EMI, 2008
Op het Daan-uitstapje ‘I Had A Dream’ na hadden we niet verwacht
nog veel Engelstalige klanken uit de mond van Axelle Red te horen
vloeien. Toch schreef ons Hasseltse exportproduct anderhalf jaar
geleden al de teksten voor 19 nummers waarmee ze daaropvolgend
samen met enkele vertrouwde gezichten en een who’s who uit de
Vlaamse rock beau-monde de studio introk. De stap naar het Engels
lijkt er één richting grotere commerce of een gooi naar mondiaal
succes, maar niets is minder waar in het geval van ‘Sisters &
Empathy’, wat veruit Axelle’s minst poppy en naaktste album tot
hiertoe geworden is. Muzikaal mag hij dan rudimentairder klinken,
thematisch gezien neemt ze op deze dubbelaar het meeste hooi ooit
op haar volk: tegelijkertijd is dit een aanklacht tegen het slijk
dat in de kelders van alle sociale hoogten van onze maatschappij te
vinden is met tussendoor de poging de nog al te vaak misbruikte
vrouw te bevrijden en uiteindelijk in het algemeen meer empathie in
de mens los te wrikken. De tijden van ongecompliceerde ‘Sensualité’
lijken ver achter ons te liggen.
De trommelvliezen moet je niet beschermen tegen zwaarmoedige
klanken; hoewel Red verder van pop wijkt, behoudt ze haar sonore
lichtvoetigheid. ‘Sisters & Empathy’ schiet zelfs zeer speels
uit de starthoeken met ‘BWU (Had To)’, een sassy middelvinger naar
de klootzak ©. Ook de roadsong ‘Livin’ In A Suitcase’ blijft niet
van enige frivoliteit gespeend en sluit met een echo van ‘A Tatons’
het dichtst bij de klassieke Axelle aan. Hoewel ze vorig jaar toch
ook al veertig kaarsen op haar taart mocht zetten, klinkt Red
bovendien frisser dan ooit op deze plaat en weet ze haar stem beter
dan ooit aan de songs aan te passen. Het Lolitastemmetje op ‘Sold
To The Man In Gold’, waarin steeds meer wanhoop te horen is, geeft
een sterk effect dat de track een extra dimensie geeft. Een bijna
gefluisterd ‘No Right To Love’ is enerzijds onschuldig poreus, maar
heeft ook een broeierig sensueel randje.
In sommige composities is de sfeerschepping compleet: ‘Beautiful
Thoughts’ schetst een interessant beeld van de doorbreking van
kinderlijke naïviteit en legt met recht en rede een eerste accent
bij de scharnierzin “As much as I didn’t want to give in, that
day evil decided to win” om met een brandend terugverlangen
naar de pure onschuld te eindigen. Soms heeft Red meer moeite om de
balans tussen thema en compositie in het oog te houden: ‘Friends’
vertrekt van een goed idee – een break-up vanuit verschillende
perspectieven over een ingetogen baslijn die spaarzaam aangedikt
wordt met elektrische gitaarakkoorden – maar smeert dit over zeven
minuten uit; een poging tot epische lengte die de charme van
kleinschaligheid van het nummer tegenspreekt. ‘Mom Tell Your Son’
heeft wel de immer boeiende melodie, maar raakt getrivialiseerd
door het net iets te clichématige vingerwijzende exposé (“Come
on momma tell your son the definition of not done”), dat
gelukkig in de epiloog een spitsvondiger reis naar de onderbuik
maakt die de boodschap minder belerend laat overkomen.
In plaats van over het misbruik te prediken, is het dan ook veel
effectiever het een stem te geven, zoals ‘She’s Defective’ in
samenzang met Tom Barman op meesterlijke wijze doet. Wanneer deze
twee samen de titel uitspuwen springen de vonken van deze vuile
countryriff. Het thema van kindermisbruik en -uitbuiting wordt niet
overdreven geëxpliciteerd, maar er wordt evenmin braafjes
omheengewalst (“Father father did I ever let you down, I
supported half of this town. I’m broke, I won’t heal, just imagine
how I feel“) met als resultaat de song die zowel muzikaal als
inhoudelijk de vetste kluif van deze plaat vormt.
Tot hiertoe beperkten we ons tot de eerste schijf van ‘Sisters
& Empathy’, die ondanks een paar kleine schoonheidsfoutjes het
interessantste werk van Axelle Red tot op de dag van vandaag vormt.
In de nochtans met een beeldige melodie getooide afsluiter
‘Empathy’ hoor je op vijf minuten tijd echter al ex-kindsoldaten en
kinderarbeid passeren om met een link naar het dierenrijk te
eindigen. Dit is een voorbode van het tweede luik van deze
dubbelaar, die overdrijft in het maken van statements.
Laten we dit duidelijk maken: dergelijke statements moeten gemaakt
worden en de artiest kan hier een sterke stem aan geven. Een
microscopische situatieschets als ‘She’s Defective’ doet dit echter
sterker dan de opsomming van de roetplekken der aarde die in
‘Higher Ground’ passeert, gelukkig nog gecounterd door een
zelfrelativerende kanttekening als “I have to keep it in or my
friends say there she goes again“. ‘Song Called Chip’ legt op
amper tien seconden tijd een bijbelse referentie en een link naar
Dutroux, wat ondanks de funkiness van de passage trop is. Op den
duur klinkt Red’s stem ook ongenuanceerd: ‘A Man So Respected’ komt
nog krachtig uit de hoek en illustreert hoe de erotische indurstrie
buiten de milieus van marginaliteit eveneens vol slijk hangt
(“Laws are made by men like you. Why would you want
them to change? But no woman ‘out of chains’ even ‘full of brains’
would still claim her ‘right to fuck’ – get laid, paid, humiliated
by a snob“), maar wanneer ze op ‘Sister’ een gekwetste
zusterziel troost met de woorden “These men they took your
soul, your innerpride” lijkt ze elke man op deze aardkloot een
veeg uit de pan te geven.
Na een sterke eerste helft raakt ‘Sisters & Empathy’ op de
tweede CD enkele keren de pedalen kwijt door een lichte compositie
vol te stouwen met zware content en zo een overdreven opgeblazen
resultaat af te leveren. Niemand had echter ooit gedacht dat het
zangeresje dat ‘Kennedy Boulevard’ tsjirpte ooit geloofwaardig
Dylan zou coveren (‘Gotta Serve Somebody’). De overgang naar het
Engels lijkt ze zonder veel problemen te maken want na enkele
luisterbeurten springen de twee Franse tracks ook niet meer
speciaal in het oog – Axelle Red kan dus teren op karakter in
plaats van taalrol. Toch had less is more zowel letterlijk
als figuurlijk als credo mogen dienen bij de eindredactie van de
tracklist.
Axelle Red viert op zaterdag 2 mei haar de vijftiende
verjaardag van haar carrière met een concert in het
Sportpaleis.
