Het zag er allemaal geweldig uit daar op het hoofdpodium bij Arcade Fire, maar veel hebben we er niet van gehoord: wat een regelrechte triomf had moeten worden, ging met veel zwier de mist in door een ronduit schabouwelijke geluidsmix. Het huilen stond ons nader dan het lachen bij wat een ramp van een concert was.
"Jammer van het af en toe slechte geluid", "Een sterretje minder voor het geluid, maar nog steeds vier",… zelden zoveel mildheid gelezen voor een optreden als de afgelopen dagen in de vaderlandse pers, maar het verhaal klinkt anders voor wie op meer dan vijf meter van de frontstage stond. Het is ronduit schandalig wat de op één na headliner van vrijdag hier werd aangedaan. We presenteren u dit concertverslag onder voorbehoud, want waar wij stonden (links aan het einde van de dwarsbarrier, op zo’n vijftien meter van het podium*), klonk het meer alsof we op dat moment op de Hasseltse Grote Markt flarden hoorden aanwaaien.
Lag vijfenzeventig procent van de ellende aan de man achter de geluidsschuifjes, het resterende kwart heeft de groep aan zichzelf te danken. Tussen elke song valt een ellenlange pauze, het duurt tot de laatste twee songs vooraleer er wat vaart in het concert komt. En dat Win Butler een serieus probleem met zijn stem heeft na de sinusoperatie van afgelopen lente, mag nu wel helemaal duidelijk zijn.
Uit de weggemoffelde kakofonie op het podium ontstaat opener "Keep The Car Running". Dat is geen sterk begin, en ook "No Cars Go" trekt na een stilte het optreden niet op gang. Het kan dan ook niet genoeg benadrukt worden hoeveel minder de nummers van het nieuwe Neon Bible zijn. Wanneer "Neighbourhood #2 (Laika)" doorheen het dof geluid probeert te breken, krijgen we een vermoeden van wat dit optreden had kunnen zijn, hadden we het gehoord zoals het bedoeld was.
Ook het machtige orgel van "Intervention" kan de deken die omheen de Main Stage is gewikkeld niet uiteenrijten. We horen het publiek rond ons amechtig meekrijsen met een song die hen nauwelijks bereikt. Dat is pijnlijk. En dan krijgt iets of iemand het geluid toch ietwat in balans. Het trio "Neighbourhood # (Tunnels)", "Neighbourhood #3 (Power Out)" en een aansluitend "Rebellion Lies" zet een optreden onder stoom dat meteen weer gedaan is.
En zo eindigde de tweede Pukkelpoppassage van Arcade Fire waar ze had moeten beginnen: lichtjes onder stoom, om dan met veel drive op te bouwen naar een weergaloze climax. Niets van dat dus: dit was een verloren optreden. We hopen maar dat in Vorst — een bunker met geen al te beste reputatie qua geluid — alle elementen wel op zijn plaats vallen, want afgaande op wat we op Pukkelpop zagen, zou het toch overweldigend kúnnen zijn.
* Na afloop hebben we onze ervaringen getoetst met vier personen die op willekeurige plaatsen in het publiek stonden: drie bevestigden ons verhaal, één stond helemaal vooraan en kon dankzij het goeie geluid van op het podium wel van het optreden genieten.
