Je weet als groep dat je het gemaakt hebt wanneer een van je nummers speelbaar wordt in de nieuwe versie van het populaire computerspel Guitar Hero. Dat overkomt Rise Against, een Amerikaanse rockgroep die met zijn nieuwe plaat Appeal To Reason eindelijk lijkt door te breken bij een groter publiek.
Rise Against zag het licht in 1999 en werd gebouwd op de fundamenten van onder meer de legendarische underground hardcoregroep 88 Fingers Louie. Na enkele succesvolle releases op punkrocklabel Fat Wreck Chords en dankzij de groeiende fanbase kreeg de groep een kans op het major label Geffen Records. Appeal To Reason is al de derde plaat van het viertal op Geffen en de verkoop blijft tot groot genoegen van het label in stijgende lijn gaan. De plaat stormde zelfs de top drie van de Amerikaanse Billboard charts binnen en kwam zelfs op één binnen in Canada. Traag maar gestaag verovert deze groep de wereld.
Het concept is relatief simpel. Gebruik de agressie en het sociaal-politieke engagement van grote inspiratiebronnen als Black Flag en Minor Threat en combineer ze met wat meer melodieuze ritmes (denk Bad Religion) en gepolijste productie. Melodieuze hardcore heet dat in het jargon. Bijster origineel is het allemaal niet, maar het slaat wel aan bij de hedendaagse jeugd. En als het goed gemaakt is, zal geen haan er naar kraaien. Bovendien is het wel leuk als een groep die jaren getoerd heeft in een minuscuul busje van parochiezaal naar parochiezaal om voor enkele locals te spelen, dan toch na jaren zwoegen iets bereikt waar velen enkel maar kunnen van dromen. Beter Rise Against dan het zoveelste groene en gepolijste groepje neprockers.
Dat Rise Against zijn sporen verdient heeft, hebben we net bewezen. Rest nog de vraag of deze Appeal To Reason wel de aanschaf waard is. Het antwoord is jammer genoeg niet volmondig ja. Daarvoor tapt de groep te veel uit hetzelfde vaatje. “Collapse (Post-Amerika)” schiet nochtans lekker uit te startblokken. Snelle riffs, pompende drums en een lekker bekkend refrein inclusief meebrulbare “Woohoos!” effenen het pad. Yep, dit is de Rise Against die we kennen. Het klinkt allemaal wat cleaner dan op vorige platen, maar dat heb je nu eenmaal nodig als je wat meer airplay verlangt.
Slecht is het met andere woorden zeker niet, het klinkt alleen veel te vertrouwd. Voor een groep met uitgesproken politieke en sociale standpunten zijn ze muzikaal opvallend conservatief. Niet dat de diehardfans er iets om zullen malen. Hun bloed gaat ongetwijfeld sneller stromen van een goed gemaakt anthem als “Re-Education (Trough Labor)” of de rechttoe rechtaan powerrock van “Entertainment”. De teksten zijn — hoewel vol goede bedoelingen — vaak clichérijk en sloganesk. “This is not a test/This is cardiac arrest!” schreeuwt zanger Tim McIlrath in “Collapse (Post-Amerika)” Het bekt lekker, maar echt veel emoties weekt het niet los.
We hebben nochtans veel respect voor Rise Against, maar om ons te verbazen zullen ze toch met straffere platen moeten afkomen dan Appeal To Reason. Goed gemaakt, dat wel, maar ook te veel een doorslagje van al wat de groep de voorbije negen jaar heeft uitgebracht.
