het blijft wel een
band. Geen doffe laptopbeats en bassen uit bakjes, maar
een geoliede, analoge machine die van meer dan twee walletjes
tegelijk eet. Die muzikale honger vindt voor de derde en wellicht
laatste keer z’n neerslag op ‘This Is Happening’, een opwindend,
maar ietwat inconsistent pamflet tegen apathie waarmee Murphy en co
de luisteraar verweesd achterlaten.
Als co-oprichter van het DFA-label stond James Murphy mee aan de
wieg van een nieuwe sound. De jaren ’70 en ’80 werden schaamteloos
geplunderd, maar die erfenis werd in een strak
21ste-eeuws korset gehesen. LCD Soundsystem zelf en acts
als The Juan
Maclean en The Rapture draaiden
zowel Bowie en
The Beatles
als Kraftwerk
en Liquid Liquid door de mangel, met opwindend, überhip en
songgericht dansvloervoer als resultaat. Enter ‘Dance
Yrself Clean’, de opener van deze plaat. James Murphy mompelt
weifelend tegen zichzelf, maar dan volgt de loutering op de
dansvloer met een aswolk van synths en beats waar zelfs de stramste
benen geen verhaal tegen hebben. Een ode aan het hic et hoc die kan
tellen!
En zo klinkt LCD Soundsystem ook op dit album: gravend in drie
decennia popgeschiedenis, maar toch ontegensprekelijk ‘nu’! Luister
maar naar ‘I Can Change’, een brok Giorgo Moroder-achtige synthpop
met de pulserende drive van een rockband. Of de dynamische manier
waarop Murphy Bowie aan Beastie Boys ten
tijde van ‘Licensed To Ill’ paart in single ‘Drunk Girls’. LCD
Soundsystem vecht voor z’n right to party en het klinkt
behoorlijk onweerstaanbaar.
Jammer genoeg pakt Murphy niet enkel uit met inventieve
poprecyclage, maar vervalt de New Yorkse omnivoor ook af en toe in
klakkeloos gekopieer. Zo hoef je geen fervent popquizzer te zijn om
de vingerdikke gelijkenis te horen tussen de gitaarlijn uit ‘All I
Want’ en Bowie’s ‘Heroes’. Of hoe Murphy aan de verkeerde kant van
de grens tussen recycleren en stelen belandt. Het niemendalletje
‘You Wanted A Hit’ is niet in dat bedje ziek, maar is zo mogelijk
vervelender met z’n herkauwde pamflettaire toontje. ‘You wanted
a hit – but maybe we don’t do hits’: Murphy als de Michael Moore van de New
Yorkse muziekscene.
‘This Is Happening’ is dus lang niet foutloos en de transitie van
punkfunkjams naar songs gaat LCD Soundsystem niet altijd even goed
af. Gelukkig grijpt Murphy nog eens terug naar de sound van ‘Sound
Of Silver’ met het opzwepende ‘Pow Pow’, een euforische spiraal à
la ‘All My Friends’ die je onverbiddellijk meesleurt. Ook met het
hitsige ‘One Touch’ bewijst de man dat hij z’n edge nog
lang niet kwijt is.
En zo laat ‘This Is Happening’ ons met een dubbel gevoel achter. De
zwanenzang van LCD Soundsystem doet in die zin een beetje denken
aan die van Grandaddy. De band
eindigt niet op een creatieve piek, maar het blijft een pijnlijk
afscheid. Want deze plaat telt nog genoeg hoogtepunten om te
treuren om het heengaan van LCD Soundsystem. Gelukkig is er nog de
zekerheid dat James Murphy als producer en muzikant z’n duit in
vele creatieve zakjes zal doen. Yeah!
LCD Soundsystem speelt op 2 juli op Rock Werchter
(uitverkocht)
