Bandjes met een geluid geënt op new wave zijn er onderhand genoeg, maar er zijn er maar weinig bij wie de oorspronkelijke punkinslag en -opwinding aanwezig zijn. In het verre Amsterdam broeit er echter blijkbaar iets spannends, en daar heeft Viva La Stutters voor gezorgd.
Platen in eigen beheer uitbrengen en de angst die erbij komt kijken: u heb er geen idee van. Er is uiteraard de verschrikking van de schijfjes zelf: in het overgrote deel van de gevallen gaat het immers om snel in elkaar gedraaide ondingen die je je doen afvragen of er een boycot tegen geïnspireerde muziek is ingesteld zonder dat iemand je daarover heeft ingelicht. En dan is er nog het aspect van het recenseren. Beginnende bandjes blijken al te vaak al hun spaarcenten in hun instrumentarium te stoppen, zodat er niets meer overblijft om een olifantenvel aan te schaffen, nochtans onontbeerlijk in de sector. We willen niemand beschuldigen van maffiapraktijken, maar het volstaat om één keer een paardenhoofd in het bed te vinden.
Maar goed, ondertussen is de plastische chirurgie achter de rug en zijn we ongemerkt verhuisd, dus waarom niet nog eens zo’n schijfje van een beginnend bandje onder de loep nemen? Dat van The Stutters bijvoorbeeld, want die zijn van Nederland en een mens rijdt nu eenmaal geen honderden kilometers om een stuk vee af te leveren. Daarenboven zijn de bandleden geen Nederlanders, maar twee jongens uit Kopenhagen en eentje uit London die, om niet nader verklaarbare redenen, in Amsterdam hun bandje opgericht hebben.
Afgelopen zomer bedacht het trio een ludieke promotiecampagne voor Viva La Stutters: in een gehuurd pand werd Le Shop geopend: een winkel waarin enkel de debuut-e.p. en t-shirts van de band aan de man gebracht werden. Het klinkt bijna net zo gek als optreden in een Chinese karaokebar op de Walletjes om podiumervaring op te doen. Een groep die zulke dingen bedenkt, daar zit creativiteit achter, en dat blijkt — wonder boven wonder — ook uit de muziek.
Met razende drums en gitaren die de echo van de meest energieke new wave in zich hebben, trapt opener "Vitamins" af. Je hoort flarden The Fever, maar dan nog energieker en nerveuzer, als Joy Division op speed. Mokerende drums, een gedreven bas, stomende gitaarriffs en hyperkinetische zang kenmerken de band, en hoewel dat geluid zo oud als de straat is, komt het fris en heerlijk springerig over, met het van een subtiele ska-inslag voorziene "Old Man Dracula" als hoogtepunt. Alleen in afsluiter "Bethlehem" gaat de band onderuit: ze proberen het een versnelling lager en dat lijkt nog niet helemaal te lukken.
Met een score van vier kleppers op vijf komt het drietal dus goed weg met hun eerste release, en het zou ons niet verbazen als de heren, na enkele maanden zweten in het repetitiehok, ook sterke, rustige muziekjes uit hun pen krijgen. Viva La Stutters is met andere woorden een van die zeldzame, in eigen beheer uitgebrachte minidebuten die een stevige indruk nalaten. Allen naar de Stutters-winkel!
The Stutters doen op 1 november het zweet van de muur gutsen in de Effenaar in Eindhoven.
