Er was een tijd waarin je nog eenduidig kon zeggen of een groep Belgisch of Nederlands was, eenvoudigweg door ernaar te luisteren. Een tijd waarin Belgen altijd coole muziek maakten en Nederlanders keer op keer met foute ideeën afkwamen en logischerwijs in ongenade vielen. Dat het tegenwoordig al wat moeilijker is om nog een dergelijke lijn te trekken, bewijst onder andere Circus Circus Casino, een Nederlandse band waarvoor the noughties duidelijk nog niet afgelopen zijn.
Wat is het meest essentiële dat er tijdens de afgelopen tien jaar aan popmuziek verschenen is? The Strokes, Franz Ferdinand, Arcade Fire en op de valreep nog even Vampire Weekend? Dat handjevol groepen moet ongeveer overeenstemmen met wat er allemaal aan invloeden in Circus Circus Casino te horen valt. De zang klinkt in bepaalde nummers namelijk even natuurlijk en ongedwongen als Julian Casablancas van The Strokes himself, terwijl de vocalen in andere liedjes net de grillige kant opgaan, wat ons bij groepen brengt als Arcade Fire en Clap Your Hands Say Yeah, of beter nog, het klassiekere Talking Heads.
Met "Did They Become Carnivores?" begint Circus Circus Casino het EP’tje in ieder geval heel relaxt met een nummer dat de natuurlijke coolheid van The Strokes uitademt. Alleen op basis hiervan kan men al bescheiden verwachtingen koesteren voor een Nederlandse popversie van The Strokes, maar dat is buiten een nummer als "Bez" gerekend, waarmee het combo het vlug over een totaal andere boeg gooit. De wervelende casiogeluiden en minder monotone zang geven aanleiding om Circus Circus Casino met bruisende popgroepen als Arcade Fire en Vampire Weekend te vergelijken.
Daar houdt het echter nog niet op, want met "Hotel Plant" schuift het combo voorzichtig op richting britpop. De combinatie van de half geïnteresseerde zangstem en de feestelijke melodie geeft het combo Franz Ferdinand-allures, wat na het pittige "Bez" eigenlijk nog geen gek idee is. Het volledig instrumentale "Badman" zou als een eerste teken van bloedarmoede kunnen worden gezien, maar maakt qua timing geen slechte beurt, halverwege het EP’tje.
Dat het er na "Badman" muzikaal iets minder interessant aan toe gaat, nemen we er graag bij. Met "San Fran LSD" krijgen we ondanks de naïeve teksten immers een fijne herhalingsoefening van "Did They Become Carnivores?", terwijl "Casino" nogmaals de bruisende popkant van het combo blootlegt. Wat de groep op een volgende plaat nog kan proberen, is zijn nummers tegenover elkaar minder gepolariseerd te doen klinken. Wie "San Fran LSD" en "Casino" meteen na elkaar hoort en niet weet dat het om dezelfde groep gaat, hoort namelijk niet dat er maar één groep in het spel is. Het zouden immers net zo goed twee liedjes van twee totaal verschillende groepen op een compilatie kunnen zijn. Een nog groter bewijs dat er van een eigen geluid nog geen sprake is, bestaat haast niet.
Toch moeten wij, ijdele Belgen, kleur bekennen en toegeven dat EP een fijn debuut is. Circus Circus Casino is er namelijk in geslaagd om een EP tot de nok met lekkere nummers te vullen, en dat is voor een beginnend groepje al een hele prestatie. Uiteindelijk zijn Belgische popgroepen als Ghinzu, Girls In Hawaii en Hollywood Porn Stars ook maar halfslachtig begonnen, maar trekken zij intussen wel volle zalen. Wij wensen Circus Circus Casino hetzelfde toe en hopen dat de band nog eens aan het festfreudige België zal denken wanneer dat punt uiteindelijk is bereikt.
