Vagrant/Hassle, 2007
Hoe ambitieus is een band die vier (u leest het goed : vier) ep’s,
geheel opgebouwd rond de vier natuurelementen, wil maken en die per
twee, met een tussenpoze van een half jaar, aan de man wil brengen
? Zo liggen ‘Fire & Water’ sinds kort bij de lokale platenboer
en moet op ‘Earth & Air’ nog gewacht worden tot de winter uit
het land is. Voor degenen die vinden dat Thrice met het lichtjes
sublieme Vheissu reeds een
stap in de slechte richting zette, kan een dergelijk project
arrogant overkomen. De die-hards van hun kant zullen er dan weer
weinig graten in zien. Ik val voor de verandering weer eens tussen
twee stoelen …
Na met ‘The Artist In The Ambulance’ voor het eerst zijn
visitekaartje bij het grote publiek afgeleverd te hebben, besliste
Thrice zijn succes niet gewoon uit te melken, maar de melodieuze
punkcore van zich af te schudden en voor een grootsere sound te
gaan. Kensrue en de zijnen voelden gewoon dat ze meer in hun mars
hadden dan lekker snedige, uptempo rocksongs schrijven en wilden de
reeds aanwezige symbiose tussen melodie en agressie nóg verder
uitwerken. Nummers als ‘The Earth Will Shake’ en ‘Like Moths To
Flame’, beide op ‘Vheissu’ terug te vinden, bewezen dat ze het met
die aanpak wel degelijk bij het rechte eind hadden. Op ‘The Alchemy
Index’ gaat Thrice echter nog een stapje verder en pretendeert de
band muziek gecomponeerd te hebben die – naar eigen zeggen – past
bij de alom bekende natuurelementen.
‘Fire’, het eerste luik van ‘The Alchemy Index’, opent lekker
stevig met ‘Firebreather’ en het bondige ‘The Messenger’. Twee
nummers die, mede dankzij het reeds eerder aangehaalde perfecte
evenwicht tussen agressie en melodie, in het verlengde liggen van
hetgeen Thrice bracht ten tijde van ‘The Illusion Of Safety’ en
‘The Artist In The Ambulance’. Op ‘Backdraft’ klinkt de band dan
weer een stuk ingetogener, hoewel alle registers voor het refrein
opengetrokken worden. ‘The Arsonist’ is één brok rauwe energie,
terwijl ‘Burn The Fleet’, dankzij een stevige gitaarmuur, niet op
Cave Ins Antenna had misstaan.
Tijdens ‘The Flame Deluge’ laat Kensrue zich van zijn ruigste kant
horen, wordt het tempo teruggeschroefd en klinkt de band als het
kleine broertje van Neurosis.
Dankzij het stevige karakter van de songs op ‘Fire’, waren mijn
verwachtingen voor tweede luik van ‘The Alchemy Index’ op zijn
minst hooggespannen te noemen. De eerste tonen van opener ‘Digital
Sea’ deden mijn wenkbrauwen echter al meteen fronsen. Dat Kensrue
er niet voor terugdeinst om de akoestische toer op te gaan, bewees
hij eerder al met ‘Please Come Home’, de soloplaat die hij vorig
jaar uitbracht. ‘Digital Sea’ bewandelt echter nog andere paadjes:
in plaats van gitaar, bas en drum krijgen we een luchtig drum ‘n’
bass-melodietje waar Kensrue zijn ding op doet. Zowel ‘Open Water’
als ‘Lost Continent’ gaan op dat elan verder, hoewel er hier en
daar dan weer een ‘echt’ instrument gebruikt mag worden. Op ‘Night
Diving’, waar de stem van Kensrue schittert in haar afwezigheid,
gaat Thrice voor een tweede keer de postcore-toer op. Zowel de
opbouw van de song als het lekker weidse refrein doen sterk denken
aan het betere werk van Pelican en zorgen
ervoor dat ‘Night Diving’ het eerste en meteen ook laatste
hoogtepunt op ‘Water’ wordt, want ‘The Waler’ noch ‘Kings Upon The
Main’ konden ons langer dan dertig seconden boeien.
Nee, le nouveau Thrice blijkt niet echt spek naar mijn bek
te zijn. Daarvoor is het contrast tussen volumes één en twee van
‘The Alchemy Index’ gewoon te groot. Maar dat was ongetwijfeld de
bedoeling. In dat opzicht is de band alvast in zijn opzet geslaagd.
Persoonlijk vind ik het geheel echter zó weinig samenhangen dat
Thrice er dan ook beter aan had gedaan de songs van ‘Fire &
Water’ (en vermoedelijk ook die van ‘Earth & Air’) op één
schijfje te gooien en om die (on)gewone dubbelaar dan SOAD-gewijs, met een
rustpauze van zes maanden, op de mensheid los te laten. De kans is
echter meer dan reëel dat ‘The Alchemy Index – Vols. I tot IV’ een
typisch voorbeeld van ‘het geheel is meer dan de som van de delen’
wordt, waardoor ik mijn mening binnen enkele maanden
hoogstwaarschijnlijk zal moeten herzien. Wordt ongetwijfeld
vervolgd …
