1.
Snow
Patrol – A hundred million suns
2. Glasvegas –
Glasvegas
3. Jamie Lidell –
Jim
4. Sigur Rós – Með suð í
eyrum við spilum endalaust
5. Oasis –
Dig out your soul
6. Kings of Leon
– Only by the night
7. The Feeling –
Join with us
8. MGMT –
Oracular spectacular
9. Delays –
Everything’s the rush
10. Paul Weller –
22 Dreams
1. Snow Patrol is reeds aan zijn vijfde studioplaat toe, maar
is nog lang niet uitgespeeld. ‘A hundred million suns’ laat een
band met een eigen sound horen, maar tegelijk ook een groep die nog
steeds zijn eigen grenzen blijft verleggen. Gedragen door de
prachtige stem van Gary Lightbody weet nummer na nummer te
beroeren.
2. Zanger James Allan probeerde het eerst als profvoetballer,
maar koos dan toch voor de muziek. Een keuze die wij allerminst
betreuren, want zijn band Glasvegas is de revelatie van het jaar.
Drama, pop, shoegaze en stadionrock verpakt in één cadeautje,
namelijk het schitterende debuut van deze jongens uit Glasgow. Met
als voornaamste voltreffer het duizelingwekkend mooie
‘Geraldine’.
3. Jamie Lidell heeft duidelijk de kaart van de soul getrokken.
Geen beats en bliepjes meer, wel een reeks funky nummers die
hitparadegevoelig maar ook kwalitatief erg hoogstaand zijn. Lidell
maakt op deze plaat zijn imago van supertalent helemaal waar.
4. Sigur Rós is haast onmerkbaar uitgegroeid van obscure band
voor de meer diepgravende muziekliefhebber tot een algemene
publiekslieveling. Live zijn ze niet te evenaren, maar ook op plaat
weten de IJslanders hun mannetje te staan. Op hun zesde studioalbum
zijn ze overgeschakeld op het maken van echte liedjes, nummers die
vaak onder de vijf minuten duiken en die soms zelfs een refrein
hebben. Toch zijn ze er opnieuw in geslaagd om met hun eigen
magische touch en opnieuw met dank aan die prachtige falsetstem van
Jónsi Birgisson een echte Sigur Rósplaat tot stand te brengen.
Eentje die je voor geen geld van de wereld zou willen missen.
5. Net op het moment dat iedereen zowat vermoedde dat Oasis wel
over z’n hoogtepunt heen was, komen de broertjes Gallagher weer
naar boven met hun beste plaat in jaren. Britpop en gitaarrock met
een nonchalance die enkel zij kunnen tentoonspreiden. Oasis is
terug van nooit echt weggeweest – en staat volgende maand in Vorst
Nationaal!
6. Het rauwe van de eerste twee Kings of Leonplaten zal allicht
nooit meer terugkeren naar de muziek van de Followills. Maar
serieus, wie geeft daar om wanneer je in ruil daarvoor opwindende
rocksongs als ‘Sex On Fire’ en ‘Use Somebody’ krijgt?
7. The Feeling breit op ‘Join with us’ een geslaagd vervolg aan
‘Twelve stops and home’. Gespeend van invloeden uit de seventies,
demonstreren de nieuwe nummers van de Britten nog maar eens wat
perfecte popsongs zijn.
8. Eén van de weinige echt terechte hypes van het afgelopen
jaar is het Amerikaanse duo MGMT. Met nummers als ‘Time to
pretend’, ‘Kids’ (briljànte song, trouwens) , ‘The youth’ en
‘Pieces of what’ geven Ben Goldwasser and Andrew VanWyngarden
eindelijk een moderne dimensie aan het genre psychedelica. MGMT
heeft nog wat groeitijd nodig, maar was dit jaar alleszins al een
zeer welkome frisse wind doorheen het muzieklandschap.
9. Hun tweede album ‘You see colours’ – dé perfecte popplaat en
mijn absolute nummer één in 2006 – hebben ze niet weten te
evenaren, maar toch is het weer smullen van die nieuwe cd van
Delays. Luister naar ‘Girl’s on fire’, ‘Hooray’, ‘Love made
visible’ en probeer me maar eens ongelijk te geven.
10. Wanneer de Modfather alle aspecten van omvangrijke carrière
bij elkaar brengt, komt men uit bij een plaat als ’22 Dreams’.
Folk, pop, rock en soul verenigen zich op één album dat niets dan
ontzag afdwingt voor één van de belangrijkste en meest gevarieerde
muzikanten uit de muziekgeschiedenis.
