Tijdens de vroege noughties was de gemiddelde postrockfanaat getuige van het ene muzikale hoogtepunt na het andere. Het genre bood hem zowaar een levensverzekering op muzikaal vlak. Intussen heeft Godspeed! You Black Emperor er het bijltje bij neergelegd, kunnen Mogwai, Explosions In The Sky en Mono al lang niet meer verbazen en zoekt 65daysofstatic andere muzikale oorden op. Is postrock dan echt dood? Neen hoor, hier en daar zijn er nog lichtpuntjes aan de hemel. Al schitteren de sterretjes op Find a Place to be Safe niet allemaal even sterk.
Wat moet u weten over het relatief nieuwe Collapse Under The Empire? De instrumentale postrockband werd in 2007 in Hamburg opgericht en bestaat uit gitarist Matthew Jason en Chris Burda die de keys en drums voor zijn rekening neemt. Hun zelfgereleasete debuut Systembreakdown dateert uit 2009 en leek nog onzichtbaar voor de alternatieve rockpers. Voor de release van Find A Place To Be Safe tekende de band bij het Sister Jacklabel en kreeg het hulp van Michael Schwabe (Einstürzende Neubauten).
“Captured Moments” start met vredig en hoopgevend gepingel, maar ontaardt al snel in epische uitbarstingen. De eerste indruk van de band lijkt hier meteen de juiste. Omgeven door gitaarexplosies waant Collapse Under The Empire zich in de rol van de Tom Cruise van de postrock. Het lijkt echter een mission impossible om de luisteraar geboeid te houden. Net als in de eerste single “Crawling” zorgen de epische gitaren en de overvloed aan synthtoetsen voor een energieboost die snel is uitgewerkt. Door de lange soundscapes treedt er snel gewenning op. Dat de muziek van Collapse Under The Empire niet bijster origineel is bewijzen ook “Angle Of Incidence” — we hadden nog goede hoop tijdens de minimalistische start — en onopvallende nummers als “Decay” en “Far To The Past”. Vooral die twee laatste hebben de voorspelbaarheid van de gemiddelde soap.
Met een beetje geduld vinden we toch enkele fonkelende sterretjes. “Intelligence” zit goed verpakt tussen etherische dreamrock en hevige postrock. Het lijkt wel of een Tupperwarepotje plots verdwijnt in een hevig shoegazevuur. “Find A Place To Be Safe” mag dan wel een exacte kopie zijn van het vertrouwelijke maar o zo heerlijke God Is An Astronaut-recept, het flange-effect, de korte gitaaruitbarsting en de kosmische sfeer geven een ontspannen gevoel. “Tranquillity” is dan weer het meest speelse nummer. De overdaad aan elektrische geluidjes, hoge noten en gothic keys is goed voor een keer. De elektro op “Conscious Of Thirty Nine” is zelfs licht dansbaar maar het nummer weet zich vooral dankzij de filmische gitaren en de krachtige drums overeind te houden. Al bij al kent Find A Place To Be Safe dus toch nog een goede afloop.
Wie de postrockfase reeds ontgroeid is, zal aan deze Duitse band geen boodschap meer hebben. De diehardfans van epische gitaaruitbarstingen en geflirt met elektronica daarentegen zullen vooral de eerste helft van Find a Place to be Safe appreciëren. Net als hun landgenoten van Daturah duwt ook dit duo stevig op de pedalen. Zijn sonische uitbarstingen zullen hier en daar wel een trance forceren.
