Het is alweer bijna twee jaar geleden — hoewel we betwijfelen of deze band een tijdrekening hanteert — dat Brightblack Morning Light ons op een zuiveringskuur trakteerde. Het tempo van deze nieuwe plaat staat opnieuw haaks op dat van onze levensstijl, maar doet toch een poging om ons weer wat gas te doen terugnemen, letterlijk en figuurlijk.
Geheel in de lijn van het titelloze debuut brengen Naybob Shineywater en Rachael Hughes weer een klankenstroom uit die even minimalistisch is als de ecologische voetafdruk van het duo. Motion To Rejoin werd opgenomen met vier zonnepanelen als enige stroombron (I kid you not!). Het album is daardoor niet alleen een statement tegen vervuilende of belastende energiebronnen, maar eveneens geproducet door de zon, kunnen we stellen. Meer zonneschijn is meer klank, de natuur mocht de gebruikte instrumenten bepalen. Hoewel de woestijn van New Mexico niet bepaald associaties oproept met grijze wolken, blijft de perceptiegraad van de onvermijdelijke Fender Rhodes-klanken zeer subtiel. Een andere mogelijkheid is natuurlijk dat een dik pak vredespijprook de zon het grootste deel van de opnames buitenspel zette.
Een eerste luisterbeurt kost zweet, ondanks de enorme kalmte die de muziek oproept. De zintuigen verkrampen, op zoek naar verloren details, in een dimensie ergens tussen tijd en volume. Amper waarneembare, eindeloze variaties op hetzelfde thema. Vooral naar het einde toe, wanneer ook de zang gelaten wordt voor wat het is, klinkt Motion To Rejoin zo organisch dat we beginnen te vrezen dat dit plaatje zichzelf binnen dit en een half jaar zal afgebroken hebben. Je hoort wat je wilt horen: draai het volume verder open, gebruik een hoofdtelefoon, sluit je ogen en drijf mee. De teksten op zich liggen geheel in de lijn van de filosofie van Shineywater en Hughes. Zo opent “Hologram Buffalo” met: “I see the places, where the tee-pee once was risen”. Wees dus gewaarschuwd, wie zijn joints rolt met de bladzijden van het tekstenboekje, kan maar beter zijn verdere dagindeling erop afstellen.
Brightblack Morning Light is geen concept maar een levenswijze, zoveel is zeker. Onder de muziek zit een evangelie, een sprookje haast, van de ideale wereld. Wat we krijgen, zal voor 95% van de nieuwsgierigen te saai zijn, maar het is wel puur én intens op zijn manier. De blues- en gospelklanken weerspiegelen de roots van de twee (Alabama, in het zuiden), het tempo hun levensstijl en de teksten hun overtuigingen. Met “Oppressions Each” krijgen we een protestsong voorgeschoteld waarin hekken, winkels, stadsverlichting en zelfs medicijnen als onderdrukkingsmiddelen gebrandmerkt worden. Wie een lans wil breken voor een lokaal milieu-issue kan de band trouwens contacteren. Zelf maken we er af en toe een deugd van een tent op te zetten, maar tot nader order beperkt zich dat tot festivalcampings of die uit de Routard. Misschien toch eens bij Shineywater informeren welke tipi hij ons kan aanbevelen.
