We schrijven dit met een disclaimer bij aanvang. Je moest immers geluk hebben bij Tindersticks in de Marquee om geen last van Metallica te hebben. Wij, rechts vooraan, hadden dat: op dat voor festivals typische vage achtergrondgerommel na kregen we een vlekkeloos en bezield concert.
Blijkbaar doet dat goed, zo’n adempauze. Na een paar middelmatige platen gooide Tindersticks er in 2004 het bijltje bij neer, maar zie: met The Hungry Saw lag daar na vijf jaar plotseling een nieuwe plaat in de winkel. Na vijf jaar pauze was de kern van het gezelschap dan wel teruggebracht tot drie, net zoals eerder dit jaar in het Koninklijk Circus staat er op het podium van de Marquee twaalf man.
Veel is er niet veranderd aan het groepsgeluid en dat is goed zo. Vanaf de instrumentale opener en het op heerlijke Stax-blazers drijvende “Yesterdays Tomorrow” weten we dat het goed zit. Zanger Stuart Staples telt zijn vertrouwde “one two three”s naar de band en er volgt weer een knap nummer als “Dying Slowly”: niet meer dan een akoestische gitaar en die prachtige bariton om te openen, en dan die strijkers die invallen.
Er is een woord dat Tindersticks op het lijf is geschreven: “smachten”; de hunker naar passie, het zuchten van het geworstel met de liefde. Nergens wordt dat mooier dan in de bloedmooie discocover “If You’re Looking For A Way Out”: het is minder chanson, meer pure soul uit de tijd dat dat genre hoogdagen kende en Staples haalt er zijn beste stembanden voor boven. “Stop pretending!”, klinkt het smekend.
Nog knappe momenten zijn er met nieuwe nummers “Boobar Come Back To Me” en “The Hungry Saw” zelf, keer op keer knappe kamerpop die door de strijkers en blazers beheerst en subtiel wordt ingekleurd. Pas met afsluiter “The Turns We Took Together” gaan ze pas echt voluit voor een mooie finale aan dit intieme concert.
Alle Metallica’s ten spijt (gelukkig was het er maar één: dat was al meer dan genoeg) is het dus gelukt, deze programmatorische miskleun. Tindersticks was akelig perfect en hartverwarmend mooi als absolute non-festivalact. We heffen het glas rode wijn, want flets en aangelengd festivalbier doet hen geen recht.
