Mocht u zich zo af en toe, bij gebrek aan iets beters te doen, lopen afvragen waarom dat groepje Oasis zoveel albums verkoopt en vooral voor steevast uitverkochte zalen speelt: het duurt vijf minuten en heet “Don’t Look Back In Anger”. Het is een warme deken waar men met plezier een concert vol matige songs uitzit. Gelukkig zorgt Dig Out You Soul eindelijk weer eens voor een schep memorabel nieuwe werk. En zowaar behoorlijk experimenteel naar Oasis-normen.
Een mens moet af en toe muzikaal thuiskomen. Zich wentelen in enkele minuten gloedvolle melancholie. Men maakt daarvoor al eens de foute keuze voor intimistische singer-songwritermuziek met een hoek af en een voorkeur voor melodieën die al even verknipt als de grote boze wereld klinken. Dat kan wel eens helpen, maar van dergelijk navelstaarderig geneuzel wordt het gemiddelde dipje er nu ook niet minder op. Euforisch een vuist maken: het is niet eenvoudig op de gemiddelde Ryan Adams-deun. Hoe stil een mens ook kan worden van zijn wonderschone “Wonderwall”, het is het origineel dat in al haar onzinnigheid steevast een kamerbrede grijns op onze facie weet te toveren.
Met diezelfde kamerbrede grijns, durft een mens ook al eens vervaarlijk met een nog net iets te volle pint gesticulerend uit volle borst “We Don’t Look Back In Anger” meebrullen. Textueel totale nonsens, maar – ja, lacht u maar – een lap muziek die steevast warme rillingen doorheen ons lijf jaagt. En live door duizende kelen meegebruld levert het ons – vergeet vooral niet te ademen – de nodige energie om de blueste blues te vergeten. De belangrijkste reden bovendien om Oasis nooit tot slap Beatles-afkooksel te degraderen.
Toegegeven, in het verleden kende Oasis slechts twee trukjes: de stampende pubrocker met meebrulbaar refrein en de epische trage(re) met meebrulbaar refrein. Met Dig Out Your Soul hebben ze eindelijk de blues en vooral de psychedelische Beatles ontdekt. Waar de groep begin jaren ’90 “I Am The Walrus” live nog verbouwden tot een stomende rocker, durft Noel Gallagher nu eindelijk ook voluit voor de psychedelische rock van het origineel te gaan op songs als “Waiting For The Rapture” en het fantastische “Falling Down”. De wall of sound-productie heeft bovendien plaats gemaakt voor een zeer genuanceerd geluid waarin alle galm en psychedelica goed tot hun recht komen.
Openingsduo “Bag It Up” en “The Turning” (inclusief weinig subtiele “Dear Prudence”-outro) zouden vroeger bedolven onder twintig lagen gitaar behoorlijk doordeweekse Oasis-pubrockers blijven, maar schitteren dankzij de subtielere aanpak. In de refreinen mag de jonge Gallagher nog steeds voluit zijn sneer bovenhalen, verder is er echter ruimte voor inventieve wendingen, beheerste gitaaruithalen, drumroffels en akoestische intermezzi. Single “The Shock Of Lightning” is een wat klassiekere Oasis-rocker, maar live ongetwijfeld weer een hoogtepunt.
Het meest verrassend is de beheerste psychedelica op “(Get Off Your) High Horse Lady” en “Soldier On”: beide Gallaghers tappen uit een nieuw vaatje en weten plots dat het verschil tussen een matige en geweldige zong in subtiliteit en details ligt. Het enige wat ons ervan weerhoudt om “beste Oasis-album ooit” te roepen, zijn de wel erg middelmatige songs van the other two. “To Be Where There’s Life” maakt wel erg opzichtig gebruik van de sitar om zo tot een totaal verwaarloosbaar hoopje pseudo-psychedelische pop te worden. En daar hadden we helaas Kula Shaker al voor. Ook “The Nature Of Reality” verdrinkt in een clichématige mix van etherische seventiesrock.
Het zijn mindere songs op een verder uistekend album, waarmee Oasis zich een jaar of tien geleden definitief op de kaart had kunnen zetten als een van de beste bands van zijn generatie. Zeven albums ver is Oasis eindelijk toe aan wat de meeste groepen bij album drie doen: zichzelf op inspirerende wijze heruitvinden. Op basis van hun recente, foutloze verzamelaar (Stop The Clocks) en dit nieuwe album, kan je alleszins besluiten dat de nieuwe stadionrockers als Kaiser Chiefs en Killers nog veel boterhammen mogen eten om ooit dit niveau te halen.
