Waar menig artiest probeert via de albumtitel een verhaal te
ontwikkelen dat als een rode draad doorheen de nummers fungeert,
kiest Gotan Project voor een vrij eenvoudige titel. ‘Tango 3.0’ is
niet verwonderlijk het derde en meest recente hoofdstuk in de
discografie van de groep, en plaatst zich in de rij van de vorige
albums ‘La Revancha
Del Tango‘ en ‘Lunático’. Grote cesuren worden bijgevolg
vermeden, maar op melodisch vlak borrelen wel enkele nieuwe
invloeden op.
‘Tango 3.0’ vat aan met enkele atypische wendingen: de knapperige
blazers wringen zich in bloedstollende bochten rondom de nu tango,
maar bij de eerste noten van de bandoneon valt alles netjes op zijn
plaats. Op een gemoedelijk ritme worden de dieprode tinten van de
Argentijnse tango in het muziekkader aangebracht. Gotan Project
blinkt daarbij nog steeds uit op zijn eigen terrein: een symbiose
van ‘klassieke’ instrumenten met moderne elektronicabeats, zonder
de kleine details uit het oog te verliezen. Zo zijn de
kinderstemmen op ‘Rayuela’ een bijzonder leuke vondst. De
hartbestormende beats blijven niettemin nog even uit.
De atypische melodische lijn wordt doorgetrokken in dat typische
tangogewaad van passionele intriges en krakerige samples. Het
borrelt bij ‘Desilusion’, maar de explosie laat op zich wachten.
‘Mil Millones’ is door de vele klassieke intermezzo’s aangenaam om
te horen, maar het is vooral de zwoele stem van Cristina Vilallonga
die het hart verovert. Bij ‘La Gloria’ is het even aanpassen aan de
nieuwe klankkleur: dreunende beats worden afgewisseld met de
weelderige klanken van de bandoneon. ‘La Gloria’ weet echter
moeilijk het midden te houden tussen dans- en luistermuziek, en na
een tijdje klinkt de elektronische onderbouw nogal monotoon.
Het is vooral in het tweede gedeelte van ‘Tango 3.0’ dat alle
registers open worden getrokken en het album gevaarlijk dicht in de
buurt komt van (het meesterwerk van de nu tango, nvdr.) ‘Inspiración,
Espiración‘. ‘Mil Millones’ start op uitstekende wijze met
stadsgeluiden waaruit de beats geleidelijk aanzwellen. De hand van
Philippe Cohen Solal lijkt hier duidelijk aanwezig (al is er ook
een zekere kruderiaanse – lees: Peter Kruder – invloed te
bespeuren): een bijzonder hermetisch nummer waarbij de zanglijn
perfect door de weinig verhullende beats snijdt.
‘Tu Misterio’ is een leuke variatie op de overige nummers, met het
neuriën van de afgeleefde mannenstem, waarbij de vaste
arrangementen op de achtergrond blijven doorwerken. ‘De Hombre A
Hombre’ is een fantastisch knallertje door de stompende beats die
de rockabilly gitaarmuziek begeleiden, met daarbovenop nog
veelvuldige passionele slierten van tangomuziek. Bij ‘El Mensajero’
wordt die uitstap naar andere horizonten verder gezet dankzij de
desolate klanken van de harmonica en de voelbare countryinvloed.
Gotan Project lijkt even een hoofdrol in een spaghettiwestern te
hebben opgeëist.
Gotan Project strikes back met een veelzijdig en gevarieerd album
dat de evenknie van zijn voorgangers is. De motor van de tango leek
aanvankelijk nog even te sputteren, maar in het tweede deel wordt
dat ruimschoots goedgemaakt. ‘Tango 3.0’ vat op wonderlijke wijze
het gevoel van de oorspronkelijke tango samen: een culturele blend
van Afrikaanse ritmes, Europese dans en Latijnse passie, weliswaar
in een eigentijdse setting.
Gotan Project speelt op 20 mei in de Ancienne Belgique in
Brussel.
http://www.gotanproject.com/
